Pianista (2002) reż. Roman Polański

w ramach cyklu "Przywrócone arcydzieła"

Od Łukasza Maciejewskiego:

W październiku w „Przywróconych arcydziełach” spotkamy się dwukrotnie. Po rozmowie o Krzysztofie Kieślowskim, kolejny gigant – Roman Polański. 20 października czeka nas prawdziwa filmowa uczta.
Film „Pianista” Romana Polańskiego: tytuł, o którym sam reżyser twierdził, że jako jedyny chciałby mieć go na swoim grobie. Polański to jeden z ostatnich, wielkich mistrzów kina, który potrafi perfekcyjnie opowiadać obrazem. Wykorzystywane przezeń środki wizualne, ściśle podporządkowane przyjętej konwencji, służą „kinogenii”. To określenie, wymyślone niegdyś przez koryfeuszy „nowej fali”, idealnie oddaje charakter stylu reżysera. Kinogenia, czyli wszystko. Ekspresja obrazu, montaż, dialogi, praca z aktorem, wreszcie założona reakcja widza.

„Zrobiłem tylko trzy obrazy, które mogę w pełni zaakceptować: „Pianistę”, „Dziecko Rosemary” i „Chinatown” – powiedział.
Szczególni będą także goście spotkania: operator, Paweł Edelman, oraz scenograf, laureat Oscara, Allan Starski.

PIANISTA
- "Pianista" jest filmem bardzo osobistym, opisuje rzeczy, które ja w pewnym sensie przeżywałem. Są tam sceny z mojego życia - mówił Roman Polański w Polskim Radiu. 24 maja 2002 roku miała miejsce premiera filmu, do którego część zdjęć Polański nakręcił w Polsce.
Scenariusz filmu "Pianista" został napisany przez Ronalda Harwooda i Romana Polańskiego na podstawie autobiografii Władysława Szpilmana, pianisty związanego z Polskim Radiem. Kksiążka pod tym samym tytułem ukazuje jego losy wojenne, zamknięcie w getcie warszawskim, przeżycie powstania, uniknięcie wywózki do obozu zagłady w Treblince, ukrywanie się do ostatnich dni wojny w ruinach getta w Warszawie.
Szpilman - w tej roli wystąpił mający m.in. polskie i żydowskie korzenie, Adrien Brody - jako jeden z nielicznych szczęśliwie uszedł z życiem, dzięki zbiegom okoliczności i pomocy wielu polskich przyjaciół, ale też nieprzyjaciół, w tym jednego niemieckiego oficera.
Film zawiera wątki autobiograficzne także z życia reżysera, Romana Polańskiego, który w czasie wojny był w krakowskim getcie, uciekł stamtąd, a następnie ukrywał się u polskich rodzin. Jego matka natomiast zginęła w Auschwitz, a ojciec przeżył Mauthausen. - "Pianista" jest filmem bardzo osobistym, opisuje rzeczy, które ja w pewnym sensie przeżywałem. Są tam sceny z mojego życia - wyznawał Roman Polański w audycji Ryszarda Jaźwińskiego w Polskim Radiu. - Głównie jest to książka napisana przez Szpilmana, ale niektóre szczegóły, sceny są dosłownie takie, jak je pamiętam z dzieciństwa w getcie krakowskim - opowiadał reżyser.



Film Polańskiego porównywany jest z "Listą Schindlera" Stevena Spielberga, której akcja również rozgrywa się w Polsce i ma ambicje dość uniwersalnego i całościowego ujęcia tematu zagłady Żydów. Być może kluczem są tu autentyczne wspomnienia Szpilmana, na których bazowali twórcy, a może autentyczne doświadczenia reżysera, który miał przez to bardziej osobiste podejście do filmu, choć udało mu się uniknąć taniego sentymentalizmu i melodramatu. Co ciekawe w obu filmach za scenografię odpowiadał doskonały polski scenograf, Allan Starski (u Spielberga razem z Ewą Braun). W "Pianiście" udało się zręcznie połączyć pokazane realistycznie ciężkie tematy zagłady i wojny z muzyką Chopina i kwestią sztuki w życiu człowieka. Muzyka staje się tu nośnikiem nie tylko emocji, lecz także marzeń, jest wewnętrznym światem, w którym tytułowy pianista się zamyka, aby przetrwać. Muzyka daje mu siłę i nadzieję, staje się symbolem i synonimem życia. "Pianista" wpisał się także w kontekst współczesnej dyskusji o roli Polaków w Holocauście i ich współudziału w tej zbrodni. W "Pianiście" pojawiają się postaci Polaków reprezentujących różne postawy - zarówno tacy, którzy pomagają ocalić Żydów, jak i zdrajcy. Jednak mimo że Holocaust wymyślili i przeprowadzili Niemcy, nie milkną głosy - również w Polsce - że Polacy masowo im w tym pomagali, jako urodzeni antysemici.


- Że to było masowe, to jest oczywista brednia, zupełne kłamstwo - stanowczo stwierdzał Roman Polański w rozmowie z Joanną Sławińską w Polskim Radiu. - Ale że to się zdarzało, to prawda. Polacy są ludźmi, jak inne narody, i są rozmaite osobowości. Jeśli chodzi o mnie, to ja miałem szczęście być uratowany przez dwie rodziny - państwa Buchałów i Putków, które mnie przechowywały w czasie wojny - dodawał reżyser.
W "Pianiście" ważną rolę odgrywa także pewien Niemiec oficer Wehrmachtu, Wilm Hosenfeld, który znalazł Szpilmana ukrywającego się na poddaszu domu i pozwolił przeżyć, nie wydając uciekiniera. W 2009 roku Instytut Yad Vashem uznał go za Sprawiedliwego wśród Narodów Świata. Film Polańskiego zdobył wiele nagród, w tym również te najważniejsze: Złotą Palmę w Cannes, 3 Oscary oraz 7 Cezarów.