EN

Rafał Szumski reżyser

Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie im. Aleksandra Zelwerowicza, Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku (2008). Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie (2020)

Biogram

  • Wyróżniony na Forum Młodej Reżyserii w Krakowie za widowisko dźwiękowe "Od Ofelii do Felicji", czyli 1 - szy dzień wolności" (2016)
  • Reżyser instalacji performatywnej "Remiks jako lekcja" (remiks "Dziadów" Konrada Swinarskiego) w ramach Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu (2016)
  • Reżyser słuchowiska na podstawie opowiadania Kazimierza Brandysa "Jak być kochaną" w Radio Opole w ramach 42. Opolskich Konfrontacji Teatralnych "Klasyka polska" (2017)
  • Uczestnik festiwalu "Młodzi w Łaźni Nowej" z projektem "Od Ofelii do Felicji" (2017)
  • Reżyser czytania performatywnego tekstu "Sleeping Beauty" Małgorzaty Lech w finale "X Metafor Rzeczywistości" - konkursu na dramat organizowanym przez Teatr Polski w Poznaniu (2017)
  • Reżyser czytania performatywnego tekstu „Tożsamość Wila" Amianity Muskarii w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2018)
  • Reżyser spektaklu „Jak być kochaną" na podstawie opowiadania Kazimierza Brandysa pod tym samym tytułem w Teatrze Odwróconym w Krakowie (2018)
  • Reżyser spektaklu „Płuca" Duncana MacMillana w Teatrze Miejskim w Gliwicach (2019) - reżyser spektaklu "Jak być kochaną" na TopOFF Festiwal w Tychach (2019)
  • Reżyser spektaklu "Tchnienie" na Festiwalu M - teatr w Koszalinie (nagroda dla jednego z aktorów)
  • Reżyser spektaklu "Trzej muszkieterowie" Marty Guśniowskiej w Teatrze Miejskim w Gdyni (premiera 22 lutego 2020)

Realizacje

Ludwiczek

KRAKOWSKA NOC TEATRÓW

Tekst i reżyseria: Daniel Malchar, Rafał Szumski

Premiera: 18.09.2020

Spektakl

Teatr im. Juliusza Słowackiego - Dom Machin

1 h
> 15

„Ciernie życia raniły go głęboko; i jak rozbitek z roztrzaskanego statku, który dociera do zbawczego brzegu, tak on rzucił się w twoje objęcia, o cudowna siostro dobra i prawdy, pocieszycielko w strapieniu, Sztuko! Trwał przy tobie wiernie, i nawet gdy zawarły się wrota, przez które wstąpiłaś, przez ogłuchłe ucho przemawiałaś do tego, który więcej nie mógł cię już usłyszeć.”