EN

Maja Kleczewska reżyser

Studiowała psychologię na Uniwersytecie Warszawskim i reżyserię w Akademii Teatralnej w Warszawie, gdzie obecnie pracuje jako wykładowca na kierunku reżyserii.

Biogram

Jest absolwentką krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych, debiutowała spektaklem „Jordan” A. Reynolds and M. Buffini w 2001 roku w Teatrze Słowackiego w Krakowie. Zawodowo związana z teatrami w  Krakowie, Warszawie, Hamburgu, Ljublianie , Poznaniu, Opolu, Bydgoszczy, Wałbrzychu. Jej spektakle były pokazywane na festiwalach w Wenecji („Wściekłość” Jelinek),  Paryżu („Sen nocy letniej” Szekspira) , Londynie („Makbet” Szekspira) , Berlinie („Sen nocy letniej” Szekspira), Tibilisi („Zmierzch bogów” wg scenariusza L. Viscontiego), Seulu („Makbet” Szekspira), Madrycie („Pod presją” wg scenariusza J. Cassavetesa) , Nitrze („Woyzeck” A. Buchnera), Moskwie („Babel” Jelinek), Sankt Petersburg („Fedra” wg własnego scenariusza), w Poznaniu („Slow Man” opera wg libretta J. M. Coetzee)

Dwukrotna laureatka nagrody Laur Konrada na festiwalu Interpretacje w Katowicach ( za spektakle „Woyzeck” Buchnera i „Dybuk” Anskiego)

Trzykrotna laureatka nagrody Olśnienia Onetu (za „Hamleta” Szekspira, „Pod presją” wg J. Cassavetesa, „Dziady” Mickiewicza)

Laureatka Paszportu Polityki (2006)

Otrzymała również

Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013)

Nagrodę Srebrny Lew na Biennale di Venezia (2017)

Nagrodę miesięcznika Teatr im. K. Swinarskiego (2018)

Oraz Grand Prix Boska Komedia (2018)

Dziady

Autor: Adam Mickiewicz

Reżyseria: Maja Kleczewska

Premiera: 19.11.2021

Spektakl

Teatr im. Juliusza Słowackiego - Duża Scena

Najbliższe terminy

kwiecień
śr 24 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
kwiecień
czw 25 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
kwiecień
pt 26 12:00
kwiecień
pt 26 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
kwiecień
sob 27 15:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
2 h 45 minut
> 15

Dziady są przedstawieniem o Polsce. Mając w pamięci spektakle Wyspiańskiego, Dejmka, Swinarskiego, Grzegorzewskiego wiemy, że ten arcypolski dramat opowiada o naszej nieuświadomionej retrotopii, o nieumarłej przeszłości i jej nieumarłych upiorach. Społeczność krwawego obrzędu i konformistyczny salon to dwie twarze Polski, które Wyspiański spotkał wraz z upiorami na jednym weselu.