Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email
EN
Przejdź do strony głównej Teatr im. Juliusza Słowackiego
Teatr im. Juliusza Słowackiego
Przejdź do strony głównej Scena MOS
Scena MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych
Home Aktualności

"1989" w reżyserii Katarzyny Szyngiery na 43. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej!

13.01.2023

Spektakl "1989" na 43. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej!
Bardzo się cieszymy i prosimy Was o trzymanie za nas kciuków!

"Znów wieje nam, historii wiatr,
Niesie ku przyszłości
Nadzieje mam, już nadszedł czas
To dzieje się, dość ciemności już!"

Przegląd Piosenki Aktorskiej odbędzie się w dniach 24 marca - 2 kwietnia.

1989 ukazuje upadek komunizmu z nowej perspektywy. Wydarzenia znane z kronik filmowych i podręczników historii ożywają na scenie oglądane oczami trzech fascynujących par. W życiu Frasyniuków, Wałęsów i Kuroniów idee rywalizują z miłością, entuzjazm zderza się z ciężarem historii, a bohaterstwo przeplata się z rodzinnymi tragediami. Widzowie będą towarzyszyć bohaterom w momentach ikonicznych – podczas strajków w stoczni i przy Okrągłym Stole – ale też w intymnych chwilach radości i cierpienia przeżywanych w zaciszach peerelowskich mieszkań lub więziennych celach.

Na zdjęciu trzech mężczyzn. Dwóch z nich siedzi w samochodzie, jeden na dachu. Gestykulują. Samochód wygląda, jakby spadał ze sceny. Tło jest czarne.
Na zdjęciu kobieta w białej koszuli. Stoi między rzędami siedzących ludzi. Trzyma dłoń na sercu. Za nią scena zasłonięta kurtyną, na którą pada czerwone światło.
Kobieta w kwiecistej sukience, owinięta szale, stoi na scenie. U jej stóp leży magnetofon. Światło pada tylko na kobietę. W ciemności kryje się kilka osób.
Kobieta i mężczyzna siedzą na leżakach. Twarze ukrywają w dłoniach. Wyglądają na zrezygnowanych. Obok stoi samochód, wydaje się jakby spadał ze sceny. Światło pada tylko na parę, wszystko wokół jest w mroku.
Na scenie trzy kobiety. Tańczą. Jasne światło pada tylko na jedną z nich. Pozostałe osoby są oświetlane kolorem fioletowym. W tle grupa muzyków.
Grupa kobiet stoi na scenie przed kurtyną. Patrzą przed siebie. Scena oświetlona jest kolorem czerwonym, ale na grupę kobiet skierowany jest reflektor z jasnym światłem. Po lewej stronie stoi samochód, który wygląda jakby spadał ze sceny.
Na scenie grupa osób. Tańczą. Za nimi scenografia, która wygląda na rusztowanie budowy. Wisi na niej neon z napisem mięso. Scena jest oświetlona kolorem zielonym.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. U góry wiszą trzy postaci w czarnych pelerynach i spiczastych czapkach. Scena oświetlana jest niebieskim światłem.
Trzy kobiety siedzą przy stoliku. Każda z nich ma w dłoni szklankę z herbatą. Śpiewają. W tle w ciemności znajduje się zespół muzyczny.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W oknach budynku świecą się światła. W każdym z okien odgrywa się inna scena. Przed budynkiem na leżakach siedzi para, która wygląda na zmartwionych. Po lewej stronie ze sceny zwisa samochód.
Mężczyzna siedzi na fotelu ustawionym na podeście. Unosi ręce do góry. Światło pada tylko na niego. Po lewej stronie w ciemności stoi słup na którym ustawiono zegar. W tle scenografia przypominająca rusztowanie.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. Budynek ma dwa okna. W pierwszym jest kobieta oświetlona na czerwono. W drugim mężczyzna oświetlony na zielono. Na rusztowaniu stoi mężczyzna z megafonem. Zdjęcie jest mroczne
Na zdjęciu kobieta i mężczyzna. On stoi za nią. Spoglądają na siebie i się uśmiechają. Unoszą dłonie w górę. Wyglądają jakby tańczyli. W tle białe pranie suszące się na sznurkach.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W jednym z okien tańczy kobieta. Przed budynkiem stoi mężczyzna. Scena oświetlona jest niebieskim światłem.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W jednym z okien stoi mężczyzna w szlafroku. Przed budynkiem grupa osób. Unoszą ręce w górę i wyglądają, jakby skandowali.
Mężczyzna siedzi w fotelu. Scena jest ciemna, mroczna. Światło punktowo pada na środek sceny. W tle scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek.