Mirek Kaczmarek scenograf, kostiumolog

Spektakl w koprodukcji z Nationaltheater Mannheim.

UWAGA!
Spektakl grany w języku starogreckim, polskim oraz niemieckim. Widzowie dostaną słuchawki z tłumaczeniem na język polski.

To nie będzie nudna rozprawa filozoficzna. To będzie bezkompromisowa dyskusja o sprawach najważniejszych.

Będziemy dyskutować o sprawiedliwości. Czym jest dzisiaj sprawiedliwość? Czy jest jedna i niezmienna, czy zawiera w sobie pole do interpretacji i manipulacji? Do jej siłowego zawłaszczenia i zdeptania? Kto ma prawo wydawania sądów, co jest sprawiedliwe, a co sprawiedliwe nie jest? I czy ta sprawiedliwość jest dziś nam rzeczywiście tak niezbędna?

Będziemy dyskutować o zrozumieniu. O odnalezieniu się w świecie, w którym to nie prawda jest ważna, ale jej interpretacje. Zresztą co tą prawdą faktycznie jest, a co rozumiemy lub chcemy rozumieć jako prawdę? Naszą prawdę. Gdzie leży prawdziwy świat, a co rozmywa się, reinterpretuje i zniekształca w tłumaczeniu?

Wreszcie o wyzwoleniu. O stanięciu w prawdzie, bez względu na konsekwencje. Lepiej spłonąć niż zblaknąć.

Reżyseruje Jan Klata.

Wielki Gatsby Francisa Scotta Fitzgeralda – jedna z najważniejszych powieści XX wieku – na deskach Teatru Słowackiego! Opowieść o wielkim marzeniu, wielkiej miłości, wielkim rozczarowaniu i wielkiej pustce. Opowieść o świecie, który otrząsa się z mrocznych czasów wojny, rzucając się w wir uciech epoki jazzu.

Rezydencja Jaya Gatsby’ego, Dolina Popiołów, Long Island, USA. Lato 1924 roku. Około godziny 20.00. Na podjazd zajeżdżają kolejne eksluzywne limuzyny. Służba wita gości szerokim uśmiechem i szampanem. Ze środka słychać gwar i dźwięki strojącej się jazzowej kapeli. Wszechogarniający, oszałamiający zapach perfum, kwiatów, pożądania i pieniędzy. I te ciągłe pytania: gdzie jest gospodarz?, jak udało mu się sprosić tutaj całą śmietankę Nowego Jorku?, i wreszcie: kim tak naprawdę jest Wielki Gatsby? Nagle rozbrzmiewa muzyka – swingująca, porywająca. Wszyscy pospiesznie zrzucają drogie płaszcze i biegną na parkiet. A ty? Na co czekasz? Wchodź i baw się razem z nami!

Każdy z nas zna pierwsze wersy inwokacji otwierającej Pana Tadeusza. Litwa jest ojczyzną Adama Mickiewicza, którą poeta stracił niczym zdrowie. Wspominając ową Litwę, pierwsze co przychodzi poecie do głowy, to przepiękne pola uprawne. Czy jednak zajmują go w ogóle historie ludzi, którzy te pola uprawiali? Pan Tadeusz już w tytule jest wyraźnie poświęcony historii szlachty; opowiada przecież historię ostatniego szlacheckiego zajazdu. Epopeja narodowa zdaje się w ogóle nie zauważać innego świata. Dla kogo jest więc pisana? Co my – współcześni – mamy właściwie wspólnego z historią wiecznie kłócących się szlachciców; historią, która kończy się kontraktowym ślubem czternastoletniej dziewczynki z tytułowym „Panem”? Czego dziś tak naprawdę ta historia uczy? I właściwie o czym jest? Mamy ją podziwiać czy nienawidzić?

Obsada:

• Agnieszka Judycka - Cappuccino - Rejent
• Karolina Kamińska - Zosia
• Marta Konarska - Telimena
• Natalia Strzelecka - Asesor, Płut
• Tomasz Augustynowicz - Klucznik Gerwazy
• Mateusz Bieryt - Ksiądz Robak
• Vitalik Havryla (gościnnie) - Tadeusz
• Marcin Kalisz - Chłop
• Tomasz Międzik - Kapitan Ryków, Generał Dąbrowski
• Marcin Sianko - Hrabia
• Wojciech Skibiński - Sędzia
• Tomasz Wysocki - Tadeusz Wojski

A co jeśli Polska gra główną rolę w horrorze? Obsadzona po warunkach. I nie w jednym epizodzie, ale w wielu ciągnących się od stuleci sezonach? Co jeśli akcja dzieje się głównie na cmentarzu, gdzie za każdym nagrobkiem czai się wygłodniały upiór – dusza narodowego (anty) bohatera, wołająca o pokutę i rozgrzeszenie? Co jeśli zejście do piwnicy wywołuje gęsią skórkę, bo nigdy nie wiadomo na co się natrafi, co, skrzętnie skrywane, wylezie na powierzchnię i zafajda cały dom? Co jeśli kilka ruchów łopatą może wywołać duchy przeszłości, których już nigdy nie będziemy w stanie się pozbyć? Które zostaną z nami, narzucając swoją narrację i swoją estetykę? Co jeśli przez to nie zauważymy tego, co naprawdę istotne? Nawet jeśli wyląduje nam przed samymi oczami. Co jeśli wszystko to teatr?

„Polish Horror Story” to utrzymany w konwencji horroru teatr nostalgiczno-wyzwoleńczy. Groteskowa podróż przez nadwiślański krajobraz, gdzie „potrąca się mogiłę co krok”, gdzie śmiech i łzy, absurd i nadęta powaga łączą się w ten wyjątkowy eliksir, który rozpoznajemy po jednej nutce. To historia o kraju toczącym nieustanną walkę między esencją a kostiumem.

Obsada:

• Karolina Kazoń - MUZA
• Magdalena Osińska - ZOŚKA 
• Marta Waldera - MATKA / REDAKTORZYNA O WYGLĄDZIE PINGWINA 
• Wojciech Dolatowski - DORIS / ARNIE
• Rafał Dziwisz - WACŁAW / SZEF WSZYSTKICH SZEFÓW 
• Daniel Malchar - GUSTAV
• Antoni Milancej - WOLF
• Dominik Stroka - NARĄBANY IDEAŁAMI DZIENNIKARZ PROSTO Z WESELA

Jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci polskiej polityki ostatnich dekad, trybun ludowy, twórca „Samoobrony”. Jego burzliwa działalność polityczna: od organizatora rolniczych blokad i strajków do stanowiska wicepremiera i wicemarszałka Sejmu, aż po tajemnicze samobójstwo w 2011 roku, prowokuje do przyjrzenia się jego indywidualnym losom, ale też sytuacji całej reprezentowanej przez niego warstwy społecznej, mocno doświadczonej transformacją lat 90.