Ewelina Ciszewska
Współzałożycielka Teatru Sztuk. Realizuje w nim autorskie pomysły z pogranicza sztuk; łączy, sprawdza, eksperymentuje. Napędza ją to, co nowe. Prowadzi warsztaty ekspresji ruchowej w kraju i za granicą. Niezależna zawodowo. Lubi i chce zderzać różne gatunki sztuki.
Biogram
Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Ukończyła Wydział Lalkarski. Od 2006 r. związana dydaktycznie z Uczelnią (AST), od 2020 r. pełni rolę dziekanki Wydziału Lalkarskiego we Wrocławiu. Zmienia program, modyfikuje, unowocześnia kierunek. W 2021 r. powołała do życia performatywną konferencję LALKA NOVA, która rozszerza granice postrzegania lalki. Do udziału w konferencji zaprasza artystów nowych mediów, kuratorów, performerów, neurobiologów.
Zadebiutowała na scenie w 1998 r. rolą (!) atomu w Teatrze Formy, w Poitiers, Francja 1998. Od kilkunastu lat zajmuje się sztuką performance. Podczas Survivalu Sztuki, czyli Przeglądu Młodej Sztuki w Ekstremalnych Warunkach we Wrocławiu prezentowała autorskie działania z pogranicza form, wśród nich: pre-tekst/2004, akt168/2005, czy uczta romska /2008 r. zrealizowana wspólnie z Moniką Konieczną, powtórzona w BWA Tarnów podczas TAJSA 2014. Podczas Dalla Pologna w Rzymie performowała ciałem graficzną partyturę Bogusława Schaeffera,2014/. Jako reżyserka zadebiutowała spektaklem fizycznym "Love story, czyli defekt miłości" (2004, ASP Wrocław). W 2011 r. wyreżyserowała "Pinokia" w Teatrze Lalki i Aktora w Wałbrzychu, a rok później monodram "maria s." We współpracy Wydziału Lalkarskiego z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego, w ramach Archipelagu Różewicza (2021) wyreżyserowała „Staruszka” na podstawie „Śmiesznego staruszka” Tadeusza Różewicza. w 2022 nominowana do Wrocławskiej Nagrody Artystycznej w kategorii – teatr.
Swoje umiejętności i myślenie o ciele wykorzystuje podczas pracy nad choreografią do spektakli dramatycznych, lalkowych i muzycznych.