Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email
Dostępność EN
Przejdź do strony głównej Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego
Przejdź do strony głównej MOS
MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych
Plakat w formie grafiki spektaklu Pokój. Na szarym czarny kontur przedstawiający mapę Polski. W prawym rogu mapy jest duży, czarny kontur pnia. Zajmuje on dużą część grafiki. W pień wbita jest siekiera, z której ścieka czerwona strużka, wygląda jak krew. Pod pniem jest duża, czerwona plama przypominająca krew. Pośrodku kałuży leży odcięta głowa orła. Z dzioba orła, jak i dookoła jego głowy tryska krew. Grafika jest niepokojąca.
Wszystko
Home Spektakle

Pokój

  • Scena MOS
  • Premiera: 18.06.2025
  • W spektaklu występują głośne efekty specjalne - mocny dźwięk wybuchu, przekleństwa oraz dym papierosowy.
  • Bilety
1h 30 min
> 15

Najbliższe terminy

listopad
nd 16 16:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
listopad
nd 16 19:00
Wyprzedane
Bilet do teatru
luty
śr 11 19:00
Bilet do teatru
luty
czw 12 19:00
Bilet do teatru
luty
pt 13 19:00
Bilet do teatru
luty
sob 14 19:00
Bilet do teatru
marzec
nd 15 16:30
Bilet do teatru
marzec
wt 17 16:30
Bilet do teatru
marzec
wt 31 19:00
Bilet do teatru

Polska. Bunkier gdzieś na odludziu. Niedaleka przyszłość. Zmęczone wykańczającą wojną domową delegacje stronnictw Patriotów i Demokratów spotykają się, by pod okiem neutralnej Gospodyni wynegocjować warunki pokoju i spróbować wymazać z mapy linię demarkacyjną dzielącą nasz kraj. Broń i telefony zdeponowane, notatki rozłożone, huk eksplozji na powierzchni na chwilę ustał – czas zacząć rozmowy!

Pokój to sztuka napisana specjalnie dla Teatru Słowackiego przez Szczepana Twardocha, który podjął się również – wraz z Robertem Talarczykiem – współreżyserii spektaklu. To opowieść o współczesnej Polsce i Polakach. O naszych ambicjach, lękach, pragnieniach i niespełnieniach. I o tym, że być może rzeczą, która najsilniej spaja nas jako naród jest… wzajemna nienawiść.

Obsada:

  • Dominika Bednarczyk - Gospodyni
  • Agnieszka Judycka-Cappuccino - Katarzyna
  • Karolina Kamińska - Hanna
  • Marta Konarska - Maria
  • Mateusz Janicki - Jan
  • Marcin Kalisz - Piotr
  • Tadeusz Zięba - Zdzisław

Obsada:

Dominika Bednarczyk Gospodyni
Agnieszka Judycka-Cappuccino Katarzyna
Karolina Kamińska Hanna
Marta Konarska Maria
Mateusz Janicki Jan
Marcin Kalisz Piotr
Tadeusz Zięba Zdzisław

Trailer

wideo Łukasz Kurek

Relacja z premiery

Zdjęcia ze spektaklu

fot. Bartek Barczyk
Galeria otwierająca serię zdjęć ze spektaklu Pokój. Zdjęcie grupowe osób w różnym wieku, stojących w scenografii ze spektaklu Pokój Jest na nim trzech mężczyzn i cztery kobiety. Zgromadzeni są przy betonowym stole. Wszystkie osoby są zamyślone. Część z nich stoi, a część siedzi przy biurku. Niektóre z nich pokazują coś na stole. Za nimi rozłożona jest mapa przedstawiająca kontur Polski.
Przy długim stole siedzi młoda dziewczyna. Jej sylwetka jest rozmazana. W jej oddali stoi elegancko ubrany mężczyzna w okularach. Obok niego stoi mapa przedstawiająca kontur Polski. Osoby są w jakimś pomieszczeniu. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę.
Zdjęcie grupowe osób w różnym wieku. Jest na nim trzech mężczyzn i cztery kobiety. Zgromadzeni są przy betonowym stole. Oprócz dwóch osób wszyscy siedzą. Atmosfera zdjęcia jest niepokojąca. Za nimi rozłożona jest mapa przedstawiająca kontur Polski. Na suficie zawieszone są różnego kształtu betonowe konstrukcje. Pomieszczenie wygląda jak bunkier.
Na zdjęciu czterdziestoparoletni mężczyzna. Siedzi na podłodze, jest bardzo zatroskany. Trzyma dłoń na wysokości klatki piersiowej. Jego głowa opiera się o betonowy stół. Na stole leżą kubki, termos. Za nim stoi mężczyzna i dwie kobiety. Jedna z kobiet trzyma w dłoni latarkę, która świeci jasnym światłem. Za nimi rozłożona jest mapa przedstawiająca kontur Polski. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę.
Na pierwszym planie pięćdziesięcioparoletnia kobieta pokazana od pasa w górę. Jest obrócona bokiem do zdjęcia. Ma krótkie, spięte w kucyk włosy. Pali papierosa z którego leci dym. Za nią stoi dwóch mężczyzn w różnym wieku, również są obróceni bokiem. Wszyscy są poważni. Tło zdjęcia jest ciemne.
Na długim stole który wygląda jak litera el, na środku, siedzi czterdziestoparoletnia kobieta. Jej twarz obrócona jest bokiem do kadru. Ubrana jest w bluzkę z długim rękawem i długie spodnie. Do jej uda przypięta jest kabura z bronią. Przy jednym końcu stołu siedzi kobieta, jej sylwetka i twarz są rozmazane. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę.
Na betonowym kamieniu siedzi pięćdziesięcioparoletnia kobieta. Ubrana jest elegancko, w czerwony garnitur. Jej usta są pomalowane na ten sam kolor. Jej usta są rozchylone, mówi coś. Ręce opiera na kolanach. W jednej z nich trzyma papierosa, z którego unosi się dym obok jej głowy. Tło zdjęcia jest czarne.
Zdjęcie grupowe osób w różnym wieku. Jest na nim trzech mężczyzn i cztery kobiety. Zgromadzeni są przy betonowym stole. Wszystkie osoby są zamyślone. Część z nich stoi, a część siedzi przy biurku. Niektóre z nich pokazują coś na stole. Za nimi rozłożona jest mapa przedstawiająca kontur Polski. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę. Na suficie zawieszone są różnego kształtu betonowe konstrukcje. Pomieszczenie wygląda jak bunkier.
Na betonowym kamieniu siedzi trzydziestoparoletnia kobieta. Ma jasne włosy, spięte w kucyk. Ma smutną, zatroskaną twarz. Ubrana jest w białą koszulkę bez rękawów z głębokim dekoltem i ciemne spodnie typu bojówki. Nad biustem ma czarny tatuaż. Tło zdjęcia jest czarne.
Wokół stołu w kształcie litery el stoi trzech mężczyzn i cztery kobiety. Niektórzy są zdziwieni, niektórzy się uśmiechają. Na stole leżą kartki, notesy, długopisy i szklanki. Za nimi rozłożona jest mapa przedstawiająca kontur Polski. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę.
W górnej części zdjęcia jest granatowy prostokąt, wygląda jak długi ekran. Są na nim napisy play i schron 13. Na prostokącie jest stół w kształcie litery el, przy którą siedzi grupa osób. Wyglądają jakby dyskutowali. Ten sam obraz znajduje się pod prostokątem. Za osobami jest rozłożona mapa przedstawiająca kontur Polski. Na suficie jest szara, betonowa konstrukcja nieokreślonego kształtu. Dolna część zdjęcia ma ciemnoczerwoną poświatę.
Na zdjęciu czterdziestoparoletni mężczyzna. Pokazany jest od pasa w górę. Ma krótkie, jasne włosy ułożone w nieładzie, na nosie okulary. Jego usta są rozchylone, wygląda jakby krzyczał. Ubrany jest w ciemną bluzkę z długim rękawem. Jego ramiona są szeroko rozłożone. Za nim stoi betonowy słup. Tło zdjęcia jest ciemne.
W górnej części zdjęcia jest granatowy prostokąt, wygląda jak długi ekran. Na ekranie jest zbliżenie na twarz kobiety. Włosy ma spięte w kucyk. Jej prawy policzek ma ranę, wygląda jak poparzenie. Na środku stoi młoda kobieta w wojskowym stroju, patrzy przed siebie. W głębi siedzą dwie osoby, a na ścianach widać dodatkowe projekcje tej samej kobiety. Scenografia przypomina zniszczone wnętrze, być może bunkier.
Na pierwszym planie dwóch mężczyzn w wieku około czterdziestu lat. Stoją naprzeciwko siebie, bokiem do kadru. Patrzą poważnie na siebie. W ich tle stoją dwie kobiety, które są przy betonowym stole. Są rozmazane.
W górnej części zdjęcia jest granatowy prostokąt, wygląda jak długi ekran. Są na nim napisy play i schron 13. Na prostokącie jest stół w kształcie litery el sylwetki dwóch kobiet, które znajdują się pod prostokątem. Dolna część zdjęcia ma ciemnoczerwoną poświatę.
Zdjęcie przedstawia dwie stojące pięćdziesięcioparoletnie kobiety. Jedna ubrana jest elegancko, w czerwony garnitur, a druga jest ubrana w stylu wojskowym - ma koszulkę z długim rękawem i spodnie typu bojówki. Na plecach ma zarzucony plecak. Kobiety wyglądają na zakochane. Jedna z nich gładzi drugą po policzku. Ich widok przesłania siatka za którą stoją. Tło zdjęcia jest ciemne.
Na zdjęciu czterdziestoparoletni mężczyzna. Siedzi na podłodze, jest bardzo zatroskany. Jego głowa opiera się o betonowy stół. Na stole leżą kubki, termos. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę.
Zdjęcie grupowe. Na pierwszym planie dwóch mężczyzn w wieku około czterdziestu lat. Stoją naprzeciwko siebie, ale bokiem do kadru. Jeden z nich ma rozchylone usta i wyciągniętą dłoń, mówi coś. Mężczyzna stojący naprzeciwko w dłoni trzyma chusteczkę, którą chce dać mężczyźnie. Za nimi, rozmazana grupa czterech osób. Zdjęcie ma czerwonociemną poświatę.

Relacja z premiery

fot. Bartek Barczyk
Zdjęcie zrobiona z bliska. przedstawia grupę twórców po skończonym spektaklu. Niektórzy z nich trzymają w dłoniach bukiety kwiatów. Są uśmiechnięci. Patrzą w jednym kierunku.
Zdjęcie zrobione z oddali. Przedstawia grupę twórców po skończonym spektaklu. Niektórzy trzymają w dłoniach bukiety kwiatów a niektórzy torebki prezentowe. Stoją przed widzami którzy siedzą na widowni, widać tylko ich głowy. Niektórzy z widzów robią zdjęcia telefonami. Są uśmiechnięci i radośni. Za nimi scenografia ze spektaklu.
Na zdjęciu dość liczna grupa osób w różnym wieku. Ubrani są elegancko. Część osób siedzi, a część stoi. Są uśmiechnięci. Stoją wśród scenografii ze spektaklu Pokój. Scenografia przypomina bunkier. Zarówno ściany, jak i konstrukcja dziwnego kształtu znajdująca się nad głowami aktorów, są wykonane z materiału przypominającego beton
Na zdjęciu trzy kobiety w różnym wieku. Są elegancko ubrane, rozmawiają. Jedna z nich wskazuje na coś palcem. Druga trzyma w dłoni kubek z napojem. Przodem do nich, ale plecami do zdjęcia stoi mężczyzna którego sylwetka jest rozmazana. Tło zdjęcia jest ciemne.
Zdjęcie grupowe osób w różnym wieku. Na środku stoi betonowy stół, na którym siedzą dwie osoby. Wokół stołu stoją pozostałe osoby, rozmawiają ze sobą. Za nimi mapa przedstawiająca kontur Polski.
Na zdjęciu sześć osób. Wszyscy są elegancko ubrani. Trójka osób siedzi.Siedzący mężczyzna podpiera się za głowę. Mężczyzna stojący obok niego trzyma go za ramię, jest szeroko uśmiechnięty. Tło zdjęcia jest ciemne.
Na zdjęciu trzech mężczyzn w wieku około pięćdziesięciu paru lat. Są elegancko ubrani, uśmiechają się. Dwóch z nich klaszcze. W tle powieszone są w ramkach zdjęcia aktorów i aktorek Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie.
Grupa osób stoi w korytarzu. Wszyscy są elegancko ubrani. Uśmiechają się, są radośni. Stoją przy stole na którym postawione są kieliszki z winem.
Na zdjęciu Dyrektor Teatru Krzysztof Głuchowski, ubrany jest w kolorową koszulę w kwiaty i zielone spodnie. Podaje dłoń pisarzowi Szczepanowi Twardochowi. Szczepan ubrany jest elegancko, w granatowy garnitur. Obaj mężczyźni są uśmiechnięci.
Zdjęcie zrobione z góry, przedstawia foyer (czy fłaje) Małopolskiego Ogrodu Sztuki. Przedstawia dużą grupę ludzi, wszyscy stoją. Niektórzy trzymają w rękach kieliszki z winem. Są uśmiechnięci. Twarzami są zwróceni w kierunku Dyrektora Teatru Krzysztofa Głuchowskiego, który trzyma mikrofon i czyta coś z kartki.
Tłum widzów na widowni. Wszyscy są uśmiechnięci i klaszczą. Tło zdjęcia jest ciemne.
Grupa aktorów po zakończonym spektaklu, kłaniają się siedzącej przed nimi publiczności. Stoją wśród scenografii ze spektaklu Pokój. Scenografią jest wnętrze jakiegoś pomieszczenia, wygląda jak bunkier, jest bardzo surowe w odcieniach szarości.
Zdjęcie wykonane przed budynkiem Małopolskiego Ogrodu Sztuki. Budynek jest cały przeszklony, ale wyświetlają się na nim jasne plansze, na których są różne napisy. Stoi przed nim grupa ludzi, rozmawiają, uśmiechają się.
Na zdjęciu grupa jedenastu osób sfotografowanych w foyer (czyt. fłaje) Małopolskiego Ogrodu Sztuki. Stoją blisko siebie, uśmiechają się. Jeden z mężczyzn, reżyser Robert Talarczyk trzyma w dłoni mikrofon. Przemawia. W tle powieszone są w ramkach zdjęcia aktorów i aktorek Teatru imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie.
Na zdjęciu grupa osób sfotografowanych w foyer (czytaj fłaje) Małopolskiego Ogrodu Sztuki. Stoją blisko siebie. Atmosfera jest luźna, śmieją się. Na pierwszym planie wyróżnia się dwójka mężczyzn po czterdziestce. Trzymają się pod rękę. Wszyscy są ubrani elegancko. W tle świeci zapalony ekran, na którym wyświetla się napis: pokój.
Tłum widzów siedzi na widowni. Wszyscy są uśmiechnięci. Niektórzy stoją aby zająć swoje miejsce.

Sesja zdjęciowa

fot. Bartek Barczyk
Zdjęcie grupowe osób w różnym wieku. Jest na nim trzech mężczyzn i trzy kobiety. Siedzą wokół czarnego, kwadratowego stołu. Na stole jest lampka, z której pada jasny snop światła. Wszystkie osoby są zamyślone. Część z nich stoi, a część siedzi przy biurku. Za nimi rozłożona jest mapa przedstawiająca kontur Polski.
Zdjęcie portretowe aktorki Marty Konarskiej. Stoi na tle siatki. Ma krótkie blond włosy sięgające do ramion. Jej głowa jest lekko uniesiona do góry, jej wzrok skierowany jest ku górze. Ubrana jest w bluzkę z długim rękawem i dżinsy. Na ramieniu ma zarzuconą kurtkę. Tło zdjęcia jest ciemne.
Na zdjęciu dwie kobiety w średnim wieku. Ta znajdująca się na pierwszym planie jest rozmazana, jej twarz jest niewidoczna. Kobieta stojąca za nią jest ukazana od pasa w górę. Ma krótkie, rude włosy sięgające do ramion. Jej spojrzenie jest złowrogie. Koło głowy kobiety z sufitu zwisa żarówka, która świeci jasnym światłem. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę.
Na zdjęciu trzy kobiety i jeden mężczyzna. Są w różnym wieku. Kobieta stojąca po lewej stronie jest ubrana w elegancką, czerwoną marynarkę. Jej usta pomalowane są na ten sam kolor. Mówi coś. Pozostałe osoby ubrane są raczej sportowo. Są zatroskani. Za nimi rozłożona jest mapa przedstawiająca kontur Polski.
Zdjęcie portretowe aktora Mateusza Janickiego. Patrzy poważnie przed siebie. Ma zaczesane do tyłu krótkie włosy. Jego twarz pokrywa broda i wąsy. W jego tle jest niewidoczna sylwetka drugiej osoby. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę.
Na krześle siedzi pięćdziesięcioparoletnia kobieta. Ubrana jest w elegancki, czerwony garnitur. Jej usta również są pomalowane na czerwony kolor. W jej oddali widać rozmazaną, pochyloną sylwetkę drugiej kobiety. W centralnym punkcie zdjęcia znajduje się zwisająca z sufitu żarówka, która daje jasne światło.
Trzydziestoparoletnia kobieta stoi pochylona nad stołem. Jej dłonie opierają się o stół, są zaciśnięte w pięści. Ma krótkie, sięgające do ramion rude włosy. Ubrana jest w bluzkę z długim rękawem. Patrzy zatroskana przed siebie. Wokół kobiety są trzy rozmazane sylwetki innych osób. W centralnym punkcie zdjęcia znajduje się zwisająca z sufitu żarówka, która daje jasne światło. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę.
Na zdjęciu trzy kobiety. Na pierwszym planie jedna z kobiet ma dłonie oparte na kolanach. Patrzy groźnie przed siebie. Za nią stoją dwie kobiety. Mają uniesione dłonie, gestykulują. W tle mapa z konturem Polski.
Na zdjęciu dwie pięćdziesięcioparoletnie kobiety. Obie mają krótkie blond włosy. Siedzą naprzeciwko siebie. Jedna z nich siedzi na betonowym murku. Ubrana jest w ciemnozieloną kurtkę, w jej kieszeniach ma schowane dłonie. Druga kobieta siedzi na stołku. Ubrana jest elegancko, w czerwony garnitur. Obok niej, na statywie stoi kamera, która skierowana jest na kobietę siedzącą na murku.
Na zdjęciu czwórka osób, przebywająca przy stole. Jedna z kobiet siedzi tyłem do zdjęcia. Dwóch mężczyzn siedzi obok niej, mają otwarte ustaw, wyglądają jakby rozmawiali. W oddali stoi młoda kobieta. Patrzy zatroskana przed siebie. Wokół kobiety są trzy rozmazane sylwetki innych osób. W centralnym punkcie zdjęcia znajduje się zwisająca z sufitu żarówka, która daje jasne światło. Zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę.
Na zdjęciu trzydziestoparoletnia kobieta oraz siedemdziesięcio paroletni mężczyzna. Stoją przy metalowych schodach. Kobieta trzyma mężczyznę za koszulkę, wydaje się, jakby wdawali się ze sobą w bójkę. Oboje mają otwarte usta, wyglądają jakby krzyczeli.
Na zdjęciu dwóch czterdziestoparoletnich mężczyzn. Jeden z nich siedzi na betonowym murku. Ma krótkie jasne włosy i zarost. Ubrany jest w czarny golf i spodnie typu bojówki. Patrzy złowrogo przed siebie. Nad głową mężczyzny jest drewniany pal, na którym opiera się stojący za nim drugi mężczyzna. Ma krótkie, ciemne włosy i czarne okulary. Jego głowa i wzrok są skierowane w bok. Ubrany jest w zieloną koszulę z długim rękawem i czarne spodnie. Tło zdjęcia jest jasne.
Zdjęcie portretowe aktorki Agnieszki Judyckiej - Cappuccino. Ukazana jest od pasa w górę. Ma rozpuszczone, rude włosy sięgające za ramiona. Dłońmi opiera się na siatce stojącą przed nią. Patrzy poważnie przed siebie. Tło zdjęcia jest ciemne.
Zdjęcie portretowe aktorki Dominiki Bednarczyk. Na zdjęciu pięćdziesięcioparoletnia kobieta, ustawiona jest bokiem do kadru. Ubrana jest elegancko, w czerwony garnitur. Ma blond, lekko falowane włosy sięgające do ramion. Jej usta są pomalowane czerwoną szminką. Patrzy zatroskana przed siebie. Stoi na tle siatki. Tło zdjęcia jest ciemne.
Zdjęcie portretowe aktora Marcina Kalisza. Stoi bokiem do kadru, ukazany jest od pasa w górę. Ma krótkie, ciemne włosy i czarne okulary. Jego głowa jest uniesiona ku górze. Ubrany jest w zieloną koszulę z długim rękawem. Stoi pomiędzy dwoma żelaznymi belkami. Tło zdjęcia jest ciemne.
Zdjęcie grupowe, przedstawiające trzech mężczyzn i cztery kobiety. Osoby są w różnym wieku. Część osób stoi, a część siedzi przy kwadratowym stole. Za nimi stoi mapa z konturem Polski. Nastrój zdjęcia wyraża niepokój.
Zdjęcie portretowe aktora Tadeusza Zięby. Ma siwe, krótkie włosy i zarost. Patrzy groźnie przed siebie. Ubrany jest w ciemny podkoszulek z krótkim rękawem. Dłonie trzyma w kieszeniach spodni. Stoi na tle siatki. Tło zdjęcia jest ciemne.
Zdjęcie portretowe aktora Mateusza Janickiego. Stoi bokiem do kadru. Ma krótkie, jasne włosy zaczesane do tyłu. ubrany jest w czarny golf. Dłonie ma zaciśnięte w pięści na wysokości klatki piersiowej. Tło zdjęcia jest ciemne.
Zdjęcie portretowe aktorki Karoliny Kamińskiej. Pokazana jest od pasa w górę. Całe zdjęcie ma ciemnoczerwoną poświatę, który jest jedynym kolorem. Kobieta ma lekko falowane włosy sięgające za ramiona, ubrana jest w bluzkę bez ramiączek. Patrzy zatroskana przed siebie. Obok niej znajduje się zwisająca z sufitu żarówka, która daje jasne światło.
Na zdjęciu dwie pięćdziesięcioparoletnie kobiety. Obie mają krótkie blond włosy. Mają przymknięte oczy. Stykają się głowami, jedna kobieta jest wtulona w drugą. Jedna z kobiet jest ubrana elegancko, druga na sportowo. Stoją na tle siatki. Tło zdjęcia jest ciemne.

Partnerzy Teatru

Patron medialny Teatru

Spektakl bierze udział w 32. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach, popularyzację polskiego dramatu współczesnego oraz poszerzenie pola krytyki teatralnej dzięki obecności członków Komisji Artystycznej na spektaklach w ośrodkach teatralnych w całym kraju i ich działalność recenzencką.

Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

Koordynatorem merytorycznym Konkursu jest Dominik Gac, zaś organizacyjno-finansowym Maria Stępkowska.
'1989' - spektakl Sylwestrowy 'Znachor' - spektakl Sylwestrowy 1989 1989 / spektakl w Gdańsku Antygona Australia Bóg, ja i pieniądze Botticelli Chory z urojenia Ciało i krew albo niewypowiedziane Czerwone i czarne Debil Dziady Hanna Bieluszko - "SIADAP albo artystka z jajami' IMPRO KRK Impro KRK Underground Kobieta i życie Kobieta i życie - spektakl w Katowicach Lalka Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć Magiczna rana Martyna Krzysztofik jako "MASAŻYSTKA" O dwóch doktorach i jednej pacjentce Od nowa Opowieść wigilijna Pan Tadeusz Pani Bovary. Możliwa historia Państwo / Der Staat Pokój Polish Horror Story Proszę Państwa, Wyspiański umiera Romeo i Julia Serce ze szkła. Musical Zen Simona K. Wołająca na puszczy Smok! Spóźnione odwiedziny Szczeliny istnienia SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY Tak zwana ludzkość w obłędzie Tak zwana ludzkość w obłędzie / spektakl w Lublinie Tak zwana ludzkość w obłędzie / spektakl w Zakopanem Ulisses Wahazar Wegetarianka Wesele Wielki Gatsby WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE - ADRIA ART / 'Berek, czyli upiór w moherze' WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE - ADRIA ART / 'Kim jest Pan Schmitt?' WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE - ADRIA ART / 'Oszuści' Wyspa Wyzwolenie Znachor Znachor / spektakl w Rzeszowie