Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email

Zbiórka na
działalność artystyczną Teatru

Wesprzyj teatr
EN
Przejdź do strony głównej Teatr im. Juliusza Słowackiego
Teatr im. Juliusza Słowackiego
Przejdź do strony głównej Scena MOS
Scena MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych
Wszystko
Home Spektakle

Agamemnon

  • Autor: Rodrigo Garcia
  • Reżyseria, światło: Szymon Kaczmarek
  • Scenografia: Szymon Kaczmarek, Kaja Migdałek
  • Kostiumy: Kaja Migdałek
  • Tłumaczenie: Agnieszka Stachurska
  • Opracowanie muzyczne: Żelisław Żelisławski
Zobacz wszystkich
1h
> 18

Ojciec, władca, mąż, dowódca. Ten mityczny archetyp stanowi dla Garcíi punkt wyjścia w starciu z publicznością. Sam tytuł powoduje, że bohater jego tekstu staje się kimś więcej niż, robiącym zakupy ojcem rodziny. Przypomina Michaela Douglasa z filmu Upadek, któremu puszczają wszelkie hamulce. Nie jest w stanie znieść kłamstw, płytkości i małości otaczającej go rzeczywistości. Poddaje brutalnej terapii wszelkie więzi społeczne i rodzinne.

Ktoś tu nie wytrzymuje? W kimś odzywa się głęboko skrywana frustracja? Ktoś tu nie daje rady? Ale czy tylko o ekscesy tutaj chodzi? Obserwujemy rodzaj intymnego rodzinnego eksperymentu, który, choć drastyczny, powoduje rodzaj antycznego katharsis. Ma doprowadzić nas do oczyszczenia. Ma rozbroić tykające w nas bomby. Ta antyczna funkcja teatru jest miarą tego tekstu.

Monolog, jeden aktor, potok słów i gestów. Na scenie ojciec i jego rodzina, którą stanowią hiperrealistyczne sylikonowe lalki. To dziwaczna czarna komedia z wielkim potencjałem komicznym oraz ostra jak żyletka diagnoza rzeczywistości. Bo czy można zbudować model współczesnego świata przy użyciu skrzydełek z KFC? Nasz bohater próbuje.

Czytaj wszystko

Obsada:

Marcin Kalisz

Zdjęcia ze spektaklu

fot. Bartek Barczyk © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie
Na zdjęciu mężczyzna stoi profilem i trzyma w ustach papierosa. Ma na sobie rozpiętą białą koszulę i podkoszulek. Za nim są dwie podłużne lampy jarzeniówki. Tło jest ciemne. Światło pada tylko na mężczyznę.
Fotografia przedstawia mężczyznę siedzącego przy stole. Obok niego na krzesłach siedzą dwa manekiny przypominające kobietę i nastoletniego chłopca. Kobieta siedzi z tyłu, chłopiec z przodu i gra na przenośnej konsoli. Mężczyzna pije herbatę. Ma na sobie białą koszulę i ciemne spodnie. Wygląda na przygnębionego. Tło przypomina ściany pokoju.
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku pryska przed sobą odświeżacz powietrza. Ubrany jest Nad nim wiszą podłużne lampy jarzeniówki. W oddali kobieta siedzi przy stole. Scenografia przypomina ściany pokoju.
Na zdjęciu mężczyzna w białej koszuli. Opiera się o metalową, kwadratową siatkę. Nad jego głową świecą podłużne lampy jarzeniówki. Na podłodze śmieci i zgrzewka butelek z wodą mineralną. Pomieszczenie jest zadymione. Tło jest czarne.
Na zdjęciu mężczyzna chodzi po bieżni. Ręce unosi do góry, jest odwrócony plecami. Ma na sobie białą koszulę i ciemne spodnie. Za nim na podłodze leżą śmieci i metalowe kratki. Z bieżni unosi się dym. Tło jest ciemne.
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku klęczy na jednym kolanie i trzyma dłonie na głowie. Wygląda na zdenerwowanego. Obok niego leży manekin przypominający nastoletniego chłopca. Ma na sobie złote spodnie i bluzę dresową. Jest oparty o ścianę. Tło jest ciemne.
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku trzyma kij od szczotki jakby chciał coś nim przesunąć. Obok niego na podłodze leży manekin przypominający nastoletniego chłopca. Ma na sobie złote spodnie i bluzę dresową. Jest oparty o ścianę. Na podłodze leżą plastikowe śmieci i zgrzewka butelek z wodą mineralną. Tło jest ciemne.
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku oblizuje palce. Ma na sobie białą koszulę. W dłoni trzyma okrągłe pudełko z jedzeniem ze znanego fast foodu. Nad jego głową świeci podłużna lampa jarzeniówka. Tło jest ciemne.
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku pali papierosa. Ma na sobie tylko ciemne spodnie i czarne, lateksowe rękawiczki. W dłoni trzyma popielniczkę. Za nim na krześle siedzi manekin ubrany w złotą bluzę. Tło przypomina meblościankę. Zdjęcie jest ciemne, światło pada tylko na mężczyznę.
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku stoi i czyta książkę. Ma na sobie złotą bluzę, czarne rękawiczki i spodnie. Obok niego stoi stół, na którym jest garnek i czarne pudełko. Z tyłu stoi jasna szafa. Tło jest ciemne.
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku siedzi na krześle. Ma na sobie rozpiętą biała koszulę, podkoszulek i ciemne spodnie. Unosi ręce w górę. Ma zamknięte oczy. Tło jest ciemne. Pada na niego światło punktowe.

Sesja zdjęciowa do spektaklu

fot. Bartek Barczyk © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku prowadzi wózek z zakupami do podziemnego garażu. Wchodzi do garażu od strony ulicy, drogą dla samochodów. Nad wjazdem znajduje się do połowy opuszczona brama. Mężczyzna ma na sobie popielaty garnitur i białą koszulę.
Na zdjęciu samochód w dużym garażu podziemnym. Przed nim na ziemi siedzi mężczyzna w garniturze, ręce przykłada do uszu jakby nie chciał nic słyszeć. Do samochodu podchodzi kobieta z zakupami w dłoni. Na tylnym siedzeniu samochodu siedzi młody chłopak i bawi się telefonem. W bagażniku samochodu i przed nim jest kilka toreb z zakupami.
Na zdjęciu trzy osoby stojące na wjeździe do dużego garażu podziemnego. Po lewej stronie młody chłopak, robi krok w bok, jakby chciał wyjść z kadru. Patrzy pod nogi. Na środku stoi mężczyzna w szarym garniturze. Spogląda w górę, w stronę słońca. Trzyma za włosy kobietę stojącą obok niego. Wygląda jakby chciał ją w ten sposób powstrzymać od odejścia. Na wszystkich padają promienie słoneczne, które jakby przecinały całe zdjęcie.
Na zdjęciu trzy osoby na wjeździe do dużego garażu podziemnego. Po lewej stronie chłopiec ubrany w białą koszulkę i jeansy, wygląda jakby chciał uciec. Obok niego mężczyzna w szarym garniturze i koszuli. Spogląda na stojącą obok kobietę i dłonią zakrywa jej twarz. Kobieta ubrana jest w czarną sukienkę i szpilki. Ma blond włosy spięte w kucyk.
Na zdjęciu mężczyzna w szarym garniturze pali papierowa. Stoi bokiem, przy szarej ścianie. Patrzy przed siebie. W dłoni ma papierowy kubek z gorącym napojem. Zdjęcie jest ciemne, ale na postać padają podłużne promienie słoneczne, które wyglądają jakby przecinały zdjęcie.
Na zdjęciu zbliżenie na mężczyznę w średnim wieku, który pochyla się nad dekoltem kobiety. W dłoni trzyma jej złoty łańcuszek, jakby chciał go zerwać. Zdjęcie jest ciemne, jedyny promień światła pada na twarz mężczyzny i dłoń.
Na zdjęciu mężczyzna w szarym garniturze siedzi na podłodze oparty o szarą ścianę. W jego ustach jest papieros. Sięga dłonią do kieszeni marynarki jakby szukał zapalniczki. Wygląda na zmęczonego i zmartwionego. Spogląda bok.
Na zdjęciu mężczyzna w szarym garniturze siedzi na podłodze oparty o szarą ścianę. Jest to duży garaż podziemny. Mężczyzna pali papierosa. Na podłodze obok niego leży kiść białych winogron na papierze. Garaż jest pusty i ciemny, oświetlają go tylko trzy lampy.
Na zdjęciu mężczyzna w szarym garniturze siedzi na podłodze oparty o szarą ścianę. Jest to duży garaż podziemny. Mężczyzna zjada owoce z kiści białych winogron, którą trzyma nad głową. Obok niego leży biała, papierowa torebka. Garaż jest pusty i ciemny, oświetlają go tylko trzy lampy.
Na zdjęciu mężczyzna w średnim wieku, ubrany w szary garnitur. Stoi oparty i barierkę na schodach. Znajduje się w budynku o białych ścianach i białych schodach. Zamiast ścian są tam ogromne okna. Zdjęcie zrobione jest z dużej odległości, więc postać wygląda jak niewielka, szara plamka w białej przestrzeni.
Na zdjęciu mężczyzna ubrany w szary garnitur. Idzie po pustym, dużym garażu podziemnym. Wokół niego jest kilka słupów oznaczonych literą A. Na podłodze rozrysowane są miejsca parkingowe dla samochodów.
Na zdjęciu mężczyzna ubrany w szary garnitur. Wychodzi z dużego garażu podziemnego, idzie czerwoną drogą dla samochodów. W dłoniach ma kilka pełnych, papierowych toreb. Wygląda na zmęczonego. Ściany pomieszczenia są szare.

Partner spektaklu

Podziękowania dla firmy VISTULA

za ufundowanie garniturów do spektaklu

Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19

Recenzje:

Marcin Kalisz stworzył postać pełną buntu. Jest w tym bezbłędny. Gniew przebija przez wypalanego papierosa, zakładaną kominiarkę, konstruowaną chybcikiem domową bombę. Więcej >>

Dziennik Teatralny Kraków

Maria Piękoś-Konopnicka

"1989" w Gdańsku "1989" w Toruniu "1989" w Warszawie "Znachor" w Opolu 1989 Act of Killing Agamemnon Balladyna Bóg, ja i pieniądze Botticelli Chory z urojenia Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale Danton Debil Dobrze się kłamie Dwoje na huśtawce Dziady Goło i wesoło Hamlet Imię róży IMPRO KRK IMPRO KRK Jedzonko Kobieta i życie Kobieta i życie Kto się boi Virginii Woolf? Kwiat paproci Lalka Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus My Baby, czyli rodzinny biznes Nerwica Natręctw Niespodziewany powrót Noc Teatrów - Pani Bovary. Możliwa historia Noc Teatrów - Smok! Nowy Jork. Prohibicja O dwóch doktorach i jednej pacjentce O mało co... Opowieść wigilijna Pani Bovary. Możliwa historia Piotruś Pan i Jakub Hak POMOC DOMOWA Rabacja Romeo i Julia Seks dla opornych Simona K. Wołająca na puszczy Siostrzeństwo / Sisterhood Ślub doskonały: I że Cię nie opuszczę aż do śmiechu Smok! Spóźnione odwiedziny SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY Tajemnice Wesela 1900 Testosteron Turnus mija, a ja niczyja TYSIĄC NOCY I JEDNA. Szeherezada 1979 Wieczorek pożegnalny Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną Zemsta Zimowla Znachor żONa