EN
Na zdjęciu aktorka Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie Anna Tomaszewska. Fotografia przedstawia głowę i klatkę piersiową kobiety. Tło jest białe. Twarz  kobiety wypełnia większą przestrzeń zdjęcia. Znajduje się w centralnej części. Aktorka patrzy prosto przed siebie. Ma jasne, proste włosy do ramion zawinięte lekko od dołu. Uczesane na bok. Oczy niebieskie osadzone głęboko. Uśmiechnięta z lekkim makijażem. Ma wąskie usta.  Ubrana w granatową bluzkę z dekoltem w łódkę.

Anna Tomaszewska aktorka

Kiedy piszę te słowa, mija dokładnie 45 lat od czasu, kiedy zostałam aktorką. Właśnie 45 lat temu stałam się absolwentką Krakowskiej Akademii Teatralnej. Aktor to zawód specyficzny. To zawód, który trzeba lubić. Nie da się po prostu przychodzić do pracy. A przecież jest jeszcze życie. I w tym życiu urodziłam dwie córki. Obie są aktorkami i to też o czymś świadczy. Zastanawiałam się, co w tym zawodzie mnie urzekło. I chyba już wiem. Nieprzewidywalność. Każda rola to coś nowego. Spotkanie z każdym kolejnym reżyserem to nowa jakość. Dlatego nadal z przyjemnością gram po 45 latach.

Biogram

Urodzona w 1951 roku. W 1973 roku została absolwentką PWST w Krakowie. Na początku swojej kariery współpracowała z Teatrem Ludowym w Krakowie (1973-75), z Teatrem Dramatycznym w Szczecinie (1975), tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego (1976-78) i w Teatrze Polskim w Poznaniu (1978-79).

W Teatrze Słowackiego pracuje od 1980 roku. Zagrała tutaj m.in. w: Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Mikołaja Grabowskiego (1984), Damach i Huzarach Aleksandra Fredry w reżyserii Mikołaja Grabowskiego (1992), Martwych duszach Mikołaja Gogola w reż. Walerego Fokina (1993), Amori w reż. Giovanniego Pampiglione (1994), Naszym Człowieku Aleksandra Ostrowskiego w reż. Walerego Fokina (1994), Tańcach w Ballybeg w reż. Bogdana Hussakowskiego (1993), Opisie Obyczajów II Jędrzeja Kitowicza w reż. Mikołaja Grabowskiego (1996), Nocy Helvera Ingmara Villqista w reż. Barbary Sass (2001), Chorym z urojenia Moliera w reż. Giovanni’ego Pampiglione’a (2002), Udręce życia Hanocha Levina w reż. Iwony Kempy (2011).

Od początku lat osiemdziesiątych gościnnie występuje w Teatrze STU. Współpraca ta trwa do dziś. Bierze udział między innymi w spektaklach: Kto się boi Wirginii Woolf Edwarda Albee (1988), w Prezydentkach Wernera Schwaba w reż. Grzegorza Wiśniewskiego (1999), w Biesach Fiodora Dostojewskiego w reż. Krzysztofa Jasińskiego oraz Innych rozkoszach Jerzego Pilcha w reż. Artura Więcka (2017).

W Teatrze Nowym w Krakowie gra w spektaklu Murzyni Vedrany Rudan w reż. Iwony Kempy (2017).

Znana jest również z ról w serialach i produkcjach telewizyjnych. Zagrała w Z biegiem lat, z biegiem dni Edwarda Kłosińskiego i Andrzeja Wajdy (1980), w Bożej Podszewce Izabeli Cywińskiej, w Czasie Honoru, a także w innych serialach popularnych takich jak: Julka, Majka oraz Na dobre i na złe, M jak miłość, Przyjaciółki.

Ma za sobą wiele lat współpracy z Radiem Kraków z Romaną Bobrowską. W latach 1985-2009 zagrała w kilkunastu spektaklach Teatru Telewizji.

Laureatka wielu nagród, m.in. za rolę Żabci w Kto się boi Virginii Woolf, za rolę w Prezydentkach na festiwalu w Tarnowie oraz Ludwika (nagroda za rolę drugoplanową – Elżbiety Jepanczyn w przedstawieniu Idiota według Fiodora Dostojewskiego w Teatrze Słowackiego w Krakowie).

W marcu 2012 została odznaczona Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Aktualnie w obsadzie

Chory z urojenia

Spektakl - Teatr im. Juliusza Słowackiego - Duża Scena

Rola: Antosia

120 minut
> 15

Szczeliny istnienia

Na podstawie eseju Jolanty Brach-Czainy

Spektakl - Teatr im. Juliusza Słowackiego - Dom Machin

1h 45min (bez przerwy)

Więcej

Wesele

Spektakl - Teatr im. Juliusza Słowackiego - Duża Scena

Rola: KLIMINA (dublura)

2h 40 min (bez przerwy)
> 15

Znachor

Spektakl - Scena MOS - Scena MOS

Rola: GOSPODYNI/PROKOPOWA/SĘDZINA

1 h 40 minut

Anna Tomaszewska najlepszą aktorką!

Miło nam poinformować, że Anna Tomaszewska z naszego zespołu aktorskiego otrzymała nagrodę dla Najlepszej Aktorki w plebiscycie "Studenckie Nagrody Teatralne" przyznawane przez studentów zrzeszonych w inicjatywie Chodźże do teatru.

Więcej >