Dostępność EN
Czarno białe zdjęcie mężczyzny w średnim wieku. Stoi z rękami włożonymi w kieszenie spodni. Jest ubrany w czarną bluzę polo w białe paski i z białym kołnierzykiem. Rękawy ma podwinięte do łokcia. Patrzy przed siebie, ale jego twarz nie wyraża emocji. Tło jest czarne.

Piotr Rowicki autor tekstu

(ur. 1975). Dramatopisarz. Ukończył historię na Uniwersytecie w Białymstoku. W 2008 debiutował sztuką „Przylgnięcie” w Laboratorium Dramatu w Warszawie. Na jej motywach powstał film pt. "Demon" w reżyserii Marcina Wrony. Laureat wielu nagród i wyróżnień, w tym m.in. dwukrotny zwycięzca konkursu na polską sztukę współczesną „Metafory Rzeczywistości” organizowanego przez Teatr Polski w Poznaniu. Autor kilkudziesięciu sztuk teatralnych, między innymi: „Chłopiec Malowany”, „Matki” „I będą Święta”, „Niewierni”, „Piszczyk”, „Tato nie wraca” „Biała siła, czarna pamięć”, „Ćesky Diplom”, „Żeby nie było śladów”, „Królowie strzelców”, „Niepodlegli”, „Zabić prezydenta”, „Ginczanka. Przepis na prostotę życia”, „Simona K. Wołająca na puszczy”, „Listen to Your Heart”, „Freak”.

Simona K. Wołająca na puszczy

Monodram Agnieszki Przepiórskiej

Reżyseria: Anna Gryszkówna

Spektakl

Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego - Dom Machin

70 minut

Spektakl w oparciu o książkę pt. „Simona. Opowieść o niezwyczajnym życiu Simony Kossak” autorstwa Anny Kamińskiej, wydanej przez Wydawnictwo Literackie w Krakowie.

Szymborska. Kropki, przecinki, papierosy

Autor: Piotr Rowicki

Reżyseria: Anna Gryszkówna

Premiera: 02.07.2023

Spektakl

Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego - Dom Machin

Najbliższe terminy

styczeń
czw 15 19:00
styczeń
pt 16 19:00
styczeń
sob 17 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
styczeń
nd 18 17:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
luty
pt 20 19:00
luty
sob 21 19:00
luty
nd 22 17:00
luty
wt 24 11:00
Rezerwacja tel.
12 424 45 25 /12 424 45 28/pn.pt 10-16
luty
wt 24 19:00
luty
śr 25 11:00
Rezerwacja tel.
12 424 45 25 /12 424 45 28/pn.pt 10-16
luty
śr 25 19:00
90 minut

Surrealistyczna, zmyślona opowieść w asyście całkiem prawdziwych wierszy to próba przyjrzenia się poetce, tak jak sama by tego chciała. Bez nadęcia, emfazy i sztucznej powagi.