Paradyz
„Żywot i śmierć ojca mojego Stanisława Wyspiańskiego – ostatniego boga poezji, w kilku stacjach opowiedziane”
Wystawa narracyjna połączona z warsztatem teatralnym i zwiedzaniem
Propozycja dla uczniów szkół średnich
Subiektywna opowieść o ojcu opowiedziana przez jego asymilowanego syna Teodora. Jego matka Teofila Pytko — przyszła żona Stanisława Wyspiańskiego urodziła go kilka lat przed ich małżeństwem. Teodor dowiedział się o tym już po śmierci ojca i nigdy się z tym nie pogodził. Zapatrzony w swojego ojca–Demiurga, za wszelką cenę próbuje odtworzyć z przeszłości te momenty, które najlepiej opiszą historię ojcowskiego geniuszu. Uważa się za jego pierwsze dziecko i pomazańca.
„Archiwum Opowieści Teatralnych – Paradyz" to rodzaj magazynu dla pozornie rozrzuconych obiektów – opakowań, obudów sprawiających wrażenie urządzeń utrzymujących przy życiu tajemnicze wewnętrzne mechaniczne byty, mini-gabloty, klatki, kapsuły i maszyny projekcyjne, w których widać sceny z życia rodziny. My - dzięki wizjerom i ekranom - zaglądamy w tę intymność. Oglądamy obrazy przefiltrowane przez pamięć i wrażliwość Teodora.
Paradyz Teodora Wyspiańskiego powstał na trzecim piętrze, teatralnej przestrzeni przeznaczonej pierwotnie dla osób z niższych warstw społecznych - studentów, subiektów, służących. Na tym poziomie bilety były najtańsze, kosztowały równowartość bochenka chleba i miały umożliwić kontakt ze sztuką wszystkim. W świat wyobraźni i uczuć Teodora wejdziemy osobną klatką schodową – klatką dla ubogich.
Wystawa i praca warsztatowa są zanurzone w kontekście epoki, ożywiają wydarzenia z tamtego czasu, dają przestrzeń dla empatii i wyobraźni uczestników. W sprawie organizacji wydarzenia prośba o kontakt z prowadzącym, Wojciechem Rzehakiem rzehak@teatrwkrakowie.pl . Czas trwania około 1,5-2 h.
Wystawa "Paradyz"
fot. Łukasz Kurek![W industrialnym wnętrzu stoi okrągła, podłużna kapsuła przypominająca „kapsułę czasu”. Podłużna, okrągła, wykonana z metalu, z przeszklonym wnętrzem. Na górze miedziana pokrywa, nad nią dwie rozświetlone latarnie. W tle metalowe ściany, liczniki, rury.](/images/upload/Galerie_foto/Wystawy/Paradyz/wystawa_paradyz_5_blockGalleryFull.jpg)
![Zdjęcie czarne, mroczne. Na czarnym tle pianino z otwarta klapą. Pianino jest stare, klawiatura zniszczona, nierówna. Obudowa pianina jest zmodyfikowana. Dół pianina ma wbudowane koła zębate, nad pianinem rury i zawory w miedzianym kolorze.](/images/upload/Galerie_foto/Wystawy/Paradyz/wystawa_paradyz_7_blockGalleryFull.jpg)
![Wnętrze pomieszczenia jest mroczne. Na środku stoi industrialna, metalowa konstrukcja przypomina wielki instrument dęty z metalowymi rurami i kulistymi elementami pomiędzy nimi. W tle pozostałe elementy wystawy, ledwo widoczne, lekko oświetlone.](/images/upload/Galerie_foto/Wystawy/Paradyz/wystawa_paradyz_6_blockGalleryFull.jpg)
![Niskie, ciemne, mroczne pomieszczenie z pofalowanym sufitem. Na końcu pomieszczenia stoi czarne pianino obudowane rurami, kołami zębatymi, lekko podświetlone. Z prawej strony zdjęcia na pierwszym planie piec kaflowy – kafle są czarne i metalowe, obok luneta. Na tyłach pieca metalowa kapsuła o owalnym kształcie, podświetlona od wewnątrz.](/images/upload/Galerie_foto/Wystawy/Paradyz/wystawa_paradyz_2_blockGalleryFull.jpg)
![Bardzo ciemne zdjęcie, z czerni wyłania się podświetlony element – witryna w której ułożone jest siano przypomina stóg. Oświetlenie ma ciepły, złoty odcień. Po lewej stronie od witryny zarys metalowej konstrukcji – powywijane rury z okrągłymi elementami pomiędzy nimi. Od tyłu snop światła który podświetla konstrukcję.](/images/upload/Galerie_foto/Wystawy/Paradyz/wystawa_paradyz_4_blockGalleryFull.jpg)
![Czarna metalowa obudowa na wzór pieca kaflowego. Wewnątrz czerwona konstrukcja przypominająca ołtarz. W niej dwie wnęki: w jednej duża perłowa muszla, w drugiej błękitne światło i niewyraźne elementy. Na górze czerwone słomiane słońce.](/images/upload/Galerie_foto/Wystawy/Paradyz/wystawa_paradyz_8_blockGalleryFull.jpg)
![Zdjęcie mroczne, ciemne. Za metalowo-szklaną witryną siedzi kukła przypominająca z twarzy Stanisława Wyspiańskiego. Ma poczochrane włosy, wyłupiaste oczy. Zamiast torsu ma metalowe obejmy a wewnątrz tryby, koła zębate, okablowanie. Zamiast nóg dwie czarne metalowe rury. Całość oświetlona miękkim, ciepłym światłem.](/images/upload/Galerie_foto/Wystawy/Paradyz/wystawa_paradyz_3_blockGalleryFull.jpg)
![Na zdjęciu fragment makiety z bliska. Przedstawia pola, łąki, drewniane ogrodzenie, skrzyżowanie polnych dróg. Na drodze dwie postaci, widoczne z tyłu: mężczyzna w kapeluszu i dziecko. Drugi plan zdjęcia niewyraźny, prawdopodobnie krowy i mężczyzna.](/images/upload/Galerie_foto/Wystawy/Paradyz/wystawa_paradyz_9_blockGalleryFull.jpg)
![Zdjęcie ciemne, z mroczną industrialną instalacją. Na środku szklana kopuła obudowana metalowymi elementami. Przed nią stoi metalowa luneta na trzech nogach. Z wnętrza kopuły bije jasne mocne światło.](/images/upload/Galerie_foto/Wystawy/Paradyz/wystawa_paradyz_1_blockGalleryFull.jpg)