Spektakle dostępne

Teatr im. Juliusza Słowackiego

Scena MOS

Dom Rzemiosł Teatralnych

Plakat do spektaklu „Smok”. Całość plakatu to w dużym zbliżeniu rysunek oka smoka na tle czerwonych łusek. Oko jest żółte, wąskie i podłużne, w środku ma czarną kropkę. Całość sprawia niepokojące wrażenie.

Home Spektakle

Noc Teatrów - Smok!

Autor: Jakub Roszkowski
Tekst i reżyseria: Jakub Roszkowski
Scenografia, kostiumy, światło: Mirek Kaczmarek
Kostiumy, asystent scenografa: Krystian Szymczak
Muzyka: Stefan Wesołowski
Kierownik chóru: Andrzej Korzeniowski

Ruch sceniczny: Maciej Prusak
Multimedia: Szymon Felkel / Saymoon Studio
Asystent reżysera, inspicjent: Bartłomiej Oskarbski
Producent: Agata Schweiger

Zobacz wszystkich

Teatr im. Juliusza Słowackiego - Duża Scena
Premiera: 04.11.2019
Spektakl dla dzieci od 8 roku życia.

90 minut

> 7 EN UKR

Zadanie publiczne finansowane ze środków Miasta Krakowa.

Uwaga: wszystkie wejściówki zostały wydane!

Więcej informacji na temat Nocy Teatrów>>

Zafascynowani światami z Hobbita, Harrego Pottera czy Gry o tron zapominamy o naszej rodzimej mitologii: o naszych prasłowiańskich bogach, bohaterach i bestiach. Żyją oni w naszej świadomości najczęściej tylko w zinfantylizowanej, odpustowej formie. A gdyby spróbować faktycznie wybrać się do tamtego świata?

IX wiek. Początki państwa polskiego. Woj Krak zostaje królem nowego państwa i zasiada na tronie w grodzie zwanym na jego cześć Krakowem. W mądrym rozwoju państwa pomagają staremu już władcy jego dzieci: Lech, Krak oraz Wanda. Łąki zamieniają się w pastwiska, lasy w pola uprawne. Prastare siły natury z bólem znoszą te zmiany. Do czasu kiedy topory docierają do świętego gaju. Wtedy nad Krakowem pojawia się… smok. Pustoszy ziemie, zabija zwierzęta i ludzi. Przerażony lud zaczyna składać bestii ofiary. A rządzący szukają sposobu, jak ją pokonać.

Obsada:

ŻYWIA bogini - Bożena Adamek
KATSUMI SHUN, DRZEWICA 1 - Agnieszka Judycka
KRAK król - Tadeusz Zięba
WANDA jego córka - Agnieszka Kościelniak
KRAK JUNIOR – jego syn - Karol Kubasiewicz
KUCHARKA LUBAWA, DRZEWICA 2 - Marta Waldera
KAPŁAN MIRMIŁ - Rafał Dziwisz / Tomasz Wysocki
SZEWC SKUBA, MYLOBRAJT SALONYJ - Maciej Jackowski
CHOWANIEC, HENRY JET’AIME - Daniel Malchar LECH, SVEN SVENSSON - Antoni Milancej

Czytaj wszystko

Obsada:

Bożena Adamek ŻYWIA bogini

Tadeusz Zięba KRAK król

Agnieszka Kościelniak WANDA jego córka

Karol Kubasiewicz KRAK JUNIOR jego syn

Antoni Milancej LECH, SVEN SVENSSON

Maciej Jackowski SZEWC SKUBA, MYLOBRJAT SALONYJ

Marta Waldera KUCHARKA LUBAWA, DRZEWICA 2

Tomasz Wysocki KAPŁAN MIRMIŁ

Rafał Dziwisz KAPŁAN MIRMIŁ

Agnieszka Judycka-Cappuccino KATSUMI SHUN, DRZEWICA 1

Daniel Malchar CHOWANIEC, HENRY JET’AIME

Układ widowni

Teaser

Film do spektaklu "Smok" w Polskim Języku Migowym, opisujący bohaterów.

Aktorka Agnieszka Kościelniak (Królewna Wanda) zaprasza w Polskim Języku Migowym na spektakl pt. "Smok".

Reżyser Jakub Roszkowski o "Smoku!"

Premiera spektaklu na Dużej Scenie

Zdjęcie z nocnego mappingu na budynku Dużej Sceny Teatru. Ujęcie obejmuje cały gmach od strony plant. Mapping ukazuje w centralnym miejscu bocznej ściany ogień oraz osuwające się ściany Teatru.

Na zdjęciu trzymany bokiem telefon komórkowy, nagrywający film. Na ekranie smartfona boczna ściana budynku Dużej Sceny Teatru od strony plant, oświetlona na niebiesko. W tle zamazane kontury budynku.

Zdjęcie z nocnego mapingu na budynku Dużej Sceny Teatru. Ujęcie obejmuje cały gmach od strony plant. Wyświetlono na nim nazwisko autora i reżysera - „JAKUB ROSZKOWSKI” oraz tytuł „SMOK”. Napis smok sprawia wrażenie jakby płonął – czcionka jest w kolorze ognia, za nim są płomienie

Zdjęcie z nocnego mapingu na budynku Dużej Sceny Teatru. Ujęcie obejmuje fragment gmachu od strony plant, na którym wyświetlono napis ”SMOK”. Napis robi wrażenie jakby płonął – czcionka jest w kolorze ognia, za nim są płomienie. Miejscami napis jest zasłaniany przez ludzi oglądający pokaz.

Zdjęcie z nocnego mapingu na budynku Dużej Sceny Teatru. Ujęcie przedstawia planty koło budynku Teatru. Kilka osób stoi z telefonami komórkowymi w rękach, rejestrując pokaz mapingu.

Zdjęcie Dużej Sceny Teatru w zielonej i niebieskiej tonacji kolorystycznej. W centralnym miejscu na podwyższeniu, do którego prowadzą schody siedzi tyłem obrócony mężczyzna. Podwyższenie otaczają konary drzew, wśród nich stoi kobieta w srebrnej, cekinowej sukni. Po bokach dwie postaci na krótkich szczudłach w kostiumach z zielonych liści.

Młody mężczyzna w stroju w czerwone róże stoi ze szpadą w dłoniach na wysokości kolan. Szpadę trzyma za rękojeść i ostrze, wygląda jakby szykował się na pojedynek. Mężczyzna ma nałożony na kostium cielisty gorset, przez który ma przewieszoną na pasku białą sakiewkę. W tle na podwyższeniu obrócony tyłem stoi czerwony tron, na którym siedzi mężczyzna.

Zdjęcie wykonane z dużej odległości. Na podwyższeniu, otoczonym pniami i konarami drzew siedzi w obróconym tyłem tronie mężczyzna. Po prawej stronie, niżej stoi mężczyzna w czarnym kostiumie, który wznosi ręce w kierunku postaci na tronie. Z przodu mała postać w kasku i srebrnej, rozkloszowanej, cekinowej sukience gra na klarnecie.

Mężczyzna w wielowarstwowym i wielobarwnym stroju szamana unosi szeroko rozstawione ręce. Oczy wznosi do góry, ma otwarte usta - wygląda jakby przemawiał. Czoło i okolice oczu ma pomalowane na czarno. Na głowie ma nasuniętą maskę z rogami bawoła, od której odchodzą wielokolorowe tasiemki. W tle, na podwyższeniu stoi obrócony tyłem czerwony tron z mężczyzna w marynarce oraz konary drzew.

Kobieta w złotej tunice i spodniach stoi przodem na jednej nodze, ma otwarte usta jakby śpiewała. Jedną nogę ma uniesioną i wyprostowaną pod kątem prostym. W rękach trzyma oparty na podłodze drewniany kij, który pozwala jej utrzymać równowagę. Za jej plecami stoją schody. Tło stanowią konary i pnie drzew oraz porozrzucane plastikowe śmieci.

Prawie całe zdjęcie zajmuje błyszcząca, złota, peleryna unosząca się nad plecami mężczyzny. Na środku peleryny czerwona, ozdobna litera „K”. Mężczyzna stoi tyłem, trzyma pelerynę po bokach, widać fragmenty dłoni. Nad peleryną wystaje głowa mężczyzny z kręconymi włosami.

W centralnym miejscu duży, wypchany baran. Rekwizyt jest trzymany przez mężczyznę, którego zasłania w znacznej części baran. Widoczne są jedynie jego dłonie i fragment głowy. Na oczach ma wielkie okrągłe okulary z ciemnymi szkłami jak do spawania. Tło jest czarne.

Smok! - spektakl na dziedzińcu Zamku Królewskiego na Wawelu

fot. Michał Ramus © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie

Dziedziniec arkadowy Zamku na Wawelu. Zdjęcie wykonano w nocy. Kobieta stoi z profilu na krużgankach na piętrze. Jest ubrana w czerwoną, bufiastą suknię i wysokie nakrycie głowy z czerwonych róż. Mury oświetla projekcja z drobnych jasnych elementów przypominających gwiazdy.

Zdjęcie przedstawia pięciu mężczyzn stojących w różnych pozycjach z siekierami w dłoniach. Jeden, stojący najbliżej ma pomarańczowy garnitur w panterkę, za nim pozostali w niebieskich, roboczych kombinezonach i żółtych hełmach. Wszyscy przyjęli pozycję jakby z wielkim zaangażowaniem starali się coś zniszczyć. W tle krużganki zamku wawelskiego

Dziedziniec arkadowy Zamku na Wawelu. Na murze wyświetlono płomienie. Na płycie dziedzińca stoi oświetlono na zielono scena. Ma ona z przodu mały wybieg, do którego prowadzą schody, a na jego brzegu leżą dwie postaci. W głębi sceny przy podłużnym stole siedzi dwóch mężczyzn. Na środku stoi na podwyższeniu pusty tron. Na pierwszym piętrze krużganków stoi grupa postaci w bieli.

Dziedziniec arkadowy Zamku na Wawelu. Postaci w wielobarwnych kostiumach w równych odległościach wyglądają jakby wykonywali układ choreograficzny. Większość z nich ma ręce uniesione do góry w geście prośby o litość i prośby. Z przodu stoi mężczyzna w kostiumie szamana. Na pierwszym piętrze stoi grupa postaci ubranych na biało. W tle krużganki zamku podświetlone na czerwono.

Dziedziniec arkadowy Zamku na Wawelu w półmroku. Centralnie stoją trzy postaci w wielobarwnych, obficie zdobionych kostiumach. Ich twarze są zasłonięte, na głowach mają miniaturowe szopki krakowskie. Za nimi siedzi na tronie mężczyzna otoczony przez dwóch mężczyzn i jedną kobietę. Mają kolorowe, błyszczące kostiumy.

Mężczyzna w zbroi na klatce piersiowej i ramionach przeskakuje przez plecy drugiego, który klęczy pochylony z przedramionami opartymi o podłogę. Klęczący mężczyzna ma na sobie także elementy zbroi. Za nimi stoi zdziwiony mężczyzna w podobnym kostiumie. W tle na zielono oświetlone krużganki dziedzińca Zamku wawelskiego.

Trzech mężczyzn siedzi przy długim stole w trakcie uczty. Na stole znajduje się wielki bochenek chleba, pieczone mięso, każdy ma przed sobą kieliszek. Mężczyźni są ubrani w kolorowe, błyszczące garnitury. Mężczyzna w środku jest starszy, przemawia, a po jego bokach siedzą młodsi, skupieni mężczyźni.

Bohaterką zdjęcia jest kobieta, która z naciągniętego łuku celuje w górę. Jest ubrana w cienki, jasny kombinezon w kwiaty i złotą krótką spódniczkę. Na głowie ma złoty hełm, na rękach czerwone rękawiczki, na nogach glany. Za jej plecami stoi worek treningowy.

Róg dziedzińca arkadowego Zamku na Wawelu w nocy. Mury oświetlone są projekcją przypominającą rozgwieżdżone niebo. Na dziedzińcu stoją różne elementy scenografii. Z kilku okien bije jasne światło.

Róg dziedzińca arkadowego Zamku na Wawelu oświetlony na jasno. Kobieta ubrana w wieczorową suknie celuje z naciągniętego łuku do postaci na krótkich szczudłach w kostiumie z zielonych liści. Kobieta jest widoczna z boku, za jej plecami konary drzew i elementy imitujące leśną polanę. W głębi za nią druga postać w kostiumie z liści.

Dziedziniec arkadowy zamku wawelskiego. Z prawej strony zdjęcia blondynka w złotych spodniach i tunice wykonuje krok bokiem. Ręce ma uniesione do góry, przez ramiona przełożony drewniany kij. W tle kobieta i mężczyzna w błyszczących kostiumach przyglądają się jej. Ona stoi z opuszczonymi ramionami, on siedzi, jedną ręką unosząc swoją złotą pelerynę.

Na murze dziedzińca arkadowego Zamku na Wawelu wyświetlono płomienie. Przez podłużny podest wybudowany wzdłuż muru przechodzi kobieta w cekinowej sukni.

Na murze dziedzińca arkadowego Zamku na Wawelu wyświetlono ogromnego smoka z rozpostartymi skrzydłami. W jego świetle na krużgankach stoi grupa postaci ubranych na biało. Na dziedzińcu, przodem do smoka stoi wielobarwna grupa postaci. Po jej lewej stronie stoi duży, biały wypchany baran. Mur oświetla projekcja przypominająca rozgwieżdżone niebo.

Dziedziniec arkadowy Zamku na Wawelu. W kadrze mieszą się rozstawione na nim scenę i widownię. Na murze wyświetlono ogromnego smoka z otwartą paszczą i rozpostartymi skrzydłami. Na scenie stoi kilka postaci. Po lewej stronie sceny, poniżej stoją konary drzew imitujące polanę.

Dziedziniec arkadowy zamku na Wawelu. Na podwyższeniu stoi bokiem grupa postaci w białych kombinezonach i kapturach. Poniżej, na płycie dziedzińca stoi mała postać w srebrnej, cekinowej sukience i hełmie. Krużganki w tle podświetlono na czerwono.

Jak powstawał smok?

fot. Michał Ramus

Hala pracowni modelatorskiej. Mężczyzna w stroju roboczym maluje duży, beżowy łeb plastikowego smoka.Klęczy przed łbem smoka opartego o czarny wysoki stołek. W tle korpus smoka i młoda kobieta.

Zbliżenie na ręce mężczyzny malującego brązowy element plastikowego smoka. Mężczyzna ma podwinięte rękawy czarno-czerwonej koszuli. W jednej ręce trzyma pędzel, maluje, w drugiej, w głębi paletę z jasną farbą.

Hala pracowni modelatorskiej. Młoda kobieta siedzi na ogonie ogromnego plastikowego smoka. Dopasowuje charakterystyczne dla smoka uwypuklenia (tarczki) na grzbiecie i ogonie. Kobieta ma roboczy strój. W tle widać pozostałe elementy smoka i metalowe szafy.

Hala pracowni modelatorskiej. Młoda kobieta stoi tyłem i wąskim pędzlem maluje zęby w wielkiej paszczy plastikowego smoka. Tło jest lekko rozmazane, widać wielką drabinę i otwarte regały z pudłami i puszkami.

fWnętrze pracowni modelatorskiej. Mężczyzna w stroju roboczym siedzi na wysokim krześle i o kolana opiera ogromny łeb plastikowego smoka. Paszcza smoka jest otwarta i odsłania wielkie kły. Mężczyzna z uśmiechem zagląda do wnętrza paszczy. Za nim leży bokiem korpus smoka.

Hala pracowni modelatorskiej. Ujęcie z góry. Mężczyzna i kobieta stoją za wielkim białym przedmiotem, który wygląda jak brzeg muszli. Za nimi korpus i łeb plastikowego smoka. Po bokach i za nimi stoły i szafy z kartonowymi pudłami, metalowymi wiadrami z farbą.

Sesja zdjęciowa do spektaklu

Na zdjęciu szyja i łeb dużego, plastikowego smoka leżąca na metalowym złomie. Smok jest groźny, ma otwartą paszczę i widoczne kły. Złom jest wielokolorowy, są to głównie zgięte puszki i zardzewiałe i zdeformowane przedmioty.

Zdjęcie na tle wielkiej sterty złomu. Młoda kobieta w epokowej sukni księżniczki siedzi na kadłubie wielkiego smoka bez łba. Jego łeb trzyma w ręce pod pachą. Kobieta ma bogato zdobioną złotem czerwoną suknie i złoty pancerz na torsie oraz złotą opaskę podtrzymującą długie brązowe włosy.

Kobieta w stroju księżniczki leży na fragmencie kadłuba plastikowego, beżowego smoka. W prawej ręce trzyma duży miecz, lewą podkłada pod leżącą twarz. Kobieta ma bogato zdobioną złotem czerwoną suknie. Ma makijaż podkreślający oczy, patrzy prosto w obiektyw. Jej długie, brązowe włosy luźno leżą na ramionach.

Zdjęcie przedstawia ręce mężczyzny w srebrnym futrze trzymające duży miecz za rękojeść. Kadr jest bliski ujmuje rękojeść i fragment miecza, skierowanego do podłoża oraz dłonie mężczyzny.

Na zdjęciu starszy mężczyzna i młoda kobieta siedzą na kadłubie plastikowego smoka bez głowy. On siedzi bliżej, patrzy w obiektyw, jest ubrany w srebrne futro, na głowie ma koronę, podpiera się o miecz. Za nim kobieta w stroju księżniczki. W dłoniach trzyma paszczę smoka. Jest ubrana w bogato zdobioną złotem czerwoną suknie i złoty pancerz na torsie. W tle wielka góra złomu.

Na dużych, zardzewiałych elementach konstrukcyjnych rozłożonych w nieładzie leży miecz. Miecz jest duży i lekko zniszczony, wygląda jak miecze średniowiecznych rycerzy.

Zadanie publiczne finansowane ze środków Miasta Krakowa

Recenzje:

„Smok!” zawdzięcza swoje powodzenie świetnej dramaturgii Roszkowskiego – w dobrze znaną legendę zręcznie wkomponował on najważniejsze problemy współczesności, czerpiąc przy tym garściami z filmowej popkultury. Zgodnie z duchem opowieści fantasy sceniczny świat zamieszkuje gromada nie-ludzkich stworzeń: fikuśne Drzewice, kolorowe leśne boginie czy rozczulający towarzysz szewca Skuby – Chowaniec – odziany w srebrzysty kask i lśniącą pelerynę, wzorowany na kultowej postaci R2-D2 z „Gwiezdnych Wojen”. Dynamiczne i różnobarwne światła Mirka Kaczmarka oraz efektowne, wzorzyste kostiumy zaprojektowane przez niego we współpracy z Krystianem Szymczakiem tworzą atrakcyjny kod wizualny. Akcja spektaklu toczy się wartko, a jego dynamikę podkręcają imponujące wizualizacje rzutowane nie tylko na materiał w tyle sceny, ale również na widownię. Więcej >

czaskultury.pl

Agata Kędzia

Spektakl Jakuba Roszkowskiego można nazwać ekologiczno-feministyczną wersją starej baśni. Tyle tylko, że taka klasyfikacja wydaje się krzywdząca dla inteligentnego i znakomicie wyreżyserowanego scenariusza. Tekst Roszkowskiego, z jednej strony nie narusza kanonicznej opowieści o smoku i szewcu (choć tutaj przedstawia się go jako maminsynka o nazwisku Skuba; w tej roli Maciej Jackowski), z drugiej jednak – i to właśnie okazuje się najciekawsze – wprowadza nowe wątki i tematy. Więcej >>

teatralny.pl

Olga Katafiasz

Zapisz się do newslettera Teatru!

Newsletter