Łukasz Chotkowski Dramaturg
Absolwent warszawskiej Akademii Teatralnej, gdzie obecnie jest wykładowcą na Kierunku Reżyserii. Prowadzi ze studentami seminarium reżyserskie na temat literatury dokumentalnej, skupiając się na raportach z czasów Zagłady, oraz zajęcia z dramaturgii.
Biogram
Dramaturg, scenarzysta, reżyser, autor sztuk teatralnych, tekstów teoretycznych, rozmów z Elfriede Jelinek. Autor książki „Męskość” (ADiT 2019). Publikował m.in.: w „Dwutygodniku”, „Dialogu”, książkach po konferencyjnych i pracach zbiorowych. Autor adaptacji i scenariuszy scenicznych do ponad trzydziestu spektakli teatralnych.
W latach 2006-2014 pracował w Teatrze Polskim w Bydgoszczy na stanowisku głównego dramaturga. Dramaturg i współautor scenariuszy scenicznych do kilkunastu spektakli Mai Kleczewskiej. Za adaptację „Sprawy Dantona” w reżyserii Pawła Łysaka dostał nagrodę na festiwalu Klasyka Polska w Opolu.
Reżyser spektakli m.in.: „O zwierzętach” wg Elfriede Jelinek (nagroda za debiut reżyserski na Festiwalu Prapremier), „Łaknąć” wg Sarah Kane, „Matki” wg Einara Schleefa, „Teraz” Komuna Warszawa, „Nikt nie byłby mną lepiej. Koncert” wg tekstu napisanego przez więźniarki, polsko- indyjskiej koprodukcji „Strachu NIE MA” (IAM/ Teatr Powszechny Warszawa/ Kashba Kalkuta).
Za tekst „Czas Zero”, został nagrodzony w konkursie ZAiKS (2020). Stypendysta ZAiKS. Obecnie pracuje nad scenariuszem filmowym „Wielka Szpera”, który uzyskał dofinansowanie PISF na pracę nad scenariuszem, oraz innymi projektami filmowymi. Prowadził warsztaty dramaturgiczne i reżyserskie m.in. w Delhi, Kalkucie, Lwowie. W przygotowaniu cykl warsztatów w Nowym Meksyku (USA).
Dziady
Autor: Adam Mickiewicz
Reżyseria: Maja Kleczewska
Premiera: 19.11.2021
Spektakl
Teatr im. Juliusza Słowackiego - Duża Scena
Najbliższe terminy
Dziady są przedstawieniem o Polsce. Mając w pamięci spektakle Wyspiańskiego, Dejmka, Swinarskiego, Grzegorzewskiego wiemy, że ten arcypolski dramat opowiada o naszej nieuświadomionej retrotopii, o nieumarłej przeszłości i jej nieumarłych upiorach. Społeczność krwawego obrzędu i konformistyczny salon to dwie twarze Polski, które Wyspiański spotkał wraz z upiorami na jednym weselu.