Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email
EN
Przejdź do strony głównej Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Przejdź do strony głównej Scena MOS
Scena MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych
Po ludziach błądzę, 1978 r., fot. W. Plewiński
Home Aktualności

Żegnamy Profesor Marię Kościałkowską

22.08.2020

Z ogromnym smutkiem żegnamy zmarłą 11 sierpnia 2020 w wieku 98 lat Panią Profesor Marię Kościałkowską, wieloletnią pedagog krakowskiego PWST oraz aktorkę, występującą na naszej scenie w latach 1947-1954 i 1961-1991.

Urodzona w 1922 roku w Wilnie, była córką Mariana Zyndram-Kościałkowskiego przedwojennego premiera RP w latach 1935-36 i chrześnicą Józefa Piłsudskiego. Debiutowała 16 czerwca 1945 roku jako Józia w Damach i huzarachAleksandra Fredry w reż. Stanisława Milskiego na scenie Teatru Ziemi Pomorskiej w Toruniu.W ciągu 37 lat pracy na scenach naszego Teatru, zagrała wiele niezapomnianych ról, m.in.: Lenę w Więźniach z Altony (reż. Bronisław Dąbrowski, 1961), Lavinię w Żałoba przystoi Elektrze (reż. Bronisław Dąbrowski, 1962), Hrabinę Harrys w Pierścieniu wielkiej damy (reż. Jan Kulczyński, 1967), Gryzeldę w Kuligu (reż. Jerzy Goliński, 1970), Matkę w Rzeźni (reż. Krystian Lupa, 1976). W 1978 roku zrealizowała monodram Po ludziach błądzę w reżyserii Józefa Grudy, jej brata.

Dyrekcja i Zespół Teatru im. Juliusza Słowackiego

 

Obok zdjęcie ze spektaklu → Marina Cwietajewa, Po ludziach błądzę, 1978, M. Kościałkowska, fot. W. Plewiński

Role aktorki

Czarno-białe zdjęcie. Starszy mężczyzna, siwe falowane włosy, wąsy i broda. Ubrany w marynarkę, nogi owinięte w koc w kratę siedzi na fotelu. U jego stóp klęczy młoda kobieta w pensjonarskiej ciemnej sukience. Obejmują się nawzajem, ona przytula się do jego ramienia. Są smutni i przejęci. On patrzy w górę, jest lekko przerażony. Ona patrzy przed siebie zrezygnowanym wzrokiem.
Czarno-białe zdjęcie. Kobieta i mężczyzna w średnim wieku, zdjęcie na którym są widoczni do pasa. Kobieta siedzi mężczyźnie na kolanach, mocno go obejmuje, lewą ręką obejmuje jego twarz. Patrzy mu w oczy pożądliwym wzrokiem. Na głowie ma słomiany kapelusz. Mężczyzna patrzy na kobietę jakby z odrazą, ubrany w lnianą marynarkę.
Czarno-białe zdjęcie czterech osób: dwie kobiety i dwóch mężczyzn w średnim wieku. Wszyscy ubrani w stroje z epoki, suknie zapięte pod szyję i surduty. Na pierwszym planie kobieta widoczna do ramion, przed sobą trzyma złożone dłonie. Patrzy przed siebie, lekko się uśmiecha. Z lewej i prawej stronie kobieta i mężczyzna. Zaglądają jej w twarz z ciekawością. Za nimi stoi mężczyzna, patrzy na całą trójkę.
Czarno białe zdjęcie. Na pierwszym planie na fotelu, bokiem siedzi kobieta w średnim wieku. Ubrana w szlafrok obszyty futrem, ma włosy do ramion. Patrzy w bok dużymi oczami. Na drugim planie stoją dwie osoby, patrzą na kobietę. Mężczyzna trzyma w ręce skrzypce i smyczek, obok stoi kobieta, obejmuje ramieniem. Obok nich stoi pulpit na nuty.
Czarno- białe zdjęcie. Za dawnym drewnianym biurkiem siedzi kobieta w średnim wieku. Ma blond włosy za uszy, ciemną marynarkę, zmęczony wyraz twarzy i spojrzenie. W dłoniach trzyma kartkę papieru. Na biurku rozrzucone kartki, paląca się lampa naftowa, kałamarz i książka.
Czarno-białe zdjęcie. Kobieta w średnim wieku, w stroju pokojówki pochyla się z tacą na której stoją dwie białe filiżanki do starszego mężczyzny siedzącego obok. Mężczyzna jest w czapce i płaszczu, sięga po filiżankę. Za nimi stoi drugi mężczyzna w średnim wieku, ubrany w marynarkę w kratę, ma potargane włosy. Jest wyraźnie zdziwiony sytuacją. Za nimi na całej ścianie stylowa biblioteczka z mnóstwem książek.