MYŚLNIK. Sezon 3. Spotkanie 5 "W jaskini demokracji"
JAZZ – FILOZOFIA - STAND-UP
Data → 25 lutego 2024r. godz. 17.00
Pomysł i prowadzenie → Piotr Augustyniak
Gośćmi Piotra Augustyniaka będą Tadeusz Bartoś i Jan Klata
Improwizacja muzyczna → Marek Pospieszalski
Filozoficzny stand-up → Jerzy Światłoń
Scenografia i kostiumy → Aleksandra Grabowska
Producentka → Bożena Sowa
A może demokracja wcale nie jest takim dobrym ustrojem? Może opinia
większości, która nią włada, rozmija się nie tylko z ideą sprawiedliwości, ale
nawet z elementarnym zdrowym rozsądkiem? Czy demokracja nie jest po
prostu dyktatem większościowych, a więc najczęściej niskich gustów,
ograniczonych horyzontów, pospolitych żądz i uprzedzeń?
Kiedy więc demokracja osuwa się w tyranię? I czy da się temu zapobiec?
Czy krytyczne myślenia potrafi wygrać z demagogią? Gdzie znajduje się wyjście
z jaskini populistycznej manipulacji, pseudo-ideowego wzmożenia,
socialmediowego ogłupienia? Czy na pewno byłoby lepiej, gdyby „zarządzanie
ludzkimi zasobami” odebrać specom od politycznego marketingu i przekazać je
w ręce filozofów?
Nawiązując do spektaklu Państwo w reżyserii Jana Klaty, zapytamy, co na
temat współczesnych kłopotów z demokracją mieliby do powiedzenia Sokrates
i Platon. Podzielimy się fascynacją ich myśleniem. I porozmawiamy o granicach
jego aktualności.
Goście:
Tadeusz Bartoś - filozof, profesor Akademii Vistula w Warszawie, dyrektor programowy Studium Filozofii i Historii Idei WSFT (www.wsft.edu.pl).
Zajmuje się problemami filozofii kultury i ewolucji metafizyki, historii oddziaływania tekstów filozoficznych, historii myśli filozoficznej i religijnej średniowiecza.
Opublikował książki: Upadek, niemożliwy, Pasaże, Kraków 2021, Klątwa Parmenidesa, Eseje metafizyczne, PWN, Warszawa 2020, Mnich. Historia życia, którego nie było, Marginesy, Warszawa 2019, Kłopot z chrześcijaństwem. Wieczne gnicie, apokaliptyczny ogień, praca, (wspólnie z Agatą Bielik Robson), Czarna Owca, Warszawa 2013, Koniec prawdy absolutnej. Tomasz z Akwinu w epoce późnej nowoczesności, WAB, Warszawa 2012, W poszukiwaniu mistrzów życia. Rozmowy o duchowości, (wspólnie z W. Eichelbergerem, W. Szczawińskim), Czarna Owca, Warszawa 2009, Jan Paweł II. Analiza krytyczna, SIC, Warszawa 2008, Wolność, równość, katolicyzm, WAB, Warszawa 2007, Metafizyczny pejzaż. Świat według Tomasza z Akwinu, Homini, Kraków 2006, Ścieżki wolności. O teologii, sekularyzacji, demokracji w Kościele, celibacie i..., (wspólnie z K. Bielawskim), Homini, Kraków 2007, Tomasza z Akwinu teoria miłości. Studium nad Komentarzem do księgi „O imionach Bożych” Pseudo-Dionizego Areopagity, Homini Kraków 2004.
Jan Klata - jeden z najwybitniejszych polskich twórców teatralnych, laureat kilkudziesięciu polskich i zagranicznych nagród teatralnych, m.in. Europejskiej Nagrody Teatralnej i Nagrody im. Konrada Swinarskiego. Jego spektakle prezentowane były na Festiwalu Jesiennym w Paryżu, Olimpiadzie Teatralnej w Petersburgu, Biennale w Wenecji, oraz w wielu, wielu innych miejscach na całym świecie. Wyreżyserował ponad pięćdziesiąt spektakli w dziesięciu państwach, pracując z aktorami kilkunastu narodowości.
Opis projektu
Myślnik to przestrzeń do myślenia. Myślenia na żywo i na przekór. Myślenia z oddechem, wbrew dusznemu i bezdusznemu światu bezmyślności. Będziemy rozmawiać o najważniejszych problemach naszych trudnych czasów, podchodząc do nich w sposób niekonwencjonalny. Naszymi gośćmi będą najwybitniejsi polscy intelektualiści.
Myślnik to pauza, przerwa, zawieszenie. To co oczywiste i uznane za normę zostaje tu zatrzymane, rozsunięte i rozszczelnione, tak żeby pomyśleć, co jest głębiej i dalej:co pozostaje niepomyślane oraz niewypowiedziane, bo niewygodne, trudne, sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem i powszechnie podzielaną opinią. Myślnik to nasza próba odpowiedzi na nie-po-myślność świata.
Będziemy myśleć twórczo, w inspirującym kontekście oraz inspirującej atmosferze. Rozmowę będzie przenikać improwizowana (nie tylko jazzowa) muzyka, a otwierać ją będzie prowokacyjny, filozoficzny monolog, którego formę określiliśmy hasłowo jako „filozoficzny stand-up”.
Sezon 3
Działania politycznej władzy wymierzone w niezależność sztuki - czego nasz teatr doświadcza w skrajny sposób - skłaniają nas do postawienia istotnych pytań o relacje sztuki i życia społeczno-politycznego.
Czy sztuka (teatr zwłaszcza) ma być tylko rozrywką i ukojeniem? Czy też ma prawo i obowiązek rodzić kontrowersje, krytykować, obnażać hipokryzję, prowokować, upominać się o sprawiedliwość, być politycznie niepoprawną?
Wierzymy, że bez tego wszystkiego sztuka (teatr) nie będzie sobą. A zatem jej konflikt z władzą i różnymi grupami społecznymi wydaje się nieuchronny. Jak uchronić więc sztukę przez polityczną zemstą i manipulacją?
Czy jednak - walcząc o niezależność - sztuka samoczynnie nie osuwa się niekiedy w ideologię i upolitycznienie? W jaki sposób uniknąć tego i sprawić, by pozostała sobą: wolną, wrażliwą, myślącą?
