Menu
Gdyby Stanisław Wyspiański miał napisać swój biogram, z pewnością nie brakowałoby mu pozycji godnych wymienienia w rubryce „osiągnięcia”. Autor Wesela, Wyzwolenia, do tego uznany malarz, poeta i czwarty Wieszcz Narodowy nie ma się przecież czego wstydzić…
Może jednak warto odwrócić wzrok od głównej kolumny tekstu i rzucić okiem na rubrykę „wpadki”. Jedno z miejsc w tym dziale niewątpliwie zajmuje Legenda – pierwszy dramat Wyspiańskiego – napisany z właściwą mu wiarą i rozmachem… i z niemal taką samą pasją skrytykowany przez krytykę.
Dysponując nie tylko tekstem Legendy, ale także zapisami korespondencji Wyspiańskiego z przyjaciółmi oraz licznymi – i bez wyjątku negatywnymi – wypowiedziami ówczesnej krytyki, rekonstruujemy pierwsze kroki, jakie krakowski wieszcz stawiał w świecie dramatu. Obserwujemy Wyspiańskiego zmagającego się z dziwnym i dawnym językiem staropolskich bohaterów, komponującego własną muzykę do spektaklu, a nawet przerabiającego na potrzeby Legendy fortepian.