Spektakle dostępne

Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego

MOS

Dom Rzemiosł Teatralnych

Home Spektakle

Pani Bovary. Możliwa historia

Autor: Gustave Flaubert
Adaptacja: Gosia Jakubowska Raczkowska, Zdenka Pszczołowska
Reżyseria: Gosia Jakubowska Raczkowska
Dramaturgia: Zdenka Pszczołowska
Scenografia i kostiumy: Julia Basista
Muzyka: Kamil Tuszyński
Multimedia: Adam A. Zduńczyk
Ruch sceniczny: Aleksander Kopański
Inspicjent: Iwona Cieślik
Producentka: Oliwia Kuc

Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego - Dom Machin
Premiera: 04.12.2021
Bilety

1h i 10 min

Najbliższe terminy

styczeń

pt 30 19:00

styczeń

sob 31 19:00

luty

nd 01 16:00

Kim jest dzisiaj Pani Bovary? Czy w ogóle jest?
Jest.
Żoną, matką, kobietą, człowiekiem o wysokim potencjale twórczym, osobą realizującą cudze potrzeby, potrzeby społeczeństwa, nierzadko wierząc, że to jej własne potrzeby. Emma Bovary jest bohaterką tragedii. Młodą osobą chcącą zachować swoje życie, a jednocześnie chcącą to życie opuścić, matką rozdartą między żałowaniem macierzyństwa a miłością do córki, która jest przeszkodą na drodze do - być może - szczęścia.

Emma powoli rozpoznaje własne położenie i własną tragedię. Kameralna inscenizacja w reżyserii Małgorzaty Jakubowskiej rewiduje Flaubertowską historię o poszukiwaniu tożsamości w obrębie kobiecych ról, rewiduje rozczarowanie Emmy dotychczasowymi wyborami i stawia pytania o status wyborów podejmowanych przez kobiety w kontekście oczekiwań i schematów społecznych.

Obsada:

Emma - Alina Szczegielniak
Magdalena - Marta Waldera (28, 29.10)
Magdalena (dublura) - Marta Konarska (30.10)
Julian - Jerzy Światłoń
Julian (dublura) - Maciej Jackowski
Leon - Mateusz Bieryt
Berta (wideo): Apolonia Leśniak

W spektaklu wykorzystano cytaty z "Pani Bovary" Gustave'a Flauberta w tłumaczeniu Anieli Micińskiej oraz w tłumaczeniu Ryszarda Engelkinga, a także cytat z "Trzech sióstr" Antona Czechowa w tłumaczeniu Agnieszki Lubomiry Piotrowskiej.

Czytaj wszystko

Obsada:

Alina Szczegielniak Emma

Marta Waldera Magdalena

Marta Konarska Magdalena (dublura)

Jerzy Światłoń Julian

Maciej Jackowski Julian (dublura)

Mateusz Bieryt Leon

Apolonia Leśniak Berta (wideo)

Zdjęcia ze spektaklu

fot. Bartek Barczyk © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie

Pomieszczenie z dużym błękitnym oknem. Podłoga pochyła, oblana światłem przypominającym piach. Na środku pomieszczenia na krześle siedzi mężczyzna w białym, lnianym garniturze. Ma wyciągnięte nogi do przodu i mocno odchyloną głowę w tył. Za nim stoi duży stół z kilkoma filiżankami, koło którego przechodzi kobieta.

Przy stole siedzi młoda, ładna kobieta. Ubrana w niebieską koszulkę na ramiączkach z głębokim dekoltem w kształcie litery V. Ma brązowe włosy do uszu, pełne usta, ciemne oczy. Patrzy przed siebie, jest spokojna, jakby zrezygnowana. Przed nią na blacie stołu stoi filiżanka w takim samym niebieskim kolorze jak jej ubiór. Obok niej puste czarne krzesło. Za nią długi drewniany blat na którym stoją zielone kwiaty w doniczkach.

Przy stole siedzą dwie kobiety. Kobieta na pierwszym planie jest niewyraźna, plan jest nieostry. Kobieta obok jest w średnim wieku, ma niebieską sukienkę, w dłoni trzyma filiżankę i spodek. Przygląda się drugiej kobiecie, ma odchyloną lekko głowę w tył. Obydwie kobiety są poważne, wyglądają jakby omawiały jakiś problem. Za nimi rosną zielone kwiaty w donicach.

Kadr zdjęcia ze spektaklu “Pani Bovary. Możliwa historia’. Po lewej stronie zdjęcia pięćdziesięciparoletnia kobieta. Ma spięte blond włosy. Ubrana jest w granatową sukienkę. W rękach trzyma metalową tacę, na której stoi biały imbryk. Po jej prawej stronie stoi trzydziestoparoletnia kobieta. Ma ciemnobrązowe, spięte włosy. Ubrana jest w czarny płaszcz z szarym, futrzanym kołnierzem. W lewej dłoni trzyma za liście doniczkowy kwiatek. Tło pomieszczenia jest ciemne.

Pomieszczenie z dużym drewnianym oknem. Podłoga pochyła, oblana światłem przypominającym piach. Na środku pomieszczenia stoi duży stół z szarym blatem, na nim niebieska filiżanka i biała cukiernica. Pod stołem leży skulona młoda kobieta w niebieskim eleganckim kombinezonie. Jest poważna. Obok na krześle przodem do obiektywu siedzi starszy mężczyzna w białym, lnianym garniturze. Siedzi wyluzowany, ma rozszerzone nogi, rozpiętą marynarkę, w rozpostartych dłoniach trzyma niebieską filiżankę i spodek. Patrzy i śmieje się do kobiety siedzącej po drugiej stronie stołu. Kobieta ma niebieską sukienkę, siedzi na krześle i zanosi się śmiechem.

Przy stole siedzi młoda kobieta i młody mężczyzna, widać ich do pasa, Oblewa ich czerwone światło. Przed nimi stoi niebieska filiżanka i biała cukiernica. kobieta w niebieskiej koszulce bez rękawów ma odwróconą głowę w bok, patrzy odważnie na mężczyznę obok. Mężczyzna ma koszulę w kwiaty, bujne ciemne włosy i okulary w grubych oprawkach. Mówi do kobiety.

Na czarnych krzesłach siedzą dwie kobiety. Po lewej stronie pięćdziesięciparoletnia kobieta. Ma spięte blond włosy. Patrzy zamyślona przed siebie. Ubrana jest w granatową sukienkę. Ma założoną nogę na nogę. Obok niej trzydziestoparoletnia kobieta. Ma ciemnobrązowe, spięte włosy. Ubrana jest w niebieską sukienkę. Kobiety siedzą przy szarym stole, na którym znajduje się biały imbryk i granatowa filiżanka. Za nimi w oddali są jasne ramy okienne.

Na pochyłej, pofalowanej podłodze w złotym kolorze przy stole siedzi młoda kobieta. Pomieszczenie jest ciemne. Kobieta jest ubrana w niebieski, elegancki kombinezon. W dłoniach trzyma książkę, patrzy w bok. Jest poważna. Przed nią na stole stoi niebieska filiżanka i biała cukiernica.

Na zdjęciu postać starszego mężczyzny w okularach, w białym, luźnym peniuarze, Ma rozpostarte dłonie, patrzy na kobietę która siedzi przed nim przy stole. Obraz kobiety jest niewyraźny, ale widać że ma przymknięte oczy.

Na zdjęciu postać starszego mężczyzny w okularach, w białym, luźnym peniuarze, Ma rozpostarte dłonie, jasnych lnianych spodniach i białej koszuli. Mężczyzna unosi wysoko ręce, głowę ma odchyloną w tył, patrzy w górę, śmieje się. Obok na krześle siedzi skulona młoda kobieta w niebieskim, eleganckim kombinezonie. Daleko w tle przy stole siedzi druga kobieta, wygląda na załamaną, podpiera głowę jedną dłonią. Nad nimi przy suficie podwieszone lustro po skosie w którym odbijają się wszystkie postaci.

Na drewnianym blacie kuca kobieta w niebieskim kombinezonie, trzyma się za głowę, wygląda na przestraszoną. Obok na blacie siedzi starszy mężczyzna w lnianym garniturze. Luźno zwisają mu nogi i ręce, jest lekko zgarbiony, patrzy w bok na kobietę. Za nimi konstrukcja imitująca okno. Przed nimi w pomieszczeniu stoi stół i krzesła.

Pomieszczenie z pochyłą podłogą w kremowym kolorze. W tle konstrukcja przypominająca duże okna, oblane różowym światłem. Na środku pomieszczenia stoi młoda, atrakcyjna kobieta w niebieskim, eleganckim kombinezonie. Trzyma ręce w kieszeniach, patrzy na mężczyznę który stoi na pochyłej podłodze. Ubrany w bordowe spodnie i koszulę w kwiaty, ma okulary i bujną czuprynę, wyciąga dłoń w kierunku kobiety.

Ciemne pomieszczenie oblane jasno niebieskim światłem. Na środku pomieszczenia stoi stół, na którym stoi dużo zielonych kwiatów w doniczkach oraz drewniana skrzynka. Obok stoi kobieta w niebieskiej sukience, w dłoniach trzyma doniczkę z monsterą, patrzy przed siebie, Wokół niej na podłodze leży dużo porozrzucanych doniczek z kwiatami. W tle duża konstrukcja imitująca okno.

W pomieszczeniu trzy osoby. Młoda kobieta i mężczyzna, stoją obok siebie, rozmawiają. Obok na granatowym fotelu siedzi kobieta w średnim wieku, przygląda się parze. na kolanach ma zielone kwiaty w doniczkach. Przed parą stoi stół na którym stoją kwiaty w doniczkach, skrzynka drewniana i kamera. W pomieszczeniu panuje chaos, wszędzie jest dużo rzeczy.

Sesja zdjęciowa do spektaklu

fot. Bartek Barczyk © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie

Otwarte wysokie, bielone drzwi do pokoju w kamienicy. W drzwiach małe, około roczne dziecko, dziewczynka w sukience, która wybiega z pokoju. Za nią w pokoju na kanapie siedzą cztery dorosłe osoby. obok nich stoi globus. Wszyscy uśmiechają się, patrzą z rozkoszą i radością na biegnące dziecko. Nad nimi na ścianie wisi duży obraz, na którym jest skulony, nagi mężczyzna.

Otwarte wysokie, bielone drzwi do pokoju w kamienicy. O drzwi opiera się młody mężczyzna w luźnych bordowych spodniach i w koszuli w kratę. Patrzy w obiektyw. Za otwartymi drzwiami w drugim pomieszczeniu stoi młoda, atrakcyjna kobieta, w długiej sukience w kolorze chabrowym. Trzyma ręce w kieszeni, patrzy odważnie w obiektyw. Za nią stoi kanapa, nad którą wisi duży obraz, na którym siedzi skulony, nagi mężczyzna.

Pokój z ciemnymi zielonymi ścianami. Widoczny fragment stylowego łóżka, szafeczki nocnej, lampki, na ścianie obrazki. Na bujanym drewnianym fotelu siedzi młoda kobieta, ubrana w elegancki niebieski kombinezon. Jedną nogę podwinęła na siedzisko fotela. Patrzy przed siebie w okno. Jest poważna i zamyślona.

Przy wysokim oknie stoją cztery postaci, jedna za drugą. Pierwsza młoda, atrakcyjna kobieta, ciemne włosy za ucho, ubrana w niebieski elegancki kombinezon z odkrytymi ramionami. Stoi patrząc w okno, jest poważna i jakby nieobecna. Za nią kobieta w średnim wieku, w niebieskiej koszulowej sukience. Patrzy odważnie w obiektyw. Za kobietą mężczyzna w średnim wieku w lnianym garniturze, trzyma ręce w kieszeni. Również jest poważny i patrzy w obiektyw. Na końcu stoi młody mężczyzna, ma bujne ciemne włosy, bordowe luźne spodnie i koszulę w kwiaty. Patrzy w okno.

Na pierwszym planie drewniana, rzeźbiona poręcz na schodach. Za nią na schodach siedzi młoda kobieta w niebieskim, eleganckim kombinezonie. Pociera kark dłonią, zerka poważnie w obiektyw. Obok niej oparty o szarą ścianę stoi młody mężczyzna w koszuli w kwiaty. Patrzy na kobietę.

Pokój w kamienicy. drewniana podłoga, po prawej stronie kaflowy piec z w kolorze butelkowej zieleni. Obok pieca w rzędzie na krzesłach siedzą: młody mężczyzna, starszy mężczyzna i kobieta w średnim wieku. Nad nimi na ścianie wisi drewniany, antyczny zegar. Obok krzeseł są białe, wysokie, drewniane drzwi. Jedno skrzydło jest uchylone. W drzwiach stoi młoda kobieta w niebieskim, eleganckim kombinezonie, opiera się o framugę.

Młoda, ładna kobieta widoczna od pasa w górę. Ubrana w niebieską koszulkę bez rękawów. Ma ciemne, proste włosy za uszy, ciemne duże oczy i pełne usta. Podpiera twarz dłonią, zerka w obiektyw. Stoi na tle grafitowej, przecieranej ściany.

Młoda, ładna kobieta w ciemnych włosach do uszu widziana z profilu, do pasa. Patrzy przed siebie. Na drugim planie pod grafitową, przecieraną ścianą stoi mężczyzna w koszuli w kwiaty. Trzyma rękę za głową, patrzy na kobietę z pożądaniem.

Zdjęcie kobiety w średnim wieku, widocznej od pasa. Ubrana w koszulę w mocnym niebieskim kolorze. Włosy brązowe, zmierzwione. Twarz z widocznymi zmarszczkami. Ma błękitne oczy, patrzy bystro za siebie.

Na tle jasno zielonej ścianie stoją dwie kobiety. Obydwie ubrane w niebieskie stroje. Młoda kobieta ma niebieski, elegancki kombinezon z głębokim dekoltem w kształcie litery V, na ramiączkach. Jedną ręką obejmuje się w pasie, drugą unosi na swoje ramię gdzie trzyma dłoń drugiej kobiety, która stoi za nią. Kobieta za nią jest starsza, ma brązowe zmierzwione włosy. Trzymając dłoń na ramieniu młodej kobiety wygląda jakby ją w ten sposób wspierała. Obydwie są poważne i patrzą w dal.

Zdjęcie zrobione w dół na schodach na klatce schodowej w kamienicy. Na tym ujęciu widać fragmenty kilku pięter. Na jednym z nich stoi młoda kobieta, ubrana w czarną kurtkę, opiera się o balustradę schodów. Zadziera głowę do góry, ma przymknięte oczy. Jest spokojna, odpoczywa.

Trailer Teatralny

Trailer składa się z urywków scen ze spektaklu. Półmrok. Młoda brunetka w ciemnoniebieskiej sukience na ramiączkach siedzi przodem do nas za prostokątnym białym stołem. To Emma. Po jej twarzy z wolna przesuwają się cienie. Na stole duży biały imbryk. Na tym tle po prawej biały napis Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Stół z oddali. W głębi duże, trzyczęściowe okno z mlecznymi szybami. Na szybach wyświetlają się nieostre projekcje. Za stołem stoi Magdalena, szatynka w średnim wieku. Ma na sobie długą, ciemnoniebieską sukienkę z długimi rękawami. W dłoniach imbryk. Z prawej przodem do nas siedzi na krześle Julian, starszy brunet w okularach. Głowa i plecy odchylone do tyłu. Jest ubrany na biało w luźną marynarkę, koszulę i spodnie. Ma czarne buty. Magdalena przechyla imbryk nad filiżanką Juliana. Z bliska Magdalena bokiem do nas. W dłoniach ciemno niebieska filiżanka ze spodkiem. Patrzy surowo przed siebie. Twarz młodego brodatego szatyna w okularach. To Leon. Mówi. Emma siada przy stole. W głębi po lewej Magdalena pije z filiżanki. Po prawej przy stole siedzi przodem do nas Julian. Z bliska Emma przesuwa zmysłowo dłonią po swojej szyi i dekolcie. Za stołem siedzą Emma i Leon. Patrzą na siebie. Leon ma na sobie białą koszulę w pomarańczowe kwiaty. Z bliska Julian. Ręce wyciągnięte w górę. Śmieje się. Przodem do nas pochylona Emma. Oddycha głęboko. Płacze. Za nią w oddali Julian z rękami uniesionymi na boki. Magdalena przy stole wyjmuje rośliny doniczkowe z drewnianej skrzynki. Przodem do nas Leon stoi na parapecie okna. Ręce uniesione na boki. Przytrzymuje się framugi. Patrzy w dół. Emma z kamerą w dłoniach. Patrzy na jej wyświetlacz. Emma przy stole otwiera książkę w czarnej okładce. Przed zamkniętymi białymi drzwiami niemowlę z krótkimi blond włosami. Unosi się w powietrzu przodem do nas. Jest w pionie. Trzyma przed sobą piąstki. Ubrane w niebieską sukieneczkę, białe rajstopki i i niebieskie buciki. Na tym tle duży biały napis: Pani Bovary, historia możliwa. Czarna plansza. Biały napis teatrwkrakowie.pl

Zwiastun

Video: Paweł Penarski

Miejsce realizacji nagrań video: Przestrzeń Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK.

Zwiastun składa się z jednego długiego ujęcia. Wnętrze mieszkania w starodawnym stylu. Otwarte białe drzwi o dwóch skrzydłach. Za nimi nieduży pokój w półmroku. Drewniany parkiet. Na nim ciemno czerwony turecki dywan w geometryczny wzór. Zielone ściany. Pod lewą wysoka drewniana komoda. Na niej leży kilka książek. Na ścianie w głębi obraz w rzeźbionej ramie z ciemnego drewna. Na obrazie plecami do nas nagi mężczyzna. Siedzi ze spuszczoną głową wśród morskich fal. Pod obrazem czarna skórzana sofa. Obok czarne drewniane krzesło. Na prawej ścianie brązowy drewniany regał na książki zamykany na szklane drzwiczki. Otwarte białe okno. Obok krzesło. Pod nim na podłodze niebieski globus. Na środku pojawiają się kolejno bohaterki i bohaterowie. Stoją w tym samym miejscu, stąd wrażenie że jedna postać zamienia się w drugą. Młoda brunetka w długiej, ciemno niebieskiej sukience na ramiączkach i złotych butach. To Emma. Patrzy na nas. Odwraca głowę do okna. Szatynka w średnim wieku w długiej ciemnoniebieskiej sukience z długimi rękawami i krótkich brązowych kozakach. To Magdalena. Patrzy na nas. Młody brodaty szatyn w okularach. Ma na sobie białą koszulę w pomarańczowe kwiaty i ciemnopomarańczowe spodnie. Dłonie w kieszeniach. To Leon. Patrzy w stronę okna. Starszy brunet w okularach zwrócony w stronę okna. Ręce skrzyżowane na piersi. Ma na sobie luźną, białą koszulę do ud, białe spodnie i czarne buty. To Julian. Przed zamkniętymi białymi drzwiami niemowlę z krótkimi blond włosami. Unosi się w powietrzu przodem do nas. Jest w pionie. Trzyma przed sobą piąstki. Ubrane w niebieską sukieneczkę, białe rajstopki i i niebieskie buciki. Na tym tle duży biały napis: Pani Bovary, historia możliwa. Czarna plansza. Biały napis teatrwkrakowie.pl

Reportaż

Reportaż składa się z kolorowych urywków scen ze spektaklu. Są przeplatane indywidualnymi wypowiedziami twórców. Ich twarze są ukazane na czarno-biało. W głębi żywo zielone rośliny doniczkowe. Wypowiadają się: Gosia Jakubowska-Raczkowska reżyserka – młoda brunetka z długimi włosami. Alina Szczegielniak aktorka – młoda brunetka z prostymi włosami do połowy szyi. Marta Waldera aktorka – szatynka w średnim wieku z kręconymi włosami zebranymi do tyłu. Zdenka Pszczołowska dramaturżka - młoda blondynka z prostymi włosami do połowy szyi i grzywką. Kamil Tuszyński autor muzyki - młody brodaty brunet w okularach. Mateusz Bieryt aktor - młody brodaty brunet. Jerzy Światłoń aktor - starszy brodaty brunet w okularach. Julia Basista scenografka i autorka kostiumów - młoda blondynka z włosami zebranymi do tyłu. W urywkach ze spektaklu scena w półmroku. Na środku prostokątny biały stół z czarnymi krzesłami wokół. Za nim po lewej niski drewniany fotel. W ścianie w głębi duże trzyczęściowe okno z mlecznymi szybami. Gdzieniegdzie na scenie zielone rośliny doniczkowe. Młoda brunetka Emma i szatynka w średnim wieku Magdalena ubrane w ciemnoniebieskie sukienki. Młody brodaty szatyn Leon ubrany w białą koszulę w pomarańczowe kwiaty i ciemnopomarańczowe spodnie. Starszy brunet Julian ubrany na biało w luźną marynarkę, koszulę i spodnie. Mężczyźni są w okularach. Na początku Emma siedzi za stołem. Na nim biały imbryk. Na tym tle po prawej biały napis Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Kolejne urywki ze spektaklu ukazują bohaterki i bohaterów pojedynczo lub razem. Z oddali i z bliska. Popijają z filiżanek, rozmawiają, śmieją się, płaczą. Na końcu przed zamkniętymi białymi drzwiami niemowlę z krótkimi blond włosami. Unosi się w powietrzu przodem do nas. Jest w pionie. Trzyma przed sobą piąstki. Ubrane w niebieską sukieneczkę, białe rajstopki i i niebieskie buciki. Na tym tle duży biały napis: Pani Bovary, historia możliwa. Czarna plansza. Biały napis teatrwkrakowie.pl