POŻEGNANIE Z MARIĄ (1993) reż. Filip Zylber
W CYKLU "PRZYWRÓCONE ARCYDZIEŁA"
Termin → 26 lutego 2022, godz. 19.00
Goście: Katarzyna Jamróz, Agnieszka Wagner
POŻEGNANIE Z MARIĄ
Polska, 1993
Reżyseria: Filip Zylber
Obsada:
Marek Bukowski – Tadeusz
Agnieszka Wagner – Maria
Katarzyna Jamróz – Sara
Rafał Królikowski – Skrzypek
Czas trwania: 87 minut
Przywrócone arcydzieła to wybrane przez znanego krytyka filmowego - Łukasza Maciejewskiego wybitne tytuły polskiego kina. Każdej projekcji towarzyszy wstęp oraz spotkanie z twórcami.
Subtelny, poetycki debiut Filipa Zylbera, ozdobiony piękną muzyką Tomasza Stańki, intryguje twórczym odczytaniem prozy Tadeusza Borowskiego. Na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 1993 roku film otrzymał aż pięć nagród: za debiut reżyserski, drugoplanową rolę kobiecą (Danuta Szaflarska), muzykę, scenografię i dźwięk.
Tadeusz, pracownik firmy przewozowej, jest zakochany w Marii. Dręczy go myśl, że ich życiu zagraża szalejący wokół niemiecki terror. Boi się utraty ukochanej dziewczyny. Pewnego dnia ratuje od aresztowania, przez policjanta Żydówkę. Oficer obiecuje, że nie odda kobiety w ręce Niemców, jeśli zostanie ona jego kochanką.
Nagrody:
1993 - Nagroda za debiut reżyserski, za dźwięk, scenografię, muzykę oraz za drugoplanową rolę kobiecą dla Danuty Szaflarskiej na FPFF w Gdyni
Od Łukasza Maciejewskiego:
(…)
Film jest luźną adaptacją opowiadania Tadeusza Borowskiego, pisarza, który przeżył Auschwitz i potem dał wstrząsający opis świata obozów koncentracyjnych.
"Borowski, powołując się na własny przykład, stawia przerażającą diagnozę: w obliczu zagrożenia człowiek gotowy jest na wszystko, nawet na przyzwolenie dla systemu sankcjonującego zorganizowaną zbrodnię. Czy teraz, 50 lat po wojnie, okupacyjna proza Tadeusza Borowskiego może jeszcze budzić emocje?
Filip Zylber, autor pierwszej uwieńczonej powodzeniem ekranizacji opowiadania 'Pożegnanie z Marią', nie ma wątpliwości. W wywiadzie dla 'Kina' powiedział: 'To nie są tylko dramaty dnia wczorajszego, tamten absurd nas dogonił. Wystarczy przywołać wojnę w byłej Jugosławii. Przejmuje nas to grozą, ale myślimy: to jacyś muzułmanie, Serbowie, Chorwaci. Jak byśmy się jednak zachowali, gdyby chodziło o nas? [Ten film powstał] dla przestrogi, żeby pokazać, jakim absurdem jest rasizm, antysemityzm, klasyfikowanie ludzi, pozbawianie ich praw. Dla mojego pokolenia, dla młodszych ode mnie są to absurdy'." (Wacław Świeżyński "Gazeta Wyborcza")
"Spośród debiutów ostatnich paru lat utwór Filipa Zylbera jest najlepiej osadzony w tradycji polskiego kina. Oto znowu adaptacja ważnego dzieła rodzimej literatury, twórcza, odważna, mocno podkreślająca związek z bieżącą chwilą." (Tadeusz Lubelski "Kino")
Żródło: Culture.pl