Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email
EN
Przejdź do strony głównej Teatr im. Juliusza Słowackiego
Teatr im. Juliusza Słowackiego
Przejdź do strony głównej Scena MOS
Scena MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych
Wszystko
Home Spektakle

1989

Zobacz wszystkich
  • Teatr im. Juliusza Słowackiego - Duża Scena
  • Premiera: 02.12.2022
2 h 40 minut (z przerwą)

"1989” jest efektem koprodukcji Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie i Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego.

Jesienią 2024r. nakładem Universal Music Polska zostanie wydana płyta z muzyką ze spektaklu "1989". Płyta zostanie wydana w formie standardowej oraz cyfrowej.

1989 to spektakl w reżyserii Katarzyny Szyngiery formą nawiązujący do “Hamiltona”. Rewolucyjny musical Lin-Manuela Mirandy wprowadził rap na Broadway, proponując świeży język opowiadania o historii atrakcyjny zarówno dla młodych, jak i starszych odbiorców. Za brzmienie naszego musicalu odpowiada jeden z najlepszych polskich producentów rapowych – Andrzej "Webber" Mikosz znany m.in z wieloletniej współpracy z “Łoną”.

1989 ukaże upadek komunizmu z nowej perspektywy. Wydarzenia znane z kronik filmowych i podręczników historii ożyją na scenie oglądane oczami trzech fascynujących par. W życiu Frasyniuków, Wałęsów i Kuroniów idee rywalizują z miłością, entuzjazm zderza się z ciężarem historii, a bohaterstwo przeplata się z rodzinnymi tragediami. Widzowie będą towarzyszyć bohaterom w momentach ikonicznych – podczas strajków w stoczni i przy Okrągłym Stole – ale też w intymnych chwilach radości i cierpienia przeżywanych w zaciszach peerelowskich mieszkań lub więziennych celach.

PRAPREMIERA GDAŃSK:
GDAŃSKI TEATR SZEKSPIROWSKI, 19.11.2022r.

PREMIERA KRAKÓW:
TEATR IM. J. SŁOWACKIEGO, 2.12.2022r.

W spektaklu wykorzystano cytat muzyczny z musicalu "Hamilton" Lin-Manuela Mirandy oraz fragment z filmu „Taśmy z Magdalenki” (reżyseria Cezary Gmyz, scenariusz Antoni Dudek) wyprodukowanego w 2015 roku dla IPN-u przez Telewizję Republika; fragment to kawałek 5,5 godzinnego nagrania wykonanego przez SB, przekazanego przez Czesława Kiszczaka TVP w 1999 roku.

W napisach informacyjnych w spektaklu użyto fontu Lombard, zaprojektowanego przez Anię Wielusińską.

Obsada:

KAROLINA KAZOŃ – DANUSIA (Danuta Wałęsa)
RAFAŁ SZUMERA – LECHU (Lech Wałęsa)
KATARZYNA ZAWIŚLAK-DOLNY – KRYSIA (Krystyna Frasyniuk)
AGNIESZKA KOŚCIELNIAK – KRYSIA (Krystyna Frasyniuk) – dublura
MATEUSZ BIERYT – WŁADEK (Władysław Frasyniuk)
MAGDALENA OSIŃSKA – GAJA (Grażyna Kuroń)
MARCIN CZARNIK – JACEK (Jacek Kuroń)
DANIEL MALCHAR – BOGDAN (Bogdan Borusewicz)
KAROLINA KAMIŃSKA – ALINA (Alina Pienkowska)
DOMINIKA FEIGLEWICZ – HENRYKA (Henryka Krzywonos)
MAŁGORZATA MAJERSKA ** - ANNA (Anna Walentynowicz)
JULIA LATOSIŃSKA – ZOFIA (Zofia Romaszewska/Danuta Kuroń), TOPOLA, CÓRKA WŁADKA
RAFAŁ DZIWISZ – GENERAŁ (Wojciech Jaruzelski), NAZISTA (Erich Koch)
DOMINIK STROKA – PREMIER (Mieczysław Jagielski), SEKRETARZ (Tadeusz Fiszbach), MINISTER (Czesław Kiszczak)
ANTEK SZTABA ** - ARAM (Aram Rybicki), ALEKSANDER (Aleksander Kwaśniewski, WRONA (Erich Honecker)
WOJCIECH DOLATOWSKI ** - JERZY (Jerzy Borowczak), WRONA (Nicolae Ceaușescu), DZIAŁACZ ZWIĄZKOWY (Alfred Miodowicz), PROFESOR (Janusz Reykowski)
BARTOSZ BANDURA** - WRONA (Leonid Breżniew/Todor Żiwkow), PROFESOR (Bronisław Geremek)
PAULINA NAROŻNIK **
DASHA MELEKH **

**ZESPÓŁ TANECZNY

ZESPÓŁ MUZYCZNY
PIOTR BOLANOWSKI - INSTRUMENTY KLAWISZOWE
JASIEK KUSEK - BAS
JAROSŁAW PAKUSZYŃSKI - ELEKTRONIKA
WOJCIECH DŁUGOSZ - PERKUSJA, KIEROWNICTWO MUZYCZNE

Czytaj wszystko

Obsada:

Karolina Kazoń DANUSIA (Danuta Wałęsa)
Rafał Szumera LECHU (Lech Wałęsa)
Katarzyna Zawiślak-Dolny KRYSIA (Krystyna Frasyniuk)
Agnieszka Kościelniak KRYSIA (Krystyna Frasyniuk) (dublura)
Mateusz Bieryt WŁADEK (Władysław Frasyniuk)
Magdalena Osińska GAJA (Grażyna Kuroń)
Marcin Czarnik JACEK (Jacek Kuroń)
Daniel Malchar BOGDAN (Bogdan Borusewicz)
Karolina Kamińska ALINA (Alina Pienkowska)
Dominika Feiglewicz HENRYKA (Henryka Krzywonos)
Małgorzata Majerska ANNA (Anna Walentynowicz)
Julia Latosińska ZOFIA (Zofia Romaszewska/Danuta Kuroń), TOPOLA, CÓRKA WŁADKA
Rafał Dziwisz GENERAŁ (Wojciech Jaruzelski), NAZISTA (Erich Koch)
Dominik Stroka PREMIER (Mieczysław Jagielski), SEKRETARZ (Tadeusz Fiszbach), MINISTER (Czesław Kiszczak)
Antek Sztaba ARAM (Aram Rybicki), ALEKSANDER (Aleksander Kwaśniewski, WRONA (Erich Honecker)
Wojciech Dolatowski JERZY (Jerzy Borowczak), WRONA (Nicolae Ceaușescu), DZIAŁACZ ZWIĄZKOWY (Alfred Miodowicz), PROFESOR (Janusz Reykowski)
Bartosz Bandura WRONA (Leonid Breżniew/Todor Żiwkow), PROFESOR (Bronisław Geremek)
Paulina Narożnik
Dasha Melekh

Uwagi od autorów

Układ widowni

Bibliografia

Nagrody dla spektaklu "1989"

2024:

XXIII festiwal „Dwa Teatry" w Sopocie:
- Grand Prix dla najlepszego spektaklu w Teatrze Telewizji (ex aequo ze spektaklem "Zapiski z wygnania” Sabiny Baral, w reżyserii Magdy Umer);
- nagroda specjalna dla Katarzyny Szyngiery za "twórczą odwagę" za spektakl "1989";
- nagroda za choreografię dla Barbary Olech;
- nagroda za kostiumy dla Arka Ślesińskiego.

64. Kaliskie Spotkania Teatralne:
- specjalna nagroda aktorska dla Antka Sztaby za role Kwaśniewskiego, Honeckera i Rybickiego w spektaklu „1989”;
- nagroda aktorska dla Magdaleny Osińskiej za rolę Gai w spektaklu "1989".

Katarzyna Szyngiera z Paszportem Polityki w kategorii Teatr „Za tworzenie teatru mądrego, odważnie i z humorem idącego w poprzek podziałów społecznych i środowiskowych. Za reżyserię „1989”, musicalu, który być może zbudował pozytywny mit, a na pewno dał nadzieję.”

2023:

O!śnienia 2023 - nagroda w kategorii Teatr dla Katarzyny Szyngiery  za reżyserię spektaklu "1989". 

XXIX Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi - tytuł najlepszego spektaklu dla '1989'.  Główna nagroda publiczności.

Nagroda Teatralna Miasta Gdańska za 2022r. dla Katarzyny Szyngiery dla "1989".

Nagroda Specjalna Miasta Gdańska dla '1989'.

Honorowa Nagroda Teatralna Województwa Pomorskiego za Spektakl roku - "1989" za nieszablonowe, żywiołowe i spójne przypomnienie pozytywnego mitu.

Plebiscyt "Pomorzanka Roku 2022" - I miejsca dla Katarzyny Szyngiery.

Marka Radia Kraków za 2022r. - nagroda dla '1989'.

Nagroda Specjalna „Splendor Gedanensis 2023" dla '1989' za wybitne osiągnięcia i dokonania na rzecz gdańskiej kultury.

Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Kontakt" w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu. nagroda Główna Województwa Kujawsko-Pomorskiego Piotra Całbeckiego dla '1989'.

29. Ogólnopolski Konkurs na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej:

- '1989' finalistą I nagrody za spektakl;

- indywidualna nagroda aktorska dla Karoliny Kazoń i Magdaleny Osińskiej '1989";

- nagroda w kategorii światło dla Pauliny Góral "1989";

- nagroda w kategorii muzyka dla Andrzeja Mikosza "1989".

Nagroda Specjalna "Teatru" Miesięcznika Teatr dla Twórców i Twórczyń "1989" za: "Za brawurową, zniuansowaną i opowiedzianą współczesnym językiem estetycznym interpretację wydarzeń z najnowszej historii Polski, których przywołanie staje się pytaniem o możliwość istnienia narodowej wspólnoty."

Ogólnopolski Plebiscyt Musicalowy Premier Sezonu 2022/2023:

  • Laureat w kategorii “najlepsza piosenka musicalowa” z utworem “Ten tłum robi bum!”!  Drugie miejsce zajął utwór “A co, jeśli wygramy”, trzecie miejsce “Danuta odbiera Nobla”.
  • Drugie miejsce w kategorii “Najlepsza premiera musicalowa”.
  • Mateusz Bieryt zajął II miejsce w kategorii “Najlepszy aktor musicalowy”.
  • Drugie miejsce w kategorii “Najlepsza choreografia” dla Barbary Olech.
  • Katarzyna Szyngiera zdobyła III miejsce w kategorii “Najlepsza reżyseria musicalowa.”

 Nagroda Główna w konkursie Nagrody Teatralnej im. Stanisława Wyspiańskiego dla Aktorów i Twórców "1989"

Wyróżnienia:

Tytuł Marki Radia Kraków - '1989' reż. K. Szyngiera - wyróżnienie

Wyróżnienie im. Zygmunta Hübnera Złoty Prolog 2023 - dla Katarzyny Szyngiery - Twórca na początku drogi

 

Zdjęcia ze spektaklu - Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Fot. Bartek Barczyk
Na zdjęciu trzech mężczyzn. Dwóch z nich siedzi w samochodzie, jeden na dachu. Gestykulują. Samochód wygląda, jakby spadał ze sceny. Tło jest czarne.
Na zdjęciu kobieta w białej koszuli. Stoi między rzędami siedzących ludzi. Trzyma dłoń na sercu. Za nią scena zasłonięta kurtyną, na którą pada czerwone światło.
Kobieta w kwiecistej sukience, owinięta szale, stoi na scenie. U jej stóp leży magnetofon. Światło pada tylko na kobietę. W ciemności kryje się kilka osób.
Kobieta i mężczyzna siedzą na leżakach. Twarze ukrywają w dłoniach. Wyglądają na zrezygnowanych. Obok stoi samochód, wydaje się jakby spadał ze sceny. Światło pada tylko na parę, wszystko wokół jest w mroku.
Na scenie trzy kobiety. Tańczą. Jasne światło pada tylko na jedną z nich. Pozostałe osoby są oświetlane kolorem fioletowym. W tle grupa muzyków.
Grupa kobiet stoi na scenie przed kurtyną. Patrzą przed siebie. Scena oświetlona jest kolorem czerwonym, ale na grupę kobiet skierowany jest reflektor z jasnym światłem. Po lewej stronie stoi samochód, który wygląda jakby spadał ze sceny.
Na scenie grupa osób. Tańczą. Za nimi scenografia, która wygląda na rusztowanie budowy. Wisi na niej neon z napisem mięso. Scena jest oświetlona kolorem zielonym.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. U góry wiszą trzy postaci w czarnych pelerynach i spiczastych czapkach. Scena oświetlana jest niebieskim światłem.
Trzy kobiety siedzą przy stoliku. Każda z nich ma w dłoni szklankę z herbatą. Śpiewają. W tle w ciemności znajduje się zespół muzyczny.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W oknach budynku świecą się światła. W każdym z okien odgrywa się inna scena. Przed budynkiem na leżakach siedzi para, która wygląda na zmartwionych. Po lewej stronie ze sceny zwisa samochód.
Mężczyzna siedzi na fotelu ustawionym na podeście. Unosi ręce do góry. Światło pada tylko na niego. Po lewej stronie w ciemności stoi słup na którym ustawiono zegar. W tle scenografia przypominająca rusztowanie.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. Budynek ma dwa okna. W pierwszym jest kobieta oświetlona na czerwono. W drugim mężczyzna oświetlony na zielono. Na rusztowaniu stoi mężczyzna z megafonem. Zdjęcie jest mroczne
Na zdjęciu kobieta i mężczyzna. On stoi za nią. Spoglądają na siebie i się uśmiechają. Unoszą dłonie w górę. Wyglądają jakby tańczyli. W tle białe pranie suszące się na sznurkach.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W jednym z okien tańczy kobieta. Przed budynkiem stoi mężczyzna. Scena oświetlona jest niebieskim światłem.
Na scenie scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek. W jednym z okien stoi mężczyzna w szlafroku. Przed budynkiem grupa osób. Unoszą ręce w górę i wyglądają, jakby skandowali.
Mężczyzna siedzi w fotelu. Scena jest ciemna, mroczna. Światło punktowo pada na środek sceny. W tle scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek.

Trailer sceniczny

Trailer sceniczny

Zdjęcia ze spektaklu - Gdański Teatr Szekspirowski

fot. Bartek Barczyk
Na zdjęciu grupa około dziesięciu osób, mężczyzn i kobiet. Stoją w rzędzie na scenie, uśmiechają się, podnoszą prawe ręce w górę z dłonią w geście wiktorii.Ubrani są w stroje z lat 80tych. W tle za nimi konstrukcja przypominająca piętrowy budynek i rusztowania. Scena oblana kolorowym, radosnym światłem.
Na ciemnej scenie dwóch mężczyzn oświetlonych punktowym białym światłem. Jeden z mężczyzn ubrany w białą podkoszulkę i brązową, rozpiętą, skórzaną kurtkę. Patrzy przed siebie. Obok, trochę za nim drugi mężczyzna w zielonym wojskowym garniturze. Za nimi rusztowania i niewyraźne postaci.
Na zdjęciu konstrukcja przypominająca szary, piętrowy budynek. Parter z przeszklonymi ścianami, na ścianie neonowy szyld z napisem “mięso” obok budynku ustawione rusztowania. Przed budynkiem grupa mężczyzn w kolorowych garniturach. Na środku młody mężczyzna w fioletowym garniturze, w blond włosach, ręce założone na siebie. Pozostali stoją wokół niego, przyglądają się mu.
Na zdjęciu fragment szarego auta marki Fiat 126p, pochylony do przodu jakby spadł ze skarpy. W środku dwóch mężczyzn, jeden za kierownicą, drugi z tyłu jako pasażer. Obydwoje wystają przez szybę do pasa. Na dachu auta siedzi trzeci mężczyzna w garniturze, z czarnymi wąsami.
Scena teatru oblana czerwonym światłem. Na niej konstrukcja przypominająca piętrowy budynek. Na ścianie neonowy napis “mięso” po prawej i lewej stronie budynku stoją rusztowania. Na parterze za szybą siedzą muzycy przy instrumentach W jednym z okien budynku na piętrze jest zapalone zielone światło, stoi w nim mężczyzna w zielony , wojskowym garniturze. Przed budynkiem na środku sceny stoi młody mężczyzna w fioletowym garniturze, uśmiecha się, dłonie trzyma pod brodą. Wokół niego kobiety stojące tyłem do obiektywu, wyciągają dłonie w jego stronę.

Promocyjna sesja zdjęciowa

Dziękujemy Stoczni Cesarskiej za możliwość realizacji promocyjnych materiałów zdjęciowych i filmowych. Fot. Bartek Barczyk
Zdjęcie w scenografii stoczni. Młody mężczyzna, ubrany w białą koszulkę, na niej rozpięta jeansowa koszula. Bujne ciemne włosy. Stoi opierając się jedną ręką o niebieski samochód ciężarowy. Drugą dłoń trzyma w kieszeni spodni. Ma lekko uniesioną głowę, patrzy odważnie przed siebie. Za nim mur z napisem ZŁOTO.
Na zdjęciu w wąskim przejściu pomiędzy dwiema ścianami z szarej cegły stoi młoda, atrakcyjna kobieta. Ma brązowe włosy gładko zaczesane za uszy i grzywkę. Usta czerwone. Ubrana w koszulę w kolorową kratę i jeansy. Opiera się plecami o mur, drugą rękę ma wysoko opartą o mur na przeciwko
Czarno-białe zdjęcie. Na zdjęciu 3 młode kobiety i jeden mężczyzna. Wszyscy wystylizowani na osoby z lat 80tych. Stoją w odważnych buntowniczych pozycjach. W tle, za nimi ściana z nadrukowanym zdjęciem z robotnikami strajkującymi w latach 80tych.
Zdjęcie trzech kobiet i jednego mężczyzny na tle napisu Stocznia. Wszyscy są poważni, stoją blisko siebie, są ustylizowani na ludzi żyjących w latach 80tych. Patrzą przed siebie odważnymi spojrzeniami.
Kobieta i mężczyzna, stoją przytuleni do siebie, są poważni. Mężczyzna w jeansowym stroju, przerośnięte, gęste włosy i zarost. Kobieta w jeansowej kurtce w kolorze siwo-białym.Krótko obcięte włosy. Za nimi żelazne konstrukcje i żurawie stoczniowe.
Na dachu industrialnego budynku w kolorze miedzi siedzi mężczyzna. Ma bujne, przerośnięte i rozczochrane włosy, zarost na twarzy, ubrany w jeansową koszulę i spodnie. Siedzi na blasze, patrzy przed siebie. W tle zakłady stoczniowe, wyraźne sylwetki żurawi stoczniowych.
Zdjęcie mężczyzny w średnim wieku, sfotografowany od pasa. Ubrany w białą koszulę i rozpiętą jeansową koszulę. Ma bujne, przerośnięte i rozczochrane włosy, zarost na twarzy. Jest poważny. Stoi na tle żurawia stoczniowego. Niebo jest zachmurzone i szare.
Industrialny teren stoczni. W tle żurawie i dźwigi. Na pierwszym planie zielone, łamane schody do nieba. Na ich szczycie stoi młoda kobieta, ubrana w koszulę w kratę i jeansowe ogrodniczki. Patrzy w dal, unosi prawą dłoń z dwoma palcami w kształcie litery V, jako znak wolności. Niebo błękitne z białymi chmurami.
Zdjęcie z dachu z widokiem na stocznię. W tle żurawie stoczniowe, dźwigi i budynki zakładu. Z prawej strony zdjęcia stoi młody, przystojny mężczyzna, widoczny od opasa. Ubrany w biały t-shirt i jeansową koszulę. Ma bujne, ciemne włosy, patrzy poważnie w dal.
Czarno-białe zdjęcie. Na zdjęciu młody mężczyzna ubrany w koszulkę i rozpiętą koszulę. Ma bujne, ciemne, zmierzwione włosy, podnosi w górę rękę z dwoma palcami w kształcie litery V, to na znak wolności. Za nim ściana na której jest fotografia tłumu strajkującego w latach 80tych. Na drugim planie, przed ścianą, tyłem stoi kobieta twarzą do ściany. Również unosi dłoń z dwoma palcami
Zdjęcie młodego mężczyzny który siedzi na wysokości na żelaznym elemencie konstrukcyjnym dźwigu. Dźwig ma zielony kolor, mężczyzna ubrany w jeansowe spodnie i koszulę, odwraca się za siebie siedząc. W górze błękitne niebo w białymi chmurami.
Na tle czarnej, zniszczonej ściany stoi drewniany stolik a na nim mały telewizor z epoki PRL. Obok na stoliku siedzi kobieta. Ma założoną nogę na nogę. Ubrana w niebieską garsonkę. Włosy blond, do ramion, falowane. Opiera się o telewizor, dłonią podpiera podbródek.

Prapremiera w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim

Fot. Bartek Barczyk
Cztery kobiety i dyrektor Krzysztof Głuchowski pomiędzy nimi pozujący do zdjęcia. Kobiety podnoszą dłonie w geście Wiktorii. Dyrektor trzyma w dłoniach statuetkę z dłonią w tym samym geście, ale zasłania swoją dłonią palec wskazujący. Wszyscy uśmiechają się. W tle dość tłumnie. Na białej ścianie pomieszczenia czerwony duży napis cytat ”Przyjaźń gdańsko-krakowska to szczęśliwe dziś naszych widzów”.
Na zdjęciu z profilu widoczny Krzysztof Głuchowski-dyrektor Teatru Słowackiego w Krakowie przekazujący statuetkę z dłonią z palcami w geście wiktorii Agacie Grendzie - dyrektorce Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku. Dyrektor uśmiecha się, kobieta sięga po statuetkę. W tle inne osoby które cieszą się, uśmiechają, biją brawo.
Na zdjęciu z profilu od pasa w górę osoba Krzysztofa Głuchowskiego- dyrektora Teatru Słowackiego. Ubrany w czarną skórzaną kurtkę i białą koszulę, włosy siwe, za uszy. Nachyla się do mikrofonu, przemawia. W tle na ścianie plakat z czerwonym napisem Solidarność i czarno-białym zdjęciem.
Na zdjęciu starsza kobieta Danuta Wałęsowa. Ma siwe, gładko zaczesane włosy, okulary w bordowych oprawkach i niebieski szal na ramionach i perły na szyi. W dłoniach trzyma czerwone goździki. Obok stoi młoda aktorka Karolina Kazoń która pozuje z kobietą do zdjęcia. Ubrana w dzianinową kamizelkę w różowo-pomarańczową kratę i różową spódniczkę. Włosy ma długi i pokarbowane. W dłoniach trzyma książkę gdzie na okładce jest Danuta Wałęsa. Za nimi osoby które stoją przy stole z jedzeniem, nakrytym obrusem w biało-czerwoną kratkę.
Na zdjęciu dwie kobiety pozujące do zdjęcia widoczne z profilu. Na pierwszym planie Henryka Krzywonos, starsza kobieta ubrana w czerwoną marynarkę. Włosy blond, krótkie, okulary w ciemnych oprawkach, uśmiecha się. Obok młoda kobieta aktorka Dominika Feiglewicz. Ubrana w brązową luźną koszulę w białe kwiaty z głębokim dekoltem. Włosy ciemne, długie, gładko zaczesane. Uśmiecha się delikatnie. W tle mikrofon na stojaku, na ścianie plakat z czerwonym napisem Solidarność i czarno-białym zdjęciem.
Na zdjęciu grupa ludzi kobiet i mężczyzn luźno stojących i rozmawiających. Część osób się śmieje. Jedną z kobiet jest Danuta Wałęsa. W tle plakaty na ścianach.
Zdjęcie w czarnym pomieszczeniu, dość słabo oświetlonym. Na zdjęciu osoby w luźnych rozmowach, w różnych miejscach w pomieszczeniu. Na pierwszym planie młoda kobieta Katarzyna Szyngiera w czarnej koronkowej sukni uśmiechająca się do młodego mężczyzny obok. Atmosfera zdjęcia jest gwarna i dość swobodna.
Na zdjęciu dwie młode kobiety, trzymające się za ręce. Jedna z nich w sukience na cienkich ramiączkach odrzuca głowę do tyłu, druga w lekarskim, białym kitlu szeroko śmieje się do obiektywu. W tle inne osoby. Pomieszczenie jest ciemne i dość ciasne.
Zdjęcie w ciemnym pomieszczeniu bez okien, z czarnymi ścianami i jarzeniówkami. W pomieszczeniu czterech mężczyzn w luźnej sytuacji. Śmieją się, jeden ściąga drugiemu czapkę z głowy. Wokół nich wiele przedmiotów, prawdopodobnie rekwizytów teatralnych.
Na zdjęciu Joanna Szczepkowska stojąca na scenie. Ubrana w długą, ciemną sukienkę w czerwone kwiaty. Idzie podnosząc dłoń do góry w geście wiktorii, uśmiecha się. W tle w rzędzie stoją kobiety i mężczyźni, biją brawo. Niektórzy z nich trzymają w dłoniach jednakowe papierowe torby z ciemnym logotypem z literą T. Światła na scenie są kolorowe.
Na scenie kilkunastu aktorów i aktorek, stoją w rzędzie, uśmiechają się, podnoszą prawe dłonie w geście wiktorii. W tle rusztowania i ściana z neonowym napisem mięso. Na pierwszym planie ciemne postaci widzów, którzy patrzą na scenę.
Zdjęcie na oświetloną salę widowiskową. Krzesła na widowni są białe i kwadratowe. Sala jest pełna widzów, ludzie rozmawiają, uśmiechają się. Na widowni m.in Danuta Wałęsa, Krzysztof Głuchowski i Henryka Krzywonos.
Na zdjęciu luźne spotkanie i rozmowy osób. Na pierwszym planie Bogdan Borusewicz witający się z kobietą, Towarzyszące im pozostałe dwie kobiety szeroko uśmiechają się. W tle więcej osób, ściana podświetlona różowym kolorem.
Na zdjęciu damskie dłonie trzymające plik ulotek z czerwonym napisem “1989” i dopiskiem “musical” i “pozytywny mit” z nazwami dwóch teatrów.

Premiera w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Fot. Bartek Barczyk
Grupa osób jest ustawiona do zdjęcia w rzędach jak do szkolnej fotografii. Uśmiechają się. Za nimi ścianka premierowa z napisem Pozytywny mit. W tle zdobione ściany i czarne rzeźbione popiersie.
Grupa osób stoi przy bogato zastawionym stole. Na pierwszym planie dwie kobiety i mężczyzna. Jedna z kobiet mówi do mikrofony, Wszyscy patrzą w jej kierunku i słuchają. W tle jasne ściany ze złotymi zdobieniami.
Na zdjęciu grupa roześmianych osób. Na środku zdjęcia jest mężczyzna, który podaje kobiecie złoty posążek przypominający chochoła. W tle jasne ściany ze złotymi zdobieniami.
Na zdjęciu dwie kobiety. Blondynka i szatynka. Jedna z nich trzyma w dłoniach złoty posążek przypominający chochoła. W tle jasne ściany ze złotymi zdobieniami.
Na zdjęciu grupa aktorów stoi na scenie w rzędzie. Są radośni. Wyglądają, jakby właśnie ukłonili się po zakończonym spektaklu. w dłoniach mają czerwone róże.
Grupa osób stoi w rzędzie. W centrum mężczyzna z wąsem unosi rękę do góry. W tle scenografia, która przypomina rusztowanie wsparte o szary budynek.
Grupa osób stoi w rzędzie. Są uśmiechnięci. Unoszą ręce w górę, jednocześnie układając palce w literę V. W tle szary budynek.
Na zdjęciu grupa aktorów stoi na scenie. Są radośni. Właśnie kłaniają się po zakończonym spektaklu.
Na zdjęciu widownia Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Wszystkie miejsca są zajęte. Ludzie stoją i klaszczą.
Na zdjęciu widownia Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Ludzie wstają ze swoich miejsc. Wygląda, jakby właśnie zakończył się spektakl.
Na zdjęciu grupa osób. Są radośni. Niektórzy się obejmują. Jedna z kobiet w dłoni trzyma bukiet kwiatów. Przestrzeń oświetla niebieskie światło.
Na zdjęciu grupa osób. Są radośni. Niektórzy się obejmują. W tle fragment scenografii przypominający rusztowanie. Przestrzeń oświetla niebieskie światło.
Na zdjęciu kobieta i mężczyzna. Ona ma na sobie elegancką, czarną sukienkę. On nosi jeansy, białą koszulę i skórzaną kurtkę. W tle zdobione schody prowadzące na pierwsze piętro.
Na zdjęciu sterta szarych gazet z czerwonym nadrukiem 1989. W tle schody pokryte czerwonym dywanem.

Teledysk

Dziękujemy: Europejskiemu Centrum Solidarności, Stoczni Cesarskiej, Muzeum Nowej Huty / Muzeum Krakowa, Białemu Latawcowi za pomoc w realizacji nagrania wideo.

Teaser

Reportaż zza kulis

Patronat honorowy

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Spektakl powstał przy wsparciu finansowym

Partner merytoryczny

Partnerzy premiery

Patronat medialny

Oficjalni Partnerzy Teatru

Recenzje:

(…) 1989 ma bardzo duży walor edukacyjny – opowiada o wciąż mniej znanych bohaterach i bohaterkach i to językiem, który zachęca do samodzielnego zgłębiania tematu. (…) Musical wciąga od pierwszych taktów i mimo aż 3-godzinnego show, pozostawia poczucie niedosytu. (…) Siłą scenariusza Marcina Napiórkowskiego, Katarzyny Szyngiery oraz Mirosława Wlekłego jest przedstawienie postaci historycznych z ich różnicami charakterów i poglądów. (…) 1989 jest jednym z tych spektakli, które obowiązkowo trzeba zobaczyć. Nie tylko ze względu na temat. Katarzyna Szyngiera z całym zastępem twórców wykonała milowy krok w historii polskiego musicalu. Jest to bardzo obiecujące dla rodzimych twórców. Szybko wyprzedawane terminy są dowodem na to, że polska publiczność chce oglądać nie tylko tytuły ściagane z Broadway’u czy West Endu. Wreszcie ten spektakl pokazuje jak z powodzeniem inspirować się zachodnimi utworami, pozostając oryginalnym. (…)

popkulturowcy.pl

Kinga Senczyk

(…) " 1989 " w reżyserii Katarzyny Szyngiery w Teatrze Słowackiego i Gdańskim Teatrze Szekspirowskim to uderzająca w czułe struny narodu muzyczna opowieść o czasie przemian Polski lat 80. Emocjonalną atmosferę, budowaną przede wszystkim przez muzykę, podchwytuje publiczność, kierująca w czasie spektaklu głośne okrzyki w stronę sceny, takie jak "zwyciężymy". Rewolucja ma tu twarz kobiet, czego kumulację stanowi scena noblowskiego przemówienia Danuty Wałęsy. (…) Jeden z najlepszych spektakli 2022 r. ma najlepszą kreację zbiorową mijających miesięcy i zadatki na międzypokoleniowe wydarzenie historyczne. (…)

kultura.onet.pl

Dawid Dudko

(...),,1989’’ w reż. Katarzyny Szyngiery z muzyką Andrzeja ,,Webbera’’ Mikosza zabiera nas wszystkich w szaleńczą karuzelę zdarzeń z życia i walki o lepszy świat, o lepszy kraj nad Wisłą, która przyniosła tę wolność, której dziś możemy jeszcze zażywać.

Czytaj dalej>>

https://teatrdlawszystkich.eu/

Wiesław Kowalski

(...)"1989" w reżyserii Katarzyny Szyngiery, spektakl opowiadający o upadku komunizmu w Polsce, wydarzeniach transformacji jako o naszym współczesnym pozytywnym micie. Micie, który łączy, mówi o takich wartościach jak wolność, równość, braterstwo.

Czytaj dalej>>

Gazeta Krakowska

Anna Piątkowska

To wybitne przedstawienie (...) opowiadające o upadku komuny, powstaniu „Solidarności”. Spektakl stworzony przez młodych ludzi, który wprost mówi o człowieku i popełnianych przez niego błędach.
(...)To wyjątkowo dobre wykonania, znakomitych kompozycji. Spektakl trafiający do każdego widza.

wroclaw.tvp.pl

Cezary Studniak

1989 1989 / spektakl w Gdańsku Act of Killing Agamemnon Bóg, ja i pieniądze Botticelli Chory z urojenia Debil Dziady Hamlet IMPRO KRK Kobieta i życie Kobieta i życie - spektakl w Katowicach Lalka Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć / spektakl w Gdańsku O dwóch doktorach i jednej pacjentce Opowieść wigilijna Pani Bovary. Możliwa historia Państwo / Der Staat Proszę Państwa, Wyspiański umiera Rabacja Romeo i Julia Romeo i Julia / spektakl w Gdańsku Romeo i Julia / spektakl w Qinhuangdao City Serce ze szkła. Musical Zen Simona K. Wołająca na puszczy Siostrzeństwo / Sisterhood Smok! Spóźnione odwiedziny Szczeliny istnienia SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY Turnus mija, a ja niczyja TYSIĄC NOCY I JEDNA. Szeherezada 1979 WĘDRÓWKA NABU Wesele Wielki Gatsby Wydarzenie zewnętrzne "Kwartet" Znachor