EN
Projekt: Victor Soma © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie

Labirynt zwany Wyspiański

  • Scena MOS
  • Wstęp wolny na podstawie wejściówek (do odbioru w Teatrze).
EN

wersja angielska >

To niepowtarzalna okazja zagubienia się lub odnalezienia w labiryncie  teatralnym w przestrzeni Sceny MOS, mieszczącej się przy ulicy Rajskiej 12. Kilkugodzinny escape room, w którym zetkniemy się z wyobraźnią Wyspiańskiego odczytanego głównie przez kobiety.

Magdalena Miklasz, Małgorzata Warsicka z dramaturżką Sandrą Szwarc, Ewa Rucińska, Joanna Zdrada, Renata Piotrowska-Auffret i Radosław Stępień. Splot tematów i energii: muzycznością „Legendy” Wyspiańskiego zajmie się Małgorzata Warsicka z Sandrą Szwarc (foyer w budynku głównym Teatru), wrażliwość Wyspiańskiego na sprawy kobiece pokaże Joanna Zdrada w „Wyzwalaniu kobiecości czyli Wyspiańskiego legenda o Wandzie i jej siostrach”, o tym kim jest współczesny Konrad z „Wyzwolenia” postara się opowiedzieć Ewa Rucińska, a jedyny w gronie pań reżyser, Radosław Stępień, poszuka dylematów dzisiejszego młodego Hamleta. 

Choreografkę Renatę Piotrowską-Auffret interesuje natomiast cielesność artysty, którego umysł pokonywał słabości i chorobę ciała. Inspiracją będą teksty dramatów, listy do przyjaciół, obrazy, a także wrażliwość muzyczna artysty. Wiemy, jak totalnym był twórcą  i jak trudno zamknąć go w akademickim dyskursie, dlatego razem z artystami spróbujemy odkryć „nowe ciało” Wyspiańskiego, poszukać energii bliższej emocji i rytmu niż retoryce.

Wydarzenie odbędzie się 10 i 11 listopada na Scenie MOS oraz w foyer Teatru (główny budynek).

__________

1. WANDA
Projekt w reżyserii Małgorzaty Warsickiej z tekstem Sandry Schwarz i muzyką Karola Nepelskiego.

Punktem wyjścia naszej części projektu jest „Legenda” Stanisława Wyspiańskiego. Jest to pierwszy utwór dramatyczny młodego malarza-rysownika, w dodatku pomyślany nie jako zwyczajny tekst sceniczny, ale libretto operowe. Już w tym wczesnym dziele z łatwością dostrzec można szalony rozmach inscenizacyjny (część scen młody Wyspiański postanowił umieścić pod wodą), wielość metafor i symboli, a także co znamienne, specyficzne połączenie świata realnego z planem metafizycznym. Nie było by „Legendy” gdyby podczas podróży do Monachium, Wyspiański nie odkrył oper Wagnera. Inspirowany nowatorską koncepcją syntezy sztuk, malarz decyduje się poszerzyć swoją ścieżkę artystyczną i zacząć pisać dla teatru. Rozpoczyna się więc transformacja Wyspiańskiego-malarza w Wyspiańskiego-dramatopisarza.

Tekst: Sandra Szwarc/Stanisław Wyspiański
Reżyseria: Małgorzata Warsicka
Muzyka: Karol Nepelski
Produkcja: Bartek Jelonek
Inspicjent: Anna Wójcicka

Obsada:
Hanna Klepacka – pianistka (gościnnie)
Anna Paruszyńska
Marcin Kalisz
Tadeusz Zięba

__________


2. PATRZĘ, PATRZĘ, PATRZĘ...
Projekt w reżyserii Magdaleny Miklasz

Czy wpatrując się wystarczająco głęboko w obraz, dostrzeżesz w nim człowieka?

Łącząc performance, wykład i dziennikarskie śledztwo, wyruszamy w mistyczną podróż, która zaczyna się na zakurzonym korytarzu krakowskiego muzeum i wiedzie przez meandry historii miasta i sztuki. W spektaklu przywołujemy duchy przeszłości i poszukujemy odpowiedzi na pytania o tymczasowość sztuki i natchnienia – czy dzieło żyje, dopóki żyje jego twórca? Czym są obrazy, z których ulatuje… dusza?

Na moment odkładamy podręcznik malarstwa oraz karnet do muzeum i w podziemiach Małopolskiego Ogrodu Sztuki, z pomocą pożółkłych listów i zaschniętej niebieskiej farby, postaramy się dotrzeć do tego, o czym nie wspominają książki i odczytać ukrytą w obrazach wiadomość.

Kim tak naprawdę był Stanisław Wyspiański, w oderwaniu od swojej krakowskiej legendy? Co podpowiadał mu głos, który stał się natchnieniem do tworzenia?

Patrzę, patrzę, patrzę to przede wszystkim spektakl o tym, co ulotne i ukryte; O wyblakłych płótnach i uśpionych demonach.

Reżyseria: Magda Miklasz
Koncepcja i scenografia: Magda Miklasz, Amadeusz Nosal
Dramaturgia i wideo: Amadeusz Nosal
Muzyka: Magda Miklasz i Marta Waldera
Pomoc scenograficzna: Szymon Wierzchowski
Produkcja: Bożena Sowa


Obsada:
Marta Waldera

__________

3. WYZWALANIE KOBIECOŚCI, CZYLI WYSPIAŃSKIEGO LEGENDA O WANDZIE I JEJ SIOSTRACH
Projekt w reżyserii Joanny Zdrady

Fragment dramatyczny „Królowa polskiej Korony" to także jeden z pierwszych tekstów dramatycznych Wyspiańskiego. Joannę Zdradę, reżyserkę spektaklu muzycznego „Wyzwalanie kobiecości czyli Wyspiańskiego legenda o Wandzie i jej siostrach" interesuje wrażliwość Wyspiańskiego na sprawy kobiece. Legenda o Wandzie, która nie chciała Niemca krąży w dziesiątkach odsłon jako jeden z mitów założycielskich kształtujących naszą narodową wyobraźnię. Znamiennym wydaje się, iż u jej podstaw leży niechęć wobec obcych, a tytułowa postać kobieca nosi znamiona desperatki, która rzuca się w odmęty Wisły. Wyspiański proponuje inny wariant tej opowieści. Wpisując swoją Wandę w poczet Wiślanek, Rusałek i Wiedźm zasiedlających muliste dno Wisły u podnóża krakowskiego grodu, snuje opowieść o wyzwalaniu kobiet. Wanda Wyspiańskiego przemawia głosem tych, które domagają się podmiotowości. Wywraca ustalony porządek. Z pokornej córy Kraka, staje się żarliwą Mater Polonia. Jej śmierć w Wiśle jest metaforą kobiecej ofiary za niezależność.

Scenariusz: Joanna Zdrada, Jolanta Denejko
Reżyseria, scenografia, kostiumy: Joanna Zdrada
Muzyka: Martyna Biłogan
Asystent scenografa i kostiumografa: Bernarda Ambroża-Urbanek
Produkcja: Bożena Sowa
Inspicjent: Bartłomiej Oskarbski

Obsada:
Pola Błasik - Wanda
Agnieszka Judycka - Łopuch i Wiślanka, postać z tłumu
Karolina Kazoń (Karolina Casogne) - Śmiech i Rusałka, postać z tłumu
Marta Konarska - Matka
Hanna Bieluszko - Żywia, Kosmiczna Królowa Matka i Stara Wanda
Katarzyna Zawiślak-Dolny - Rudawianka, postać z tłumu
Martyna Biłogan – Harfiarka, postać z tłumu
Joanna Zdrada – głos króla Kraka

__________


4. IZOLATKA KONRADA
Projekt w reżyserii Ewy Rucińskiej

Co znaczy Wyzwolenie w czasach ”późnej polskości”?
Czy w 2018, jako naród i społeczeństwo możemy powiedzieć o sobie: Wyzwoleni?

Izolatka Konrada to projekt na pograniczu monodramu i performance’u. Widzowie zaproszeni są do wejścia w przestrzeń izolatki i do uczestnictwa w spotkaniu z Bohaterem (Bohaterką?). Spotkanie to, poza interaktywną formułą ma także symboliczny wymiar: wejścia w świat myśli, pytań i oskarżeń z Wyzwolenia. To zatem unikalna okazja do osobistej odpowiedzi na apele Konrada, możliwość dyskusji na żywo z tezami Wyspiańskiego i refleksji nad ich aktualnością.

Grupowe wejście na seans w Izolatce o wyznaczonych godzinach. Czas trwania performance’u to około 30 minut w zależności od przebiegu i woli uczestników.

Reżyseria: Ewa Rucińska
Oprawa wizualna, kostium i rekwizyty: Stefania Chiarelli
Produkcja: Izabella Oleś


Obsada:
Agnieszka Kościelniak

__________


5. WIEM, UWIELBIASZ ZWIĘDŁE KWIATY"
Projekt w reżyserii Renaty Piotrowskiej - Auffet

„Wiem, uwielbiasz zwiędłe kwiaty“

Choroba Wyspiańskiego była tabu przez wiele lat. Tak jak jego relacja z żoną. Choroba towarzyszyła nieustannie ich związkowi. Była to relacja dwojga ludzi,oscylująca między życiem a śmiercią, między żywiołowym działaniem a uważnym patrzeniem. Jak Teosia zapisałaby wspomnienia o Wyspiańskim? Jak mówiłaby o jego ciele? Co uniwersalnego, dotyczącego nas współcześnie mogłoby być treścią zapisków? Fikcyjne wspomnienia Teosi o Stanisławie, jego ciele i chorobie są w spektaklu linią przewodnią. Teksty ściśle odwołują się do fragmentarycznej wiedzy, jaką dziś można posiadać o Wyspiańskich na podstawie świadectw rodziny, kolegów i lekarzy.

„Wiem, uwielbiasz zwiędłe kwiaty“ to intymne spotkanie z Wyspiańskimi. Jest to praca z pogranicza performance’u i choreografii eksperymentalnej zestawiająca ciało Stanisława z ciałem Teosi, uwspółcześniona opowieść żony o mężu, podczas której tekst przeplata się z ruchem, a proces rozkładu i umierania ciała Wyspiańskiego z procesem więdnięcia kwiatu.


Koncepcja, teksty, reżyseria, choreografia: Renata Piotrowska-Auffret
Wykonanie i współpraca: Aleksandra Osowicz
Muzyka: ludowa, Marcin Janus
Kostium, scenografia, video: Katarzyna Fabińska
Konsultacje merytoryczne: Monika Śliwińska
Wsparcie merytoryczne i trening (polskie tańce tradycyjne): Piotr i Bogumiła Zgorzelscy
Produkcja: Izabella Oleś


__________


6. HAMLET
Projekt w reżyserii Radosława Stępnia

"Prawdę nosząc w sobie, czyta się prawdę ludziom z lic.
Hamlet jest prawdą, więc czyta kłamstwo z lic i sądzi.
Szekspir ma ten dar, i aktorów stawia w roli sędziów".

Postawmy aktorów w roli sędziów. Najważniejszy tekst o tym, co jest w Polsce do myślenia – "Hamlet" Wyspiańskiego – niech posłuży za zwierciadło, w którym przejrzymy się wszyscy, my – artyści, my – polska inteligencja, my – Kraków.
Jacy okażemy się, kiedy spojrzymy na siebie oczami Hamleta – biednego chłopca z książką, ale i mściciela, „sługi prawdy”?

Nie fabuła i intryga tragedii historyczno-satyryczno-sielankowo-tragicznej, ale SCENA DRAMATU, który współczesnym Szekspira otwierać miał oczy!

Reżyseria: Radosław Stępień
Dramaturgia: Konrad Hetel
Wideo, projekcje, oprawa wizualna: Natan Berkowicz
Muzyka: Nikodem Dybiński
Produkcja: Izabella Oleś

Obsada:
Dominika Bednarczyk
Mateusz Bieryt
Karol Kubasiewicz
Marcin Sianko

 

Czytaj wszystko

Labirynt zwany Wyspiański #1

Labirynt zwany Wyspiański #2

Informacje prasowe do pobrania

Projekt zrealizowany ze środków Urzędu Miasta Krakowa oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

"1989" w Gdańsku "1989" w Poznaniu "1989" w Toruniu "1989" w Warszawie "Debil" w Grudziądzu "Debil" w Lublinie "Romeo i Julia" w Gdańsku "Spóźnione odwiedziny" w Tychach "SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY" w Lublinie "Znachor" w Jeleniej Górze "Znachor" w Opolu 1989 1989 / LIVE ! Act of Killing Act of Killing Agamemnon Berek, czyli upiór w moherze Bóg, ja i pieniądze Botticelli Chory z urojenia Debil Dobrze się kłamie Dwoje na huśtawce Dziady Dziady Goło i wesoło Hamlet IMPRO KRK IMPRO KRK Kobieta i życie Kobieta i życie Kto się boi Virginii Woolf? Kwiat paproci Lalka Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć Ludzie inteligentni Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus My Baby, czyli rodzinny biznes Nerwica Natręctw Niespodziewany powrót Noc Teatrów - Pani Bovary. Możliwa historia Noc Teatrów - Smok! Nowy Jork. Prohibicja O dwóch doktorach i jednej pacjentce O mało co... Opowieść wigilijna Pani Bovary. Możliwa historia Pani Pylińska i sekret Chopina Państwo / Der Staat POMOC DOMOWA Porwanie - Nowa komedia Artura Barcisia Prawda Proszę Państwa, Wyspiański umiera Rabacja Romeo i Julia Seks dla opornych Simona K. Wołająca na puszczy Siostrzeństwo / Sisterhood Słoneczni chłopcy Smok! Smok! - spektakl na dziedzińcu Zamku Królewskiego na Wawelu SPA, czyli Salon Ponętnych Alternatyw Spóźnione odwiedziny Sylwester w Krakowie: Ludzie inteligentni Szczeliny istnienia SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY Testosteron Turnus mija, a ja niczyja Tydzień, nie dłużej TYSIĄC NOCY I JEDNA. Szeherezada 1979 Wesele Wieczorek pożegnalny Wielki Gatsby Wstyd – komedia „Teściowie” w wersji teatralnej Wydarzenie zewnętrzne "BARABUUM" Wydarzenie zewnętrzne "Boeing Boeing" Wydarzenie zewnętrzne "Damski biznes" Wydarzenie zewnętrzne "Inteligenci" Wydarzenie zewnętrzne "Kim jest pan Schmitt?" Wydarzenie zewnętrzne "Między łóżkami" Wydarzenie zewnętrzne "Optymiści czyli nasi w Egipcie" Wydarzenie zewnętrzne "Prywatna klinika" Wydarzenie zewnętrzne "Scenariusz dla trzech aktorów" WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE "SZALONE NOŻYCZKI" Wydarzenie zewnętrzne "Wąsik - Jak się (nie) golić przed wizytą teścia" Wydarzenie zewnętrzne: "Ślub doskonały: I że Cię nie opuszczę aż do śmiechu" Zamknięci w Teatrze Zimowla Znachor Znachor żONa