Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email
EN
Przejdź do strony głównej Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Przejdź do strony głównej Scena MOS
Scena MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych
Home Aktualności

"Dziady" w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim!

28.10.2022

25 i 26 października gościliśmy w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim ze spektaklem "Dziady" w reżyserii Mai Kleczewskiej.
Dziękujemy za ciepłe przyjęcie.

"Dziady" w Gdańsku

Fot. Dawid Linkowski
Zdjęcie zrobione na widowni Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku. Zamiast kurtyny na dużym ekranie jest wyświetlona kurtyna Henryka Siemiradzkiego z Teatru Słowackiego w Krakowie. scena jest przedłużona do jednego poziomu na widownię, podłoga obita złotą podłogą baletową, która bajecznie, z refleksami odbija światło. wokół sceny na krzesłach siedzą ludzie. Na wprost widoczne dwa piętra balkonów, na których również siedzą ludzie. Cała sala mieni się złoto-czerwonymi refleksami.
Na zdjęciu bokiem do obiektywu stoi kobieta w ciemnych włosach, czarnej sukience w ludowe białe hafty i butach na obcasie. Jest poważna. Pada na nią jasne światło. Stoi na złotej podłodze, która odbija światło, a sala mieni się w złotych kolorach. Na wprost widoczne balkony widowni teatralnej, na których siedzą ludzie. Na scenie pod balkonami stoją krzesła, na których również siedzą widzowie.
Na zdjęciu Jan Peszek. Aktor ubrany w garnitur ze złotymi haftami liści laurowych na marynarce. Na głowie złota obręcz. W dłoniach peleryna w kolorze fioletowym. Aktor biegnie, dłonią zarzuca peleryną, która wiruje wokół niego. W tle w ciemności zarys balkonów z widowni teatralnej.
Na zdjęciu kobieta widoczna od pasa w górę. Kobieta jest obfitych kształtów, ubrana w białą, ludową koszulę, przez ramię przerzucona biała stuła z czerwonym krzyżem. Na głowie czarna chusta. Twarz ukryta w półmroku. W dłoni trzyma kaganek z zapalonym płomieniem. Zdjęcie jest tajemnicze, w błękitnej poświacie.
Na scenie długi prostokątny stół nakryty czarnym obrusem. Wokół stołu wiele postaci m.in osoba na wózku inwalidzkim, kobieta w balowej sukni, Żołnierz, kobieta w stroju klubowym czy chłopka. Niektóre osoby trzymają transparenty, flagi, szale kibica czy obrazy. Zdjęcie jest ciemne, postacie nie do końca widoczne. Podłoga złota, mieniąca się.
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku, łysiejący. Ubrany w białą koszulę i czarny surdut. Jest widoczny od pasa w górę. Stoi przed drewnianym stołem, w dłoni trzyma kartkę papieru którą wysoko podnosi. Sprawia wrażenie jakby miał tą kartką rzucić o stół. Za mężczyzną widoczna połowa postaci młodej kobiety w białej sukni.
Na zdjęciu dwie młode kobiety. Tło zdjęcia jest ciemne, zdjęcie niepokojące. Jedna z kobiet w szarej plisowanej sukience i w chuście na głowie klęczy. Ma złożone dłonie, zamknięte oczy, twarz ma wymazaną krwią. Nad nią pochyla się druga kobieta w ciemnej sukni i podobnej chuście na głowie. Twarz również ma ubrudzoną krwią.
Na zdjęciu cztery osoby. Na pierwszym planie blat stołu z białym obrusem na którym leży krojony chleb, kieliszki i kropidło. Za stołem stoi starszy, siwy mężczyzna w czarnym stroju, w rękach trzyma butelkę. Obok niego stoi młoda kobieta, w ciemnych pofalowanych włosach. Ubrana w czerwoną sukienkę na ramionkach, na dole sukni wielki biały orzeł. W dłoni trzyma selfie stick z telefonem. Za nią mężczyzna w czarnym stroju, kominiarce i z flagą Polski w dłoni. Po lewej stronie kobieta w zimowej, bordowej kurtce, z białą koronkową chustą na ramionach i w czapce. Kobieta poważnie patrzy przed siebie.
Na scenie grupa około dwunastu osób. Scena jest ciemna, słabo oświetlona. Na środku stoi stół, wokół niego różne postaci m.in. kobieta w stroju gospodyni, kobieta w sukni balowej, kobieta w stroju klubowym, mężczyzna w koszulce z napisem “niewolnicy Maryi”, kobieta z obrazem w dłoni. Wszyscy patrzą w jedną stronę, są poważni.
Na scenie ze złotą podłogą w rzędzie stoją aktorzy: kobiety i mężczyźni. W dłoniach mają kwiaty, machają do publiczności. Kilkoro z nich rozciągnęło przed sobą flagę Ukrainy. Przed nimi stoi ogromny kosz z bukietem bordowych róż. Ujęcie jest z boku sceny, oświetlenie jest słabe, jest dość ciemno. W tle widać zarys widzów na krzesłach.
Zdjęcie dwóch osób widocznych od pasa w górę, ujęcie z profilu. Na pierwszym planie Agata Grenda dyrektorka Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku, na drugim planie Krzysztof Głuchowski dyrektor Teatru Słowackiego w Krakowie. Przed nimi mikrofony na stojakach. Dyrektor pochyla się do mikrofonu, przemawia, kobieta delikatnie uśmiecha się.
Zdjęcie widowni Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku. Ujęcie na salę pełną widzów. Siedzą na krzesłach i na balkonach ze szczebelkowymi bareirkami. Podłoga obita jest złotą podłogą baletową, która daje refleksy dodatkowego światła na widzów i salę.