EN

Spektakle dostępne

EN

Teatr im. Juliusza Słowackiego

Scena MOS

Dom Rzemiosł Teatralnych

Zdjęcie sześciu kobiet które stoją jedna za drugą. Pierwsza ubrana w białą koszulkę w granatowe poziome paski i skórzany brązowy pasek przy spodniach. Ma fryzurę w stylu lat 70tych XX wieku, grymas na twarzy jakby śpiewała. Za nią widoczne jedynie czubki głów pozostałych kobiet i rozłożone ręce w których wszystkie trzymają drewniane pałki. Tłem jest niebieskie światło.

Home Aktualności

Krakowska premiera spektaklu "1989" w reżyserii Katarzyny Szyngiery

08.12.2022

Premiera spektaklu "1989" w reżyserii Katarzyny Szyngiery za nami!
Emocje tego wieczora towarzyszą nam do dziś.

Dziękujemy za ten pozytywny mit wszystkim twórcom tego spektaklu, dziękujemy obsadzie aktorskiej, technice, działowi promocji, administracji i wszystkim, którzy przyczynili się do powstania spektaklu "1989"!
Dziękujemy partnerom i sponsorom.
Dziękujemy Gdańskiemu Teatrowi Szekspirowskiemu za tak fantastyczną współpracę!

Reportaż z premiery

Fot. Bartek Barczyk

Grupa osób jest ustawiona do zdjęcia w rzędach jak do szkolnej fotografii. Uśmiechają się. Za nimi ścianka premierowa z napisem Pozytywny mit. W tle zdobione ściany i czarne rzeźbione popiersie.

Grupa osób stoi przy bogato zastawionym stole. Na pierwszym planie dwie kobiety i mężczyzna. Jedna z kobiet mówi do mikrofony, Wszyscy patrzą w jej kierunku i słuchają. W tle jasne ściany ze złotymi zdobieniami.

Na zdjęciu grupa roześmianych osób. Na środku zdjęcia jest mężczyzna, który podaje kobiecie złoty posążek przypominający chochoła. W tle jasne ściany ze złotymi zdobieniami.

Na zdjęciu dwie kobiety. Blondynka i szatynka. Jedna z nich trzyma w dłoniach złoty posążek przypominający chochoła. W tle jasne ściany ze złotymi zdobieniami.

Na zdjęciu grupa aktorów stoi na scenie w rzędzie. Są radośni. Wyglądają, jakby właśnie ukłonili się po zakończonym spektaklu. w dłoniach mają czerwone róże.

Grupa osób stoi w rzędzie. W centrum mężczyzna z wąsem unosi rękę do góry. W tle scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek.

Grupa osób stoi w rzędzie. Są uśmiechnięci. Unoszą ręce w górę, jednocześnie układając palce w literę V. W tle szary budynek.

Na zdjęciu grupa aktorów stoi na scenie. Są radośni. Właśnie kłaniają się po zakończonym spektaklu.

Na zdjęciu widownia Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Wszystkie miejsca są zajęte. Ludzie stoją i klaszczą.

Na zdjęciu widownia Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Ludzie wstają ze swoich miejsc. Wygląda, jakby właśnie zakończył się spektakl.

Na zdjęciu grupa osób. Są radośni. Niektórzy się obejmują. Jedna z kobiet w dłoni trzyma bukiet kwiatów. Przestrzeń oświetla niebieskie światło.

Na zdjęciu grupa osób. Są radośni. Niektórzy się obejmują. W tle fragment scenografii przypominający rusztowanie. Przestrzeń oświetla niebieskie światło.

Na zdjęciu kobieta i mężczyzna. Ona ma na sobie elegancką, czarną sukienkę. On nosi jeansy, białą koszulę i skórzaną kurtkę. W tle zdobione schody prowadzące na pierwsze piętro.

Na zdjęciu sterta szarych gazet z czerwonym nadrukiem 1989. W tle schody pokryte czerwonym dywanem.

Zdjęcia ze spektaklu

Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Na zdjęciu trzech mężczyzn. Dwóch z nich siedzi w samochodzie, jeden na dachu. Gestykulują. Samochód wygląda, jakby spadał ze sceny. Tło jest czarne.

Na zdjęciu kobieta w białej koszuli. Stoi między rzędami siedzących ludzi. Trzyma dłoń na sercu. Za nią scena zasłonięta kurtyną, na którą pada czerwone światło.

Kobieta w kwiecistej sukience, owinięta szale, stoi na scenie. U jej stóp leży magnetofon. Światło pada tylko na kobietę. W ciemności kryje się kilka osób.

Kobieta i mężczyzna siedzą na leżakach. Twarze ukrywają w dłoniach. Wyglądają na zrezygnowanych. Obok stoi samochód, wydaje się jakby spadał ze sceny. Światło pada tylko na parę, wszystko wokół jest w mroku.

Na scenie trzy kobiety. Tańczą. Jasne światło pada tylko na jedną z nich. Pozostałe osoby są oświetlane kolorem fioletowym. W tle grupa muzyków.

Grupa kobiet stoi na scenie przed kurtyną. Patrzą przed siebie. Scena oświetlona jest kolorem czerwonym, ale na grupę kobiet skierowany jest reflektor z jasnym światłem. Po lewej stronie stoi samochód, który wygląda jakby spadał ze sceny.

Na scenie grupa osób. Tańczą. Za nimi scenografia, która wygląda na rusztowanie budowy. Wisi na niej neon z napisem mięso. Scena jest oświetlona kolorem zielonym.

Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. U góry wiszą trzy postaci w czarnych pelerynach i spiczastych czapkach. Scena oświetlana jest niebieskim światłem.

Trzy kobiety siedzą przy stoliku. Każda z nich ma w dłoni szklankę z herbatą. Śpiewają. W tle w ciemności znajduje się zespół muzyczny.

Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W oknach budynku świecą się światła. W każdym z okien odgrywa się inna scena. Przed budynkiem na leżakach siedzi para, która wygląda na zmartwionych. Po lewej stronie ze sceny zwisa samochód.

Mężczyzna siedzi na fotelu ustawionym na podeście. Unosi ręce do góry. Światło pada tylko na niego. Po lewej stronie w ciemności stoi słup na którym ustawiono zegar. W tle scenografia przypominająca rusztowanie.

Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. Budynek ma dwa okna. W pierwszym jest kobieta oświetlona na czerwono. W drugim mężczyzna oświetlony na zielono. Na rusztowaniu stoi mężczyzna z megafonem. Zdjęcie jest mroczne

Na zdjęciu kobieta i mężczyzna. On stoi za nią. Spoglądają na siebie i się uśmiechają. Unoszą dłonie w górę. Wyglądają jakby tańczyli. W tle białe pranie suszące się na sznurkach.

Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W jednym z okien tańczy kobieta. Przed budynkiem stoi mężczyzna. Scena oświetlona jest niebieskim światłem.

Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W jednym z okien stoi mężczyzna w szlafroku. Przed budynkiem grupa osób. Unoszą ręce w górę i wyglądają, jakby skandowali.

Mężczyzna siedzi w fotelu. Scena jest ciemna, mroczna. Światło punktowo pada na środek sceny. W tle scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek.