Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email
Dostępność EN
Przejdź do strony głównej Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Przejdź do strony głównej MOS
MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych
Grafika przypominająca rysunek przedstawiający białą matrioszkę. Kolejne części matrioszki przypominają głowy kobiet. Każda twarz jest inna, ma inne włosy. Najmniejsza kobieta jest brunetką. Wygląda, jakby miała biały welon na włosach. Wyżej blondynka z związanymi czerwoną wstążką warkoczami. Jej twarz jest zasłonięta krawędziami kolejnej części matrioszki. Twarz kolejnej kobiety również jest zasłonięta, ale uwagę zwracają jej dłonie, złożone na przedzie. Najwyżej głowa brunetki, okryta białym welonem. Tło jest niebiesko szare, przypominające niebo przed burzą.
Wszystko
Home Spektakle

Magiczna rana

  • Scena MOS
  • Premiera: 22.03.2025
  • W spektaklu występują wulgaryzmy. Używane są światła stroboskopowe.
  • Bilety
1h 30 min
> 15

Najbliższe terminy

luty
pt 06 19:00
Bilet do teatru
luty
sob 07 19:00
Bilet do teatru
luty
nd 08 17:00
Bilet do teatru

Adaptacja najnowszej powieści Doroty Masłowskiej prapremierowo na deskach Teatru Słowackiego!

Magiczna rana jest spektaklem o próbie wejścia i utrzymania głębokich związków partnerskich w powierzchownym społeczeństwie kapitalistycznym. Niczym podczas nauki pierwszego tańca bohaterowie starają się nie pogubić kroków przy okazji opowiadając historie swoich niepowodzeń, związków, w których wspólnie „pogubili” kroki.

Spektakl składa się z opowieści postaci, które zawiedzione prawdą na temat dotychczasowej egzystencji, próbują od niej uciec na wiele różnych sposobów. Historie gorzko-śmiesznych bohaterów składają się na wielowymiarowy oniryczny obraz społeczeństwa uwikłanego w próby wyrażenia wewnętrznej pustki. Tym razem w języku współczesnej miłości.

Obsada:

  • Karolina Kazoń - Malaya, Beti, Chór II
  • Marta Konarska - Gospodyni, Recepcjonistka, Chór III, Gość II
  • Wanda Skorny - Zoldana
  • Natalia Strzelecka - Karolina, Chór IV, Gość III
  • Katarzyna Zawiślak-Dolny - Marzycielka, Chór I, Gość I
  • Marcin Sianko - Reżyser, On, Kierowca
  • Rafał Szumera - Ksenofob, Recepcjonista, Barry

Czytaj wszystko

Obsada:

Karolina Kazoń Malaya, Beti, Chór II
Marta Konarska Gospodyni, Recepcjonistka, Chór III, Gość II
Marcin Sianko Reżyser, On, Kierowca
Wanda Skorny Zoldana
Natalia Strzelecka Karolina, Chór IV, Gość III
Rafał Szumera Ksenofob, Recepcjonista, Barry
Katarzyna Zawiślak-Dolny Marzycielka, Chór I, Gość I

Trailer filmowy

wideo: Łukasz Kurek

Trailer składa się z kilkusekundowych ujęć. Słoneczny dzień na blokowisku. Błękitne niebo. Wszystkie kobiety i mężczyźni ubrani w białe suknie ślubne. Mężczyźni mają na sukniach też czarne marynarki. Kobiety krótkie białe lub brązowe futerka. Tablica z koszem do koszykówki na wysokim metalowym stelażu. Na tym tle w górnym lewym rogu białe logo teatru. Zarys kobiecej głowy z wystawionym językiem i wężami zamiast włosów. To mityczna Meduza. Obok biały napis Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Pod nim trzy wiersze białych napisów. Dorota Masłowska, Magiczna rana, reżyseria Paweł Świątek. Po asfalcie przesuwa się biały tren sukni. Trawnik. Sylwetka kobiety do pasa. Biała krótka spódnica, gołe nogi, czarne kozaki do kolana. Brunetka z włosami do połowy szyi idzie w stronę bloków. Odwraca się do nas. Mężczyzna i kobieta całują się namiętnie. Zbliżamy się do ich twarzy. W oddali blokowisko i drzewa z nagimi gałęziami. Kobiety i mężczyźni idą powoli w naszym kierunku. Mężczyzna i kobieta całują się namiętnie. Kobieta wyciąga w naszą stronę otwartą dłoń. Kobieta i mężczyzna tańczą walca. Puszczają ręce. Wirują z rękami wyciągniętymi na boki. Wszyscy wirują na tle bloków. Podnoszą suknie nad ziemię. Zbliżamy się z boku do twarzy kobiety oświetlonej słońcem. Ma delikatnie otwarte usta. Na jej czoło opadają brązowe loki. Patrzy w niebo. Na tym tle białe logo teatru i napisy z początku trailera. Biała plansza. Pośrodku czarny napis: partnerzy teatru. Pod nim od lewej logotypy: BMW em kars grup, Bielenda. Biała plansza. Pośrodku czarny napis: patroni medialni premiery. Pod nim od lewej logotypy: El, Glamur, wyborcza.pl, TVP3 Kraków. Biała plansza z czarnymi napisami. Na środku logo teatru. Pod nim od lewej logotypy: Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego, Małopolska, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Trailery sceniczne

wideo: Łukasz Kurek

Trailer składa się z urywków scen ze spektaklu. Na środku drewnianego parkietu czerwony materac gimnastyczny. Na nim leży na plecach brunetka w białej sukni ślubnej z rękami rozrzuconymi na boki. To Karolina. Przed nią plecami do niej stoi szpakowaty mężczyzna w białej koszuli i czarnych garniturowych spodniach. To Reżyser. Trzyma jej stopę między nogami. Ciągnie ją do góry. Reżyser upada na brzuch. Uwolniona Karolina siada. Na tym tle w górnym lewym rogu białe logo teatru. Zarys kobiecej głowy z wystawionym językiem i wężami zamiast włosów. To mityczna Meduza. Obok napis Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Pod nim trzy wiersze białych napisów. Dorota Masłowska, Magiczna rana, reżyseria Paweł Świątek. Przodem do nas młody brunet z wąsem. Jest w czarnym smokingu i białej koszuli. To Ksenofob. Trzyma w dłoniach czerwone hantle. Zgina przed sobą naprzemiennie ręce w łokciach. Blondynka w obcisłym białym topie z odsłoniętym brzuchem ćwiczy z hantlami. To Malaja. Reżyser i Ksenofob stoją po jej bokach. Ksenofob dotyka palcem jej podbródka. Otwiera i zamyka jej usta. Gładzi ją po policzku. Malaja pochyla się i wypina do tyłu pośladki w krótkiej białej spódniczce. Szatynka w białej sukni ślubnej z bukiecikiem różowych kwiatów. To Marzycielka. Po jej prawej Ksenofob. Biegną w miejscu przodem do nas. Marzycielka całuje czubek buta na obcasie. Reżyser leży na brzuchu na czerwonym gimnastycznym materacu. Na tym tle białe logo teatru i napisy z początku trailera. Biała plansza z czarnymi napisami. Na środku logo Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Pod nim od lewej logotypy: Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego, Małopolska, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Biała plansza. Pośrodku czarny napis: partnerzy teatru. Pod nim od lewej logotypy BMW em kars grup, Bielenda. Biała plansza. Pośrodku czarny napis: patroni medialni premiery. Pod nim od lewej logotypy: El, Glamur, wyborcza.pl, TVP3 Kraków.
Trailer składa się z urywków scen ze spektaklu. Mężczyźni w czarnych smokingach, białych koszulach i czarnych lakierkach. Kobiety w białych sukniach ślubnych i białych butach. Na wielkim ekranie napis Rękopis znaleziony w butelce po fancie. Spod ekranu zwisają liście bluszczu. Pośrodku sceny kobieta w długiej rokloszowanej sukni. Na tym tle w górnym lewym rogu białe logo teatru. Zarys kobiecej głowy z wystawionym językiem i wężami zamiast włosów. To mityczna Meduza. Obok biały napis Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie. Pod nim trzy wiersze białych napisów. Dorota Masłowska, Magiczna rana, reżyseria Paweł Świątek. Kobieta podchodzi do nas zacierając dłonie. Mężczyzna i kobieta wirują wokół siebie trzymając się za dłonie. Postaci mężczyzn i kobiet zniekształcone w lustrzanym odbiciu. Na środku sceny mężczyzna siedzi na krześle. Szeroko rozstawione nogi, dłonie założone za głowę. Na jego kolanie siedzi kobieta ubrana na biało w obcisły top, majtki i tenisówki. W dłoni mikrofon. Mężczyzna w kucki. Patrzy na kobiety rozmawiające w głębi. Półmrok. Kobiety stoją w szeregu bokiem do nas. Falują uniesionymi rękami. Mężczyzna śmieje się. Nagrywa kobiety kamerą. Z góry spadają ziarenka ryżu. Uśmiechnięta kobieta patrzy na nas z bliska. Mrok. Mężczyzna otoczony bohaterkami i bohaterami. Świecą mu w twarz latarkami z komórek. Mężczyzna pedałuje na rowerze stacjonarnym. Rozgląda się. Wykrzywia usta. Kobiety w dwóch rzędach ćwiczą jogę na niebieskich matach. Kobieta leży na brzuchu na koźle gimnastycznym. Na tym tle białe logo teatru i napisy z początku trailera. Biała plansza z czarnymi napisami. Na środku logo teatru. Pod nim od lewej logotypy: Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego, Małopolska, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Biała plansza. Pośrodku czarny napis: partnerzy teatru. Pod nim od lewej BMW em kars grup, Bielenda. Biała plansza. Pośrodku czarny napis: patroni medialni premiery. Pod nim od lewej: El, Glamur, wyborcza.pl, TVP3 Kraków.

Zdjęcia ze spektaklu

fot. Bartek Barczyk
Cztery kobiety w średnim wieku ubrane w długie, białe suknie ślubne. Jedna z nich leży na podłodze na brzuchu, ma szeroko rozłożone dłonie jakby leciała. Nad nią stoją trzy pozostałe kobiety. Wszystkie są uśmiechnięte, radosne, patrzą w jednym kierunku. Za nimi leżą ułożone na sobie kolorowe materace gimnastyczne, ciężarki i butelka z wodą. Ściana przypomina szczeble z drewnianego płotu, z tej ściany zwisa długi, zielony bluszcz.
Na środku pomieszczenia przypominającego salę gimnastyczną stoi kozioł gimnastyczny, na którym siedzi okrakiem kobieta w białej sukni ślubnej. Ma podwiniętą sukienkę, wianek z kwiatów na głowie i długi welon. Jest poważna. Po lewej i prawej stronie na parkiecie leżą trzy kobiety również ubrane w suknie ślubne. Są w ruchu. Wokół pomieszczenia są ściany, które przypominają drewniany płot oraz duże drzewo. Pod drzewem z lewej strony zdjęcia daleko siedzi mężczyzna w garniturze.
Na parkiecie leży czerwony materac gimnastyczny. Na nim leży mężczyzna ubrany w czarne spodnie od garnituru, białą koszulę i szelki. Ma szpakowate włosy. Mężczyzna uniósł nogi i plecy. Obiema rękoma obejmuje kobietę, która siedzi na nim okrakiem i całuje ją w brzuch. Kobieta jest ubrana w suknię ślubną, wysoko podnosi dłonie, wydaje jakby okrzyk z zaskoczenia sytuacją. W tle ściana przypominająca lamele z której zwisa długi, zielony bluszcz.
Pomieszczenie z czerwonym dywanem, na środku parkiet, wokół drewniane lamele, nad nimi ekran. Na pierwszym planie stoi elegancko ubrany mężczyzna, w czarnym garniturze, z muchą, w białej koszuli. Trzyma się pod boki, ma szeroko rozstawione nogi. W tle za nim szybko przechodzi kobieta ubrana w białe krótkie spodenki, wysokie białe trampki i podkolanówki poraz biały top. Ma dwa długie blond warkocze. W dłoniach niesie ciężarki, które podnosi na zgiętych ramionach. W oddali, w rogu pomieszczenia siedzą trzy kobiety ubrane w suknie ślubne, niebieski leżak i wielka piłka do ćwiczeń.
W pomieszczeniu na czerwonym dywanie stoi drzewo. Przed nim stoi kozioł gimnastyczny na którym leży kobieta ubrana cała na biało - w baletową spódniczkę, białe podkolanówki i biały top. Głowę opiera bokiem na siedzisku kozła, ma luźno opuszczone dłonie w dół. Obok na niskiej ławeczce siedzi mężczyzna w czarnym garniturze, w muszce i kapeluszu. Patrzy na kobietę z zaciekawieniem. Wokół nich jest dużo porozrzucanych rzeczy. Zdjęcie jest oblane czerwonym światłem.
Na parkiecie siedzi kobieta w sukni ślubnej. Biała suknia jest szeroko rozłożona na podłodze, kobieta siedzi wyprostowana, patrzy przed siebie. Za nią stoi mężczyzna w czarnym fraku i muszce, Wyglądają jak para młoda. Mężczyzna patrzy w tę samą stronę co kobieta. W tle leżą ułożone jeden na drugim kolorowe materace gimnastyczne. Po prawej stronie stoi kozioł gimnastyczny. Wokół unosi się para, po ścianie pnie się bluszcz.
Na zdjęciu trzydziestoparoletnia kobieta. Rozkłada ręce na boki. W dłoniach trzyma kilka sukien ślubnych. Dwie z nich przewieszone są przez jej ramię, dokładnie zakrywając jej własne ubranie. Wygląda, jakby była przygnieciona sukniami ślubnymi. Przed nią klęczy osoba ubrana na czarno. W dłoni trzyma kamerę, skierowaną obiektywem w kierunku kobiety. Przestrzeń jest ciemna, mroczna. Jedynie delikatne światło skierowane jest w kierunku nagrywanej klobiety.
Na zdjęciu trójka osób, w wieku trzydziestu kilku lat. Na środku stoi kobieta, ubrana cała na biało. Ma na sobie sportowy stanik, krótką, tiulową spódnice, podkolanówki i sznurowane trampki za kostkę. Jej włosy są związane w warkocze, które opadają jej na plecy. Jej mina jest poważna. Ma zgięte ręce w łokciach, a w dłoniach trzyma czerwone ciężarki do ćwiczeń. Po jej prawej i lewej stronie stoją elegancko ubrani mężczyźni. Mają na sobie czarne smokingi. Wyglądają jakby coś mówili. Mężczyzna stojący po lewej stronie dotyka kobietę palcem po twarzy. Za osobami na jasnobrązowym parkiecie leżą sportowe materace, ręcznik, oraz bidon z wodą. Tło zdjęcia jest czarno-granatowe.
Na pierwszym planie trzydziestoparoletni mężczyzna ubrany w czarny smoking, muszkę i białą koszulę. W butonierce ma wetknięty biały, duży kwiat. Jego twarz pokrywa czarny wąs. Ma złowrogie spojrzenie. Za jego plecami, po prawej i lewej stronie, stoją dwie kobiety ubrane w białe suknie ślubne. Obie mają wyciągnięte przed siebie ręce, w których trzymają telefony komórkowe. Telefony mają włączone latarki, które oświetlają mężczyznę. Zdjęcie jest bardzo ciemne, wręcz czarne.
Na zdjęciu 5 kobiet w różnym wieku. Wszystkie są ubrane w suknie ślubne. Na środku stoi kozioł gimnastyczny, na którym leży jedna z kobiet. Jedną rękę ma wyciągniętą przed siebie, pokazuje na coś palcem. Kobiety po jej lewej i prawej stronie opierają się o kozła. Kobieta najbardziej z prawej strony przytula do siebie poduszkę. Z kolei kobieta stojąca najbardziej skrajnie lewej strony, trzyma w rękach rozłożony sekator. Wszystkie kobiety wyglądają na zdziwione, mają otwarte usta. Tło zdjęcia jest ciemne, utrzymane w zielonej kolorystyce.
Na zdjęciu trzydziestoparoletnia kobieta ubrana w białą suknię ślubną. Ma blond, falowane włosy zaczesane do tyłu, a na twarzy wyrazisty makijaż. Jej usta są szeroko otwarte, jakby coś mówiła. Rozkłada ręce na boki. W jednej ręce trzyma bukiet z polnych kwiatów. Kobieta stoi boso, przed nią leży ślubny but na obcasie. Za kobietą stoi mężczyzna w garniturze, jego twarz jest niewidoczna. Tło zdjęcia jest ciemne.
Grupa osób ubranych w teatralne stroje pozuje do wspólnego selfie w radosnej atmosferze. Na pierwszym planie mężczyzna w czarnym fraku, cylindrze i z czarną rękawiczką trzyma w jednej ręce telefon, a w drugiej biały kubek, robiąc zdjęcie grupie. Obok niego kilka kobiet ubranych w białe suknie ślubne śmieje się i unosi kubeczki w geście toastu.

Sesja zdjęciowa

fot. Bartek Barczyk
W promieniach porannego słońca sfotografowany 10 piętrowy blok mieszkalny z wielkiej płyty. Blok jest szary z delikatnymi pastelowymi maziajami. Przed blokiem stoi latarnia i jedno drzewo. Na pierwszym planie przed blokiem, po trawie w rzędzie idzie siedem osób. Ze skrajnych stron są to dwaj mężczyźni, pięć pozostałych to kobiety. Wszyscy są ubrani w długie, białe suknie ślubne. Mężczyźni dodatkowo mają na sukienki założone czarne marynarki. Idą pewnie i zamaszyście przed siebie.
Na tle ściany pomalowanej w kolorowe graffiti stoi kobieta w średnim wieku. Jest ubrana w białą, długą suknię ślubną, dodatkowo otula się białą, pluszową marynarką. Na twarzy ma ciemne, przeciwsłoneczne okulary. Patrzy w obiektyw.
Na tle bloku z wielkiej płyty pozuje para. Kobieta jest w średnim wieku, jest ubrana w suknię ślubną, góra wykończona jest futrem. Kobieta ma gołe ramiona, włosy kasztanowe, mocno poskręcane loki, wysoko upięte na głowie. Jest poważna. Obejmuje ją w pasie mężczyzna w średnim wieku również ubrany w białą suknię ślubną, na wierzchu ma czarną marynarkę z aksamitu. Ma szpakowate włosy zaczesane na bok i mocno zdegustowaną minę. Patrzy w dal.
na tle bloku z wielkiej płyty pozuje para. Kobieta jest w średnim wieku, jest ubrana w suknię ślubną, góra wykończona jest futrem. Kobieta ma gołe ramiona, włosy kasztanowe, mocno poskręcane loki, wysoko upięte na głowie. Jest poważna. Obejmuje ją w pasie mężczyzna w średnim wieku również ubrany w białą suknię ślubną, na wierzchu ma czarną marynarkę z aksamitu. Ma szpakowate włosy zaczesane na bok i mocno zdegustowaną minę. Patrzy w dal.
Na tle fragmentów dwóch bloków z wielkiej płyty i jeszcze bezlistnych brzóz pozuje grupa siedmiu osób: dwóch mężczyzn i pięć kobiet. Wszyscy są ubrani w długie, białe suknie ślubne. Mężczyźni dodatkowo mają na sukienki założone czarne marynarki, trzy kobiety białe futra, pozostałe dwie brązowe futra. Idą w różnych odległościach od siebie, są poważni, suknie zawiewają im do tyłu. Dzień jest słoneczny, ale mroźny.
Na czarnym, drewnianym parkiecie siedzi tyłem kobieta. Ubrana jest w suknię ślubną, suknia jest szeroko rozłożona na podłodze, nie widać jej nóg. Kobieta ma gołe plecy, różowe włosy, na głowie ma biały kwiat z woalką. Wokół niej fragmenty nóg osób stojących wokół niej. Na podłogę pada jasna łuna światła z okna.
W lustrze odbija się postać kobiety ubranej w suknię ślubną. Lustro przyozdobione jest wokół żarówkami, przypomina lustro w garderobie. Kobieta jest szczupła, ma złożone dłonie, patrzy w dal. Dodatkowo w lustrze odbija się okno w stylu industrialnym- matowe szyby oprawione w czarne metalowe okucia.
Zdjęcie w garderobie. W lustrze z żarówkami wokół odbija się kobieta siedząca przed nim. Ma mocny makijaż, różowe włosy, na głowie sztuczny biały kwiat i woalkę. Przygląda się sobie.. Obok niej stoi mężczyzna, który dotyka jej włosy. Na blacie jest mnóstwo kosmetyków do makijażu. Ściany w pomieszczeniu są z czerwonej cegły.
Na tle dwóch wysokich bloków z wielkiej płyty i brzóz stoi kobieta. Dodatkowo za nią widać plac zabaw z kolorowych, metalowych części. KObieta pozuje, ubrana jest w długą, falbaniastą suknię ślubną w białym kolorze, z dużym rozcięciem na nodze. Dodatkowo narzucone ma białe futro. Wystająca z rozcięcia noga jest goła, ubrana w wysoki, szary, cekinowy kozak do kolana. Kobieta ma czarne włosy za ucho z grzywką i czarne, przeciwsłoneczne okulary. Jest poważna i pewna siebie, patrzy przed siebie.
Na trawniku przed blokiem mieszkalnym z wielkiej płyty kuca kobieta. Jest ubrana w suknię ślubną, na wierzch ma zarzucone brązowe futro. Włosy ma długie, kasztanowe, lekko związane, spięte białą ozdobą. Patrzy w bok, jakby tęskniącym wzrokiem. Za nią, koło bloku jest drzewo, które jeszcze nie ma liści.
Na tle ściany w kolorowe graffiti stoi kobieta sfotografowana od pasa w górę. Ubrana jest w białą suknię ślubną, na wierzchu ma zarzucone brązowe futro. kobieta ma różowe włosy do ramion, na głowie wielki sztuczny biały kwiat z woalką. KObieta w jednej dłoni trzyma przekąskę na wysokości twarzy, drugą dłonią zasłania delikatnie usta. Wygląda kokieteryjnie, jakby nieszczerze zawstydzona.
Na tle dwóch bloków mieszkalnych z wielkiej płyty i błękitnego nieba pozuje kobieta i mężczyzna. Obydwoje są ubrani w suknie ślubne. Kobieta ma futrzane wykończenie góry sukni, gołe ramiona, wysoko podpięte brązowe kręcone włosy. Mężczyzna jest szpakowaty, na suknię ślubną ma ubraną czarną, aksamitną marynarkę. Są zwróceni w swoją stronę, mężczyzna obejmuje kobietę w pasie a drugą dłonią pokazuje jej coś wysoko. Obydwoje patrzą w stronę wyciągniętej dłoni mężczyźni, jakby chcieli coś wypatrzeć w oddali.
Zdjęcie jest odbiciem obrazu w lustrach w garderobie. Lustra wokół mają żarówki. W garderobie ze ścianami z czerwonej cegły jest sześć osób, wygląda na zatłoczoną. Wokół leży mnóstwo rzeczy, na blatach stoją kosmetyki. Przed lustrami siedzą dwie kobiety, wokół nich są ludzie, którzy przygotowują ich wizerunek. Przygląda się temu jedna z kobiet stojąca tyłem, opierająca się o ścianę, w długiej sukni ślubnej.
Zdjęcie wykonane na osiedlu bloków z wielkiej płyty, wysokich. Stoją jeden za drugim. Na pierwszym planie stoi ławka, na której oparciu siedzi kobieta w sukni ślubnej. Nogi trzyma na siedzeniu ławki. Na ramionach ubrane ma białe futro, na odkrytych gołych nogach wysokie szare kozaki do kolan. Siedzi niechlujnie, z szeroko rozstawionymi nogami i zwieszonymi z kolan dłońmi. Ma czarne włosy za ucho i grzywkę, zamknięte oczy, patrzy w bok. Obok niej na ławce stoi mężczyzna również ubrany w białą suknię ślubną z bardzo szaroką, wielką spódnicą. Na górze ma czarną, atłasową marynarkę. Mężczyzna ma ciemne, krótkie włosy i czarne wąsy. Podpiera się o jedną nogę zadartą na oparcie ławki. Patrzy wyzywająco w obiektyw.
Zdjęcie stóp ubranych w białe kryjące rajstopy, włożone w buta na obcasie z przeźroczystego plastiku. Jedynie oblamówka buta, podeszwa i obcas są w cielistym kolorze, lakierowane. Kobieta ma założoną nogę na nogę, widać również fragment falbaniastej, białej spódnicy. W tle stoi kolejna para srebrnych butów i fragmenty sukien. Podłoga jest czarna, drewniana.
Przed blokiem z wielkiej płyty w pomarańczowe malowidła rosną brzozy, które jeszcze są szare i bezlistne. Do jednej z brzóz przytula się kobieta ubrana w białą, długą suknię ślubną. Kobieta ma różowe włosy, mocny makijaż, na głowie ma sztuczny, wielki, biały kwiat z woalką. W dłoniach owiniętych wokół drzewa trzyma szpilki - buty. Kobieta ma przymknięte oczy, stoi w promieniach słońca.

Patronat medialny premiery

Spektakl bierze udział w 31. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

W I etapie Konkursu spektakle ocenia Komisja Artystyczna w składzie: Jacek Sieradzki (przewodniczący), Adam Karol Drozdowski, Dominik Gac, Anna Pajęcka, Kamila Łapicka, Eryk Maciejowski, Wiktoria Wojas.
'1989' - spektakl Sylwestrowy 'Znachor' - spektakl Sylwestrowy 1989 1989 / spektakl w Gdańsku Antygona Australia Bóg, ja i pieniądze Botticelli Chory z urojenia Ciało i krew albo niewypowiedziane Czerwone i czarne Debil Dziady Hanna Bieluszko - "SIADAP albo artystka z jajami' IMPRO KRK Impro KRK Underground Kobieta i życie Kobieta i życie - spektakl w Katowicach Lalka Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć Magiczna rana Martyna Krzysztofik jako "MASAŻYSTKA" O dwóch doktorach i jednej pacjentce Od nowa Opowieść wigilijna Pan Tadeusz Pani Bovary. Możliwa historia Państwo / Der Staat Pokój Polish Horror Story Proszę Państwa, Wyspiański umiera Romeo i Julia Serce ze szkła. Musical Zen Simona K. Wołająca na puszczy Smok! Spóźnione odwiedziny Szczeliny istnienia SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY Tak zwana ludzkość w obłędzie Ulisses Wahazar Wegetarianka Wesele Wielki Gatsby WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE - ADRIA ART / 'Berek, czyli upiór w moherze' WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE - ADRIA ART / 'Oszuści' WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE - ADRIA ART / Cohen w Teatrze Wyspa Wyzwolenie Znachor Znachor / spektakl w Rzeszowie