_detailEvent.JPG "fot. Andrzej Banaś")
Spotkanie z Orhanem Pamukiem
- Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego - Duża Scena
„Chwila w wieczności” z Orhanem Pamukiem, laureatem Literackiej Nagrody Nobla, autorem powieści „Noce zarazy”.
Spotkanie poprowadzą Marta Perchuć-Burzyńska i Grzegorz Jankowicz. Tłumaczenie konsekutywne – Magdalena Skoć.
Co to znaczy, że „mamy czas”? Przecież na każdym kroku słyszymy, że nie ma chwili do stracenia, że trzeba błyskawicznie uporać się z potężnymi problemami: kryzysem klimatycznym, kolejnymi falami przymusowej migracji, konfliktami zbrojnymi, głodem, rozpadem więzi społecznych… Jeśli dodamy do tego obezwładniające nas tak często poczucie, że nie możemy się zatrzymywać, że musimy uciekać do przodu, bo inni nas wyprzedzą albo stracimy jakąś okazję, hasło „mamy czas” wyda się wręcz prowokacyjne. Cykl „Mamy czas” otworzyła w marcu debata zatytułowana „Głód teraźniejszości” z udziałem Doroty Masłowskiej, Martína Caparrósa (zdalnie) i Marcina Napiórkowskiego. Kolejne spotkania będą świetną okazją do spojrzenia na otaczającą nas rzeczywistość przez szkło powiększające twórczości znakomitych pisarek i pisarzy.
„Chwila w wieczności” to idea, która towarzyszy ludzkości od bardzo dawna. Gdy tylko zaczęliśmy postrzegać egzystencję jako w pełni zależną od upływu czasu, nasza wyobraźnia poszukiwała sposobu na to, by zneutralizować dotkliwe skutki przemijania i towarzyszące im uczucia smutku oraz przygnębienia. Im silniejsza była jednostkowa i zbiorowa melancholia, tym większe okazywało się pragnienie wieczności. Jak sprawić, by chwila, w której dzieją się ważne dla nas rzeczy, mogła trwać w nienaruszonej postaci do końca świata, a nawet dłużej, znosząc samo pojęcie kresu? Nathaniel Hawthorne uważał, że to jedyne pytanie, które zadaje sobie każda śmiertelniczka i każdy śmiertelnik. Odpowiedzi na nie szukano w filozofii, teologii, magii i sztuce, ale dziedziną, w której poszukiwania prowadzono najintensywniej, zawsze była literatura. Dobra opowieść daje nam bowiem złudzenie, że czas przestaje płynąć, że wraz z bohaterkami i bohaterami zostajemy wydarci z czasowego continuum i trafiamy do sfery, w której prawo przemijania nie obowiązuje. Fakt, że mamy do czynienia jedynie ze złudzeniem, ma znaczenie tylko dla kogoś, kto pozostaje na zewnątrz doświadczenia lektury. Kto słucha opowieści, kto czyta zapisane stronice książki, nie ma czasu na wątpliwości, bo po prostu nie czuje, że ów czas upływa. Orhan Pamuk, jak mało kto, potrafi porwać nas w taki pozaczasowy taniec opowieści.
Debata odbędzie się w ramach cyklu „Mamy czas” z okazji jubileuszu 70-lecia Wydawnictwa Literackiego.
