Scena otwarta - Improwizacje. Improwizacja 1 "CO TAM?"

Gra w warszawskiej Polonii, Nowym Teatrze Krzysztofa Warlikowskiego, przebiera w propozycjach filmowych, Tomasz Wasilewski specjalnie dla niej napisał główną rolę w swym najnowszym filmie. Mogłaby – to ponad wszelką wątpliwość – zatrudnić się w każdym polskim teatrze. A jednak zawsze podkreśla, że to tu, w Gdańsku, znalazła swoje miejsce i tu ma anioła stróża, który otoczył ją swoimi skrzydłami i niezawodnie ją prowadzi. Pochodzi jednak z krakowskiej rodziny i w Krakowie kończyła PWST. Największe piętno odcisnęły na niej dwie wielkie aktorki – Ewa Lassek i Anna Polony, a jednak wyzwoliła się spod ich wpływu, aby pójść własną drogą. Pierwsze dwa sezony zawodowej pracy spędziła w Kaliszu, by przenieść się do Trójmiasta i tu już pozostać. W tym roku świętuje czterdziestolecie pracy twórczej w Teatrze Wybrzeże. Zagrała w tym czasie niezliczone role, zdobyła dziesiątki nagród, przyciągnęła rzesze widzów, kupujących bilety „na Kolak”, bo darzą ją prawdziwym uwielbieniem. Choć o zawodzie wie wszystko, ma status jednej z największych aktorek polskiego teatru, pozostała tak samo skromna, wręcz onieśmielona swą pozycją i bezpośrednia w kontakcie. Była Antygoną w spektaklu Marka Okopińskiego, tytułową Matką w sztuce Witkacego reżyserowanej przez Grzegorza Wiśniewskiego, zagrała także główne role w jego spektaklach SŁODKI PTAK MŁODOŚCI Tennessee Williamsa, ZMIERZCH BOGÓW wg scenariusza filmu Viscontiego, KTO SIĘ BOI VIRGINII WOOLF? Albee’ego, NIEPOKÓJ Wyrypajewa. Jako Hekabe w TROJANKACH znalazła doskonałe porozumienie z Janem Klatą, w roli Raniewskiej w WIŚNIOWYM SADZIE Czechowa w inscenizacji Anny Augustynowicz zerwała z tradycją tej wielkiej partii, ogołacając ją niemal ze wszystkich aktorskich środków wyrazu, za główny instrument mając tylko głos. W RESZTKACH Eweliny Marciniak, pozostając sobą, opowiedziała świat z perspektywy siedmioletniej dziewczynki. Od lat wykłada w gdańskiej Akademii Muzycznej oraz Gdyńskiej Szkole Filmowej. Akumulatory ładuje w domu na kaszubskiej wsi, ale wraca, by grać, grać i jeszcze raz grać. Bo – jak powiedziała – granie to trening, zatem trenuje różne teatralne i filmowe formy.

Aktor Teatru Modrzejewskiej od 2005 roku; aktor wrocławskiego offowego Teatru Zakład Krawiecki, stypendysta Prezydenta Wrocławia. W Legnicy grał w spektaklach reżyserowanych przez Lecha Raczaka, Przemysława Wojcieszka, Jacka Głomba, Pawła Kamzę, Piotra Cieplaka, Ondreja Spišáka i in. Poza Legnicą zagrał w „Hamlecie” (reż. Agata Duda-Gracz) w Teatrze Nowym w Poznaniu (2019) oraz w spektaklu „Matka Courage krzyczy” (reż Grzegorz Grecas) wrocławskiego Teatru Układ Formalny. Za monodram "Roxxy 2 Hot" (reż. Sz. Turkiewicz) otrzymał nagrodę na 39. Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu (2010). W 2011 wyreżyserował własny tekst "Zrozumieć H." na OFF-ie wrocławskiego Przeglądu Piosenki Aktorskiej (premiera na scenie Teatru Modrzejewskiej 13 grudnia 2011 r., II nagroda reżyserska na 3. Koszalińskich Konfrontacjach Młodych "m-teatr" 2012), a także w ramach europejskiego projektu PLOTS adaptację Szekspirowskiej "Burzy" pt. "tempEst/bUrza" w międzynarodowej obsadzie. Współtworzył także adaptację "Niekończącej się opowieści" (2010) oraz "Innego chłopca" (2012). W 2013 roku w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie wyreżyserował własną adaptację "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety" Swietłany Aleksijewicz, za którą otrzymał Srebrną Ostrogę - nagrodę "dla najbardziej obiecującego twórcy zachodniopomorskich scen". Jest także laureatem nagrody Jury Młodych za rolę w "Orkiestrze" (reż. J. Głomb) i reżyserię „Zrozumieć H” na XII Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2012), a także nagrody aktorskiej na XVI edycji tego festiwalu za role w „Hymnie narodowym” P. Wojcieszka (2016). W 2017 roku wystawił autorski monodram „Maraton/ Tren” w Teatrze Modrzejewskiej, a także (wspólnie z P. Wojcieszkiem) spektakle „Strefa” i „Czystka” (2017) we Wrocławiu (Teatr Muzyczny Capitol – Scena Restauracja). „Gazeta Wyborcza Wrocław” uhonorowała go nagrodą kulturalną „Warto” (2017). W Subiektywnym Spisie Aktorów Teatralnych Jacka Sieradzkiego pojawił się dwukrotnie w kategorii „Zwycięstwo” – w 2017 roku za role w „Hymnie narodowym” w reż. P. Wojcieszka, a w 2021 za rolę Biskupa Vergerusa w „Fanny i Aleksandrze” w reż. Ł. Kosa. W 2021 roku reżyserował Koncert Finałowy Konkursu Interpretacji Piosenki PPA we Wrocławiu. Za duodram „Mój niepokój jest twoim niepokojem” otrzymał trzecią nagrodę specjalną nurtu SzekspirOFF Produkcja 25. Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku (2021). Od 2017 roku jest wykładowcą wrocławskiej Filii Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie.

Fot. Przemysław Jendroska

Aktor o charakterystycznym, pełnym wewnętrznej siły głosie. Był członkiem jednego z najlepszych chórów Europy Resonans Con Tutti pod kierownictwem prof. Norberta Kroczka. Ma za sobą wiele charakterystycznych ról musicalowych, m.in. w Teatrze Rozrywki w Chorzowie jak np. cwany i charyzmatyczny Korowiow w „Balu u Wolanda”, żądny władzy i pieniędzy tytułowy władca we „Franku V”, młody i niepokorny reżyser Mark w kultowym musicalu „Rent”, niezrównoważony fryzjer w „Przygodzie fryzjera damskiego” czy w Operze Śląskiej w Bytomiu, gdzie wcielił się w pewnego siebie cynika prof. Higginsa w „My Fair Lady”. Współpracuje ze wszystkimi scenami województwa śląskiego.

W Teatrze Śląskim kreuje niejednoznaczne postacie o złożonej psychologii, jak np. 40-latek, któremu wydaje się, że nagle odkrył sens życia (H. Levin „Jakobi i Leidental”), toczony perwersyjnym pożądaniem żongler (T. Bernhard „Siła przyzwyczajenia”), introwertyczny pacjent szpitala psychiatrycznego (K. Kesey „Lot nad kukułczym gniazdem”) czy charyzmatyczny dziennikarz z podzielonej Irlandii Północnej (St. Wyspiański „Wesele”). Zagrał również postacie tak klasyczne postacie jak np. Romeo (W. Shakespeare „Romeo i Julia”), Wacław (A. Fredro „Zemsta”), Bohater (W. Gombrowicz „Ferdydurke”), Edyp (Sofokles „Król Edyp”) czy Makbet (W. Shakespeare „Makbet”).

Dwukrotny laureat Nagrody im. Leny Starke (2001 i 2003) i Złotej Maski (2006 i 2012). W 2021 otrzymał Nagrodę Aktorską im. Jacka Woszczerowicza za rolę Führera w spektaklu „On wrócił” (reż. R. Talarczyk) na 61. Kaliskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej.