Radosław Rychcik reżyser

Debiutował w Starym Teatrze w Krakowie spektaklem „Forma przetrwalnikowa”. Potem zrobił „Versus. W gęstwinie miast” Brechta, zrealizowany w 2008 roku w Teatrze Nowym w Krakowie. W 2009 roku w Teatrze Dramatycznym im. Gustawa Holoubka w Warszawie wyreżyserował świetnie przyjęte „Fragmenty dyskursu miłosnego” Barthes’a. Kolejny spektakl Rychcika, „Samotność pól bawełnianych” Bernarda-Marii Koltèsa (Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, 2009), odniósł sukces zarówno w Polsce, jak i zagranicą. „Madame Bovary” Gustawa Flauberta w jego interpretacji (Teatr Dramatyczny w Warszawie) była histerycznie wykrzykiwaną operą o nienasyceniu.

W „Hamlecie” zrealizowanym w Kielcach, uznanym za najlepsze szekspirowskie przedstawienie sezonu 2010/2011, narcystyczny i infantylny bohater mścił się na rodzinie nie w imieniu ojca, ale własnym, przywołując dzieciństwo bez rodzicielskiej miłości i tresurę zamiast wychowania. W Teatrze Nowym im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu zrealizował cieszących się uznaniem publiczności na całym świecie „Dwunastu gniewnych ludzi” (2012).

Ostatnie jego realizacje to „Wielkie przemówienia” (2015) na PPA, „Utalentowany Pan Ripley” (2015), „Ripley pod ziemią” (2016), „Kartoteka rozrzucona” (2018) w Teatrze Studio w Warszawie i „Wesele” (2016) w Teatrze Śląskim w Katowicach. Pracował również jako reżyser w USA, Brazylii i we Włoszech.

Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in. Lauru Konrada za reżyserię „Łyska z pokładu Idy” (Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu) na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje“ w Katowicach (2011), Paszportu POLITYKI (2014) za poznańskie „Dziady” i nagrody indywidualnej za reżyserię tarnowskiego spektaklu „Grażyna” w konkursie MKiDN „Klasyka Żywa” (2015).