Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email
EN
Przejdź do strony głównej Teatr im. Juliusza Słowackiego
Teatr im. Juliusza Słowackiego
Przejdź do strony głównej Scena MOS
Scena MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych

Programy i projekty

CATS - Cyfrowe Arcydzieła Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
Home Programy i projekty

CATS - Cyfrowe Arcydzieła Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

 

 

 

 

MAŁOPOLSKA BIBLIOTEKA CYFROWA – CYFROWE ARCYDZIEŁA TEATRU IM. J. SŁOWACKIEGO W KRAKOWIE („CATS”)

Link do zdigitalizowanych egzemplarzy teatralnych ze zbiorów Archiwum Artystycznego i Biblioteki Teatru im. Juliusza Słowackiego 

↓

http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=135021&tab=3 


Od początku 2021 roku Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie wspólnie z Partnerami realizuje projekt digitalizacji najcenniejszych egzemplarzy teatralnych ze zbiorów bibliotecznych Archiwum Artystycznego i Biblioteki Teatru.

 

W ramach projektu „CATS” w roku 2021 została przeprowadzona digitalizacja, opracowanie i udostępnienie 50 egzemplarzy teatralnych – rękopisów, maszynopisów oraz druków: egzemplarzy reżyserskich, inspicjenckich, suflerskich, cenzorskich, autorskich, pochodzących z lat 1837- 1939, z cennego  zasobu Archiwum Artystycznego i Biblioteki Teatru im. Juliusza Słowackiego.

 

Wytypowany zasób zostanie udostępniony w formie wirtualnej biblioteki cyfrowej na platformie Małopolskiej Biblioteki Cyfrowej (MBC) zajmującej się gromadzeniem i udostępnianiem dorobku piśmiennictwa Małopolski w postaci zdigitalizowanej, działającej w ramach Federacji Bibliotek Cyfrowych (jej zbiory udostępniane są także za pośrednictwem takich portali, jak np.: Europejska Biblioteka Cyfrowa EUROPEANA). Ponadto zdigitalizowane egzemplarze udostępnione będą na stronie Teatru www.teatrwkrakowie.pl poprzez link do platformy Partnera.

 

Zdigitalizowane zbiory w całości zostaną udostępnione bezpłatnie, a 5 najbardziej atrakcyjnych pozycji wraz z ich szczegółowym opisem zostanie zamieszczonych na stronie Teatru www.teatrwkrakowie.pl. Fragmenty tych egzemplarzy będą dostępne, dzięki audiodeskrypcji, również dla osób z dysfunkcją wzroku. Odwzorowania cyfrowe stworzone w ramach zadania zasilą obszerną publikację edukacyjną, którą Teatr planuje opracować i wydać po zakończeniu trzeciego etapu CATS (w 2024 r.).

 

Zbiory biblioteki Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (otwartego w 1893 roku, do roku 1909 pod nazwą Teatr Miejski) są największym i najcenniejszym w Polsce zbiorem teatraliów przechowywanych w działającym teatrze. Podstawową i najcenniejszą częścią zasobu jest unikalna, spójna i zachowująca ciągłość historyczną kolekcja teatralnych egzemplarzy sztuk granych lub przeznaczonych do wystawiania w dawnym teatrze krakowskim w latach 1836-1983 oraz w Teatrze Miejskim (od 1909 im. J. Słowackiego) po roku 1893 aż po współczesność. Zbiór dokumentuje dzieje teatru polskiego i krakowskiego, jego repertuaru, przemian estetycznych, ideowych, instytucyjnych.

AUDIOWSTĘP

AUDIOWSTĘP - Zasoby Biblioteki Teatru i Czytelnia Artystów

Oto pięć zdigitalizowanych w całości egzemplarzy scenariuszy wraz z opisami:

„Angelo tyran Padewski”, Victor Hugo → egzemplarz z 1836 r.

Link do Małopolskiej Biblioteki Cyfrowej
↓
http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=125936&from=publication

„Dziady”, Adam Mickiewicz → egzemplarz teatralny z 1901 r.

Link do Małopolskiej Biblioteki Cyfrowej

↓

http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=125820&from=publication 

„Protesilas i Laodamia”, Stanisław Wyspiański → egzemplarz teatralny z 1903 r.

Carewicz

Link do Małopolskiej Biblioteki Cyfrowej
↓
http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=125944&from=publication

„Carewicz”, Gabriela Zapolska → egzemplarz teatralny z 1917 r.

Link do Małopolskiej Biblioteki Cyfrowej
↓
http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=125964&from=publication

„Fedra”, J. Racine → egzemplarz teatralny z 1937 r.

Link do Małopolskiej Biblioteki Cyfrowej

↓

http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=125938&from=publication 

EGZEMPLARZE TEATRALNE - FRAGMENTY

AUDIODESKRYPCJA

Egzemplarz teatralny pt. „Angelo tyran Padewski” Wiktora Hugo z 1836 r.

Fotogaleria

Zdjęcie karty tytułowej zabytkowego egzemplarza teatralnego „Angelo tyran Padewski” na podstawie tekstu Wiktora Hugo. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami. Obok tytułu znajduje się czerwona pieczątka biblioteczna oraz zapis numeryczny. Kartka jest bardzo zabrudzona. Po lewej stronie znajduje się fragment żółto-brązowego sznureczka, który wykorzystany był do zszycia egzemplarza.
Zdjęcie jednej z kart zabytkowego egzemplarza teatralnego „Angelo tyran Padewski” na podstawie tekstu Wiktora Hugo. Na pożółkłej kartce znajduje się spis postaci z utworu oraz odręcznie napisane nazwiska aktorów, którym powierzono role. Kartka jest mocno zabrudzona. Przebija na niej zapis z drugiej strony kartki, przez co niektóre wersy stały się nieczytelne.
Zdjęcie jednej z kart zabytkowego egzemplarza teatralnego „Angelo tyran Padewski” na podstawie tekstu Wiktora Hugo. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza, napisany równym, pełnym kaligraficznych zawijasów pismem odręcznym. Na treści jest dużo podkreśleń, skreśleń i poprawek. Kartka jest mocno zabrudzona.
Zdjęcie jednej z kart zabytkowego egzemplarza teatralnego „Angelo tyran Padewski” na podstawie tekstu Wiktora Hugo. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza, napisany równym, pełnym kaligraficznych zawijasów pismem odręcznym. Na treści jest dużo podkreśleń, skreśleń i poprawek. Na marginesie znajdują się komentarze. Kartka jest mocno zabrudzona.
Zdjęcie jednej z kart zabytkowego egzemplarza teatralnego „Angelo tyran Padewski” na podstawie tekstu Wiktora Hugo. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza, napisany równym, pełnym kaligraficznych zawijasów pismem odręcznym. Na treści jest dużo podkreśleń, skreśleń i poprawek. Na marginesie znajdują się komentarze. Kartka jest mocno zabrudzona.
Zdjęcie jednej z kart zabytkowego egzemplarza teatralnego „Angelo tyran Padewski” na podstawie tekstu Wiktora Hugo. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza, napisany równym, pełnym kaligraficznych zawijasów pismem odręcznym. Na treści jest dużo skreśleń i poprawek. Na marginesie znajdują się komentarze. Kartka jest mocno zabrudzona. Po prawej stronie zauważyć można miejsce szycia egzemplarza żółtym sznurkiem.
Zdjęcie jednej z kart zabytkowego egzemplarza teatralnego „Angelo tyran Padewski” na podstawie tekstu Wiktora Hugo. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza, napisany równym, pełnym kaligraficznych zawijasów pismem odręcznym. Na treści jest dużo skreśleń i poprawek. Na marginesie znajdują się komentarze. Kartka jest mocno poplamiona. Po prawej stronie zauważyć można miejsce szycia egzemplarza żółtym sznurkiem.
Zdjęcie jednej z kart zabytkowego egzemplarza teatralnego „Angelo tyran Padewski” na podstawie tekstu Wiktora Hugo. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza, napisany równym, pełnym kaligraficznych zawijasów pisme odręcznym. Na treści jest dużo skreśleń i poprawek. Na marginesie znajdują się komentarze. Kartka jest mocno poplamiona. Po prawej stronie zauważyć można żółto-czarny sznurek oraz miejsce szycia egzemplarza.

AUDIODESKRYPCJA

Egzemplarz teatralny „Dziadów” Adama Mickiewicza z 1901 r.

Fotogaleria

Zdjęcie to stara, pożółkła, kolorowana pocztówka z 1902 roku. Na środku, praktycznie na całej powierzchni zdjęcia stoi mężczyzna z uniesionym wysoko do góry palcem wskazującym prawej ręki. Jego wzrok podąża za ręką w kierunku nieba. Młodzieniec ma na sobie elegancką koszulę i długą bordową spódnicę. Nad nim czerwonym kolorem wydrukowany napis: Adam Mickiewicz „Dziady”. Cytat z Dziadów: „Gustaw: Bo słuchajcie i zważcie u siebie/ Że według Bożego rozkazu, Kto za życia choć raz był w niebie, Ten po śmierci nie trafi od razu”. Z lewej strony pocztówki w skrótowej postaci napis: „Wydawnictwo salonu malarstwa polskiego Kraków 1902, naśladownictwo zastrzeżone”.
Zdjęcie to skan okładki scenariusza. Okładka jest prostokątna, ciemnozielona o niejednolitych marmurkowych barwach. Ma płócienny grzbiet i narożnik w ciemnozielonym kolorze. Na pożółkłej ze starości naklejce jest stary numer biblioteczny 503 i odręczny, częściowo zamazany napis czarnym atramentem: „Dziady”.
Zdjęcie strony rękopisu ze scenariusza „Dziadów”. Kartka jest pożółkła, lekko pomarszczona, stara. Na niej tekst zapisany dużym, kaligraficznym pismem: „Obraz pierwszy, Osoby:”, a następnie obsada wypisana czarnym atramentem, czyli wymienione postaci z dopisanymi obok ołówkiem nazwiskami aktorów, na przykład: Starzec – pan M. Węgrzyn, Gustaw – pan A. Mielewski. Pojawia się też kilka czerwonych skreśleń.
Zdjęcie strony rękopisu ze scenariusza „Dziadów”. Kartka jest pożółkła, lekko pomarszczona, stara. Na niej tekst zapisany dużym, kaligraficznym pismem: „Weź trochę szczęścia od nas szczęśliwych, Szukaj umarłych pośród nas żywych. Guślarz: Kto błądząc po życia kraju/chciał pilnować prostej drogi/chodz mu los wedle zwyczaju/wszędzie miał ciernie i głogi/nareszcie po latach wielu/ w licznych troskach, w ciężkich nudach/zapomniał o drogi celu”. Pojawia się też kilka skreśleń.
Zdjęcie strony rękopisu ze scenariusza „Dziadów”. Kartka jest pożółkła, lekko pomarszczona, stara. Na niej tekst zapisany dużym, kaligraficznym pismem: „Kto z ziemi patrzył ku słońcu, Myślą z orły szedł w przeloty, I nie znał ziemi, aż w końcu, kiedy wpadł w otchłań ciemnoty; Kto żalem pragnął wydźwignąć, Co znikło w przeszłości łonie, Kto żądzą pragnął doścignąć, Co ma przyszłość w tajnym łonie; Kto poznał swój błąd niewcześnie, O gorszej myśli poprawie, Mruży oczy, by żyć we śnie”. Pojawia się też kilka skreśleń.
Zdjęcie strony rękopisu ze scenariusza „Dziadów”. Kartka jest pożółkła, lekko pomarszczona, stara. Na niej tekst zapisany dużym, kaligraficznym pismem: „Obraz drugi, Osoby:”, a następnie obsada wypisana czarnym atramentem, czyli wymienione postaci z dopisanymi obok ołówkiem nazwiskami aktorów, na przykład: Starzec – pan M. Węgrzyn, Gustaw – pan A. Mielewski.
Zdjęcie strony rękopisu ze scenariusza „Dziadów”. Kartka jest pożółkła, lekko pomarszczona, stara. Na niej tekst zapisany dużym, kaligraficznym pismem fragment „Dziadów” wraz z uwagami do aktorów, np. /grzecznie/, albo /po powrocie do lokajów/. Pojawia się też kilka niebieskich skreśleń.
Zdjęcie strony rękopisu ze scenariusza „Dziadów”. Kartka jest pożółkła, lekko pomarszczona, stara. Na niej tekst zapisany dużym, kaligraficznym pismem fragment „Dziadów” wraz z uwagami do aktorów, np. /do senatora/, albo /do młodego/. Pojawia się też kilka zapisków niebieską kredką, np. nuty, uśmiech, słowo”taniec”.
Zdjęcie strony rękopisu ze scenariusza „Dziadów”. Kartka jest pożółkła, lekko pomarszczona, stara. Oprócz fragmentu dzieła zapisanegokaligraficznym pismem pojawiają się dodatkowe opisy. To ostatnia strona scenariusza. Na niej zapiski suflera, niebieską kredką odnotowane daty kolejnych przedstawień „Dziadów” od 31 października 1901 do 25 sierpnia 1902 oraz podpis – nazwisko suflera: Borsuk.

AUDIODESKRYPCJA

Egzemplarz teatralny „Carewicza” Gabrieli Zapolskiejz 1917 r.

Fotogaleria

Fotografia w sepii przedstawia scenografię do spektaklu „Carewicz”. Scenografia przedstawia dworski salon z wyjściem na balkon. W centralnej części znajduje się żyrandol. Ściany są bogato zdobione rysunkami, obwieszone ogromnymi obrazami. Po lewej stronie znajduje się niewielki stolik kawowy, obok którego ustawione są trzy fotele. Po prawej stronie znajduje się stół z ustawionymi obok krzesłami. Na środku sceny ustawiona jest budka suflera.
Czarno-biała fotografia przedstawia kobietę i mężczyznę, który stoją opierając się o siebie. Mężczyzna ma na sobie biały mundur. Kobieta ma na sobie biały płaszcz, sukienkę i czapkę. Oboje patrzą przed siebie. W tle scenografia przedstawiająca bogato zdobiony salon. Na ścianie znajduje się ogromny obraz. Fotografia jest stara i zniszczona.
Zdjęcie karty tytułowej zabytkowego egzemplarza teatralnego „Carewicza” autorstwa Gabrieli Zapolskiej. Na pożółkłej kartce znajduje się ręcznie wykaligrafowany czarnym tuszem tytuł sztuki oraz nazwisko autorki. Wszystkie napisy podkreślono czerwonym atramentem. W górnej części kartki przybite są dwie niebieskie pieczątki biblioteczne Teatru Miejskiego w Krakowie. Obok zapisano numery przypisane do tego egzemplarza.
Zdjęcie karty zabytkowego egzemplarza teatralnego „Carewicza” autorstwa Gabrieli Zapolskiej. Na pożółkłej kartce znajduje się rysunek sceny przedstawiający ustawienie mebli. Rysunek jest przekreślony czerwoną kredką. Wokół rysunku znajdują się dopiski ołówkiem i czarnym atramentem. Dół kartki jest zniszczony, wygląda jakby ktoś oderwał fragment papieru.
Zdjęcie karty zabytkowego egzemplarza teatralnego „Carewicza” autorstwa Gabrieli Zapolskiej. Na pożółkłej kartce znajduje się odręcznie napisany czarnym tuszem opis przestrzeni sceny do pierwszego aktu spektaklu. Treść jest podkreślona niebieską kredką. W prawym górnym rogu znajduje się pieczątka Teatru Miejskiego w Krakowie oraz wykaligrafowany numer.
Zdjęcie karty zabytkowego egzemplarza teatralnego „Carewicza” autorstwa Gabrieli Zapolskiej. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment odręcznie napisanego scenariusza teatralnego. Niektóre treści są podkreślone niebieską kredką. Część tekstu jest przekreślona. Na marginesach ołówkiem napisane są komentarze do sceny.
Zdjęcie karty zabytkowego egzemplarza teatralnego „Carewicza” autorstwa Gabrieli Zapolskiej. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment odręcznie napisanego scenariusza teatralnego. Niektóre treści są podkreślone niebieską kredką. Większość tekstu została przekreślona. U dołu strony znajdują się notatki dotyczące sceny.
Zdjęcie karty zabytkowego egzemplarza teatralnego „Carewicza” autorstwa Gabrieli Zapolskiej. Na pożółkłej kartce znajduje się odręcznie napisane zezwolenie na wystawienie sztuki na deskach Teatru Miejskiego w Krakowie. W lewym górnym rogu oraz pod tekstem znajduje się pieczęć C. K. Delegata Namiestnika. Treść opatrzona jest dużym, nieczytelnym podpisem. Poniżej liczbowe notatki.

AUDIODESKRYPCJA

egzemplarz teatralny „Lilii Wenedy” J. Słowackiego z 1934 r.

Fotogaleria

Zdjęcie karty tytułowej egzemplarza teatralnego scenariusza do spektaklu “Lilla Weneda” na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego. To pożółkły ze starości maszynopis z ręcznie dopisanymi notatkami wykonanymi ołówkiem. W prawym górnym rogu przybita jest pieczątka biblioteczna oraz dwa zapisy numeryczne.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza teatralnego scenariusza do spektaklu “Lilla Weneda” na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego. Na pożółkłej kartce zapisano tytuł, autora tekstu oraz nazwiska osób zajmujących się opracowaniem scenicznym scenariusza, oprawą malarską oraz muzyką. Poniżej znajduje się rozpiska postaci z utworu literackiego. Do każdej postaci dopisano ręcznie nazwisko aktora, któremu powierzono rolę. Na karcie jest kilka skreśleń i odręcznych poprawek.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza teatralnego scenariusza do spektaklu “Lilla Weneda” na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego. Na pożółkłej kartce zapisano odręcznie układu treści w utworze. Na karcie jest kilka skreśleń i poprawek.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza teatralnego scenariusza do spektaklu “Lilla Weneda” na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami reżysera wykonanymi czarnym, czerwonym, zielonym i niebieskim tuszem lub atramentem. Na tekście znajdują się skreślenia ołówkiem oraz notatki dotyczące sposobu przedstawienia treści.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza teatralnego scenariusza do spektaklu “Lilla Weneda” na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego. Na pożółkłej kartce znajduje się wykres przedstawiający plan sytuacyjny przestrzeni scenicznej wykonany kredkami. Narysowany jest zielony okrąg, w którym znajduje się niebieskie koło z napisem „Gopło”. Na okręgu z lewej strony napis „cela”, z prawej „grota”, w górnej części znajduje się słowo „Druidy”, w dolnej – „rzymska wieża”. Poniżej kolejny okrąg narysowany niebieską kredką. W centrum okręgu wpisano słowo “Lilla”. Wokół okręgu znajdują się kolejne odręczne dopiski.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza teatralnego scenariusza do spektaklu “Lilla Weneda” na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego. Na pożółkłej kartce znajduje się wykres przedstawiający topograficzny plan sytuacyjny. Wykres miejscami przypomina rysunek chmury. Nie wszystkie zapiski reżysera są czytelne.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza teatralnego scenariusza do spektaklu “Lilla Weneda” na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami reżysera wykonanymi czarnym, czerwonym, zielonym i niebieskim atramentem lub kredką. Niektóre wersy tekstu są podkreślone.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza teatralnego scenariusza do spektaklu “Lilla Weneda” na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego. Na pożółkłej kartce znajduje się tekst zapisany odręcznie czarnym tuszem lub atramentem. Wydaje się, że to fragment monologu dopisany przez reżysera. Na tekście znajdują się skreślenia ołówkiem.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza teatralnego scenariusza do spektaklu “Lilla Weneda” na podstawie tekstu Juliusza Słowackiego. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami reżysera wykonanymi czarnym ołówkiem lub tuszem. Niektóre słowa są podkreślone ołówkiem lub kolorową kredką.

AUDIODESKRYPCJA

egzemplarz teatralny „Fedry” J. Racine’a z 1938 r.

Fotogaleria

Zdjęcie karty tytułowej egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. To pożółkły ze starości maszynopis z ręcznie dopisanymi notatkami wykonanymi czarnym tuszem lub atramentem. Na środku karty odbita jest czerwona, owalna pieczątka biblioteczna. W dolnej części karty odręcznie napisana jest dedykacja napisana przez reżysera.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. Na pożółkłej kartce znajduje się rysunek, który przedstawia szaro-czerwone dekoracje teatralne ukazujące salę kamiennego starożytnego pałacu z dwiema kolumnami, z kamiennymi ścianami i posadzką w kolorach szachownicy. Pośrodku narysowana jest postać kobiety w biało-szarej długiej sukni z czerwonym szalem, z uniesionymi rękami, a z prawej strony stoi inna kobieta, w szarej szacie. Na kartce przebijają słowa ze strony tytułowa scenariusza.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. Na pożółkłej kartce znajduje się rysunek, który przedstawia szaro-czerwone dekoracje teatralne ukazujące salę starożytnego pałacu z czterema kolumnami i posadzką w kolorach szachownicy. Z prawej i z lewej strony znajdują się otwarte wyjścia z pomieszczenia. Pośrodku narysowana jest postać kobiety w biało-szarej długiej sukni z czerwonym szalem, z opuszczonymi rękami.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. Na pożółkłej kartce znajduje się rozpiska postaci z utworu literackiego. Do każdej postaci dopisano ręcznie nazwisko aktora, któremu powierzono rolę. Poniżej przybita jest czerwona pieczątka biblioteczna Teatru Miejskiego w Krakowie.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami reżysera wykonanymi czarnym tuszem lub atramentem. W treści tekstu znajdują się skreślenia ołówkiem. Na marginesach narysowano postać kobiety opierającej się o kolumnę oraz rysunek kobiety siedzącej na fotelu.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami reżysera wykonanymi czarnym tuszem lub atramentem. Na tekście znajdują się skreślenia ołówkiem. Na marginesach narysowano postać siedzącej oraz stojącej kobiety w długiej sukni.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami reżysera wykonanymi czarnym tuszem lub atramentem. Na tekście znajdują się skreślenia ołówkiem. Na marginesach znajdują się dwa rysunki kobiety w długiej sukni. Na pierwszym z nich postać opiera się o stół, na drugim siedzącej na ławie.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami reżysera wykonanymi czarnym tuszem lub atramentem. Na tekście znajdują się skreślenia ołówkiem. Na marginesach znajdują się rysunki. Na jednym z nich przedstawiono siedzącą kobietę, na kolejnym szkicu przed siedzącą kobietą jest druga klęcząca. Na trzecim rysunku jedna z kobiet siedzi a druga stoi obok opierając się o jej fotel.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami reżysera wykonanymi czarnym tuszem lub atramentem. Na marginesie znajduje się rysunek kobiety w długiej sukni.
Zdjęcie jednej z kart egzemplarza reżyserskiego scenariusza do spektaklu „Fedra” na podstawie tekstu Jeana Racine’a w przekładzie Tadeusza Boya Żeleńskiego. Na pożółkłej kartce znajduje się fragment scenariusza z ręcznie dopisanymi notatkami reżysera wykonanymi czarnym tuszem lub atramentem. Pod tekstem przybita jest czerwona pieczątka Teatru Miejskiego w Krakowie. Poniżej rysunek kobiety leżącej na posadzce w kolorach szachownicy.

WYKŁADY w ramach projektu "CATS"

Wykład dr hab., prof. UJ Agnieszka Marszałek

"Egzemplarz teatralny – jak go czyta teatrolog..."

Wykład dr hab., prof. UJ Dorota Jarząbek-Wasyl

"Jak usłyszeć rękopisy? ..."