EN

Scena otwarta - Improwizacje. Improwizacja 1 "CO TAM?"

Otwieramy scenę. Na comiesięczne, wyjątkowe spotkania ze wspaniałymi artystami z całej Polski (i nie tylko...). Na nowe ścieżki myślowe, aktorskie, muzyczne i scenograficzne.

Otwieramy głowy. Na improwizacje. Na innych ludzi. Na to co nieznane, niewypróbowane. Na radość ze wspólnego bycia, rozmowy i odkrywania nowego. Na zdarzenie, które zdarzyć się może tylko ten jeden, jedyny raz.

SCENA OTWARTA to nowy, wspólny projekt Teatru Słowackiego, grupy Impro Krk i Agaty Dudy-Gracz. Na Scenie MOS. Co miesiąc nowa grupa artystów. Co miesiąc nowe inspiracje. Nowy świat. Nowe dźwięki. A wszystko inspirowane twórczością Stanisława Wyspiańskiego.

CO TAM…?

Improwizacja pierwsza

Improwizują:
Dominika Bednarczyk (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie)
Dorota Kolak (Teatr Wybrzeże w Gdańsku)
Paweł Palcat (Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy)
Maciej Półtorak (Teatr im. A. Mickiewicza w Częstochowie, grupa ImproKrk)
Artur Święs (Teatr Śląski w Katowicach)

Dominik Strycharski (muzyka na żywo)

Pomysł i opieka reżyserska: Agata Duda-Gracz
Scenografia: Jerzy Basiura

Dominika Bednarczyk

Fot. Jacek Poremba

Urodziła w się w 1972 roku w Krakowie. Skończyła krakowskie PWST. Choć debiutowała w 1992 roku rolą Julii w Romeo i Julii Williama Szekspira (w reż. Krzysztofa Orzechowskiego) w Teatrze Ludowym w Krakowie, to z Teatrem Słowackiego związana jest od 1996 roku, czyli od początku swojej drogi zawodowej.

Zagrała tutaj m.in. w: Śniadaniu u Tiffany’ego w reż. Pawła Miśkiewicza (1994), Księciu Niezłomnym w reż. Andrzeja Pawłowskiego (1998), Rzeźni w reż. Remigiusza Brzyka, Czarownicach z Salem w reż. Barbary Sass (1999), Jordanie w reż. Mai Kleczewskiej (2000), Abelardzie i Heloizie w reż. Agaty Dudy-Gracz (2001), Idiocie Fiodora Dostojewskiego w reż. Barbary Sass (2002), Nożach w kurach Davida Harrowera w reż. Mai Kleczewskiej (2002), Czarodziejskiej górze w reż. Barbary Sass (2004), Urodził się i to go zgubiło w reż. Antoniego Libery (2006), w Całe życie głupi w reż. Macieja Wojtyszki (2007), Rozmowach poufnych Ingmara Bergmana w reż. Iwony Kempy (2008), Kto wyciągnie kartę wisielca, kto błazna? wg Króla Leara Williama Szekspira w reż. Pawła Miśkiewicza (2015), Dziejach upadków według Honoré’a de Balzaca w reż. Małgorzaty Warsickiej (2016).

Grała w Lunatykach Krystiana Lupy (w wersji z 1995 i 1998 roku) w Starym Teatrze w Krakowie. Współpracuje z Teatrem STU.

W 1996 roku otrzymała nagrodę XIV Festiwalu Szkół Teatralnych; w 2001 roku dostała Ludwika za rolę Shirley w przedstawieniu Jordan Anny Reynolds i Moiry Buffini. W 2002 roku otrzymała Stypendium Twórcze Miasta Krakowa za twórczość teatralną. W tym samym roku została laureatką Nagrody im. Leona Schillera; w 2003 roku powtórnie otrzymała Ludwika, a także Złotą Maskę za rolę Agłaji w Idiocie wg Fiodora Dostojewskiego. Otrzymała nagrodę aktorską z rolę Jenny Von Westphalen w spektaklu Narodziny Fryderyka Demuth w reż. Macieja Wojtyszki na Festiwalu Rzeczywistość Przedstawiona Zabrze 2015. Za tę samą rolę otrzymała Nagrodę Aktorską na Festiwalu Teatrów Telewizji Sopot 2017. W 2017 roku po raz kolejny została laureatką Ludwika za rolę Baronowej Hulot w Dziejach upadku w reż. Małgorzaty Warsickiej. Publiczność XXVIII Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych, oddając swoje głosy (internetowo oraz tradycyjnie – wypełniając karty plebiscytowe), przyznała tytuł Najlepszej Aktorki dla Dominiki Bednarczyk za rolę Konrada w spektaklu "Dziady" w reżyserii Mai Kleczewskiej, otrzymała nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza dla najlepszej aktorki w sezonie 2021/2022 za rolę Konrada w "Dziadach" w reż. Mai Kleczewskiej. Subiektywny spis aktorów teatralnych Jacka Sieradzkiego 2022, czyli ranking najlepszych kreacji aktorskich, a wśród nich Dominika Bednarczyk-Krzyżowska za rolę Konrada w "Dziadach".

Grała w licznych spektaklach Teatru Telewizji, np. w Antygodnie w reżyserii Andrzeja Seweryna (2005). Poza działalnością teatralną jest związana także z filmem. Ma na swoim koncie role m.in. w: Liście Schindlera w reż Stevena Spielberga (1993), Spisie cudzołożnic w reż. Jerzego Stuhra (1995), Ono w reż. Małgorzaty Szumowskiej (2004), Wspomnieniu lata Adama Guzińskiego (2016).

Dorota Kolak

Gra w warszawskiej Polonii, Nowym Teatrze Krzysztofa Warlikowskiego, przebiera w propozycjach filmowych, Tomasz Wasilewski specjalnie dla niej napisał główną rolę w swym najnowszym filmie. Mogłaby – to ponad wszelką wątpliwość – zatrudnić się w każdym polskim teatrze. A jednak zawsze podkreśla, że to tu, w Gdańsku, znalazła swoje miejsce i tu ma anioła stróża, który otoczył ją swoimi skrzydłami i niezawodnie ją prowadzi. Pochodzi jednak z krakowskiej rodziny i w Krakowie kończyła PWST. Największe piętno odcisnęły na niej dwie wielkie aktorki – Ewa Lassek i Anna Polony, a jednak wyzwoliła się spod ich wpływu, aby pójść własną drogą. Pierwsze dwa sezony zawodowej pracy spędziła w Kaliszu, by przenieść się do Trójmiasta i tu już pozostać. W tym roku świętuje czterdziestolecie pracy twórczej w Teatrze Wybrzeże. Zagrała w tym czasie niezliczone role, zdobyła dziesiątki nagród, przyciągnęła rzesze widzów, kupujących bilety „na Kolak”, bo darzą ją prawdziwym uwielbieniem. Choć o zawodzie wie wszystko, ma status jednej z największych aktorek polskiego teatru, pozostała tak samo skromna, wręcz onieśmielona swą pozycją i bezpośrednia w kontakcie. Była Antygoną w spektaklu Marka Okopińskiego, tytułową Matką w sztuce Witkacego reżyserowanej przez Grzegorza Wiśniewskiego, zagrała także główne role w jego spektaklach SŁODKI PTAK MŁODOŚCI Tennessee Williamsa, ZMIERZCH BOGÓW wg scenariusza filmu Viscontiego, KTO SIĘ BOI VIRGINII WOOLF? Albee’ego, NIEPOKÓJ Wyrypajewa. Jako Hekabe w TROJANKACH znalazła doskonałe porozumienie z Janem Klatą, w roli Raniewskiej w WIŚNIOWYM SADZIE Czechowa w inscenizacji Anny Augustynowicz zerwała z tradycją tej wielkiej partii, ogołacając ją niemal ze wszystkich aktorskich środków wyrazu, za główny instrument mając tylko głos. W RESZTKACH Eweliny Marciniak, pozostając sobą, opowiedziała świat z perspektywy siedmioletniej dziewczynki. Od lat wykłada w gdańskiej Akademii Muzycznej oraz Gdyńskiej Szkole Filmowej. Akumulatory ładuje w domu na kaszubskiej wsi, ale wraca, by grać, grać i jeszcze raz grać. Bo – jak powiedziała – granie to trening, zatem trenuje różne teatralne i filmowe formy.

Paweł Palcat

Aktor Teatru Modrzejewskiej od 2005 roku; aktor wrocławskiego offowego Teatru Zakład Krawiecki, stypendysta Prezydenta Wrocławia. W Legnicy grał w spektaklach reżyserowanych przez Lecha Raczaka, Przemysława Wojcieszka, Jacka Głomba, Pawła Kamzę, Piotra Cieplaka, Ondreja Spišáka i in. Poza Legnicą zagrał w „Hamlecie” (reż. Agata Duda-Gracz) w Teatrze Nowym w Poznaniu (2019) oraz w spektaklu „Matka Courage krzyczy” (reż Grzegorz Grecas) wrocławskiego Teatru Układ Formalny. Za monodram "Roxxy 2 Hot" (reż. Sz. Turkiewicz) otrzymał nagrodę na 39. Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu (2010). W 2011 wyreżyserował własny tekst "Zrozumieć H." na OFF-ie wrocławskiego Przeglądu Piosenki Aktorskiej (premiera na scenie Teatru Modrzejewskiej 13 grudnia 2011 r., II nagroda reżyserska na 3. Koszalińskich Konfrontacjach Młodych "m-teatr" 2012), a także w ramach europejskiego projektu PLOTS adaptację Szekspirowskiej "Burzy" pt. "tempEst/bUrza" w międzynarodowej obsadzie. Współtworzył także adaptację "Niekończącej się opowieści" (2010) oraz "Innego chłopca" (2012). W 2013 roku w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie wyreżyserował własną adaptację "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety" Swietłany Aleksijewicz, za którą otrzymał Srebrną Ostrogę - nagrodę "dla najbardziej obiecującego twórcy zachodniopomorskich scen". Jest także laureatem nagrody Jury Młodych za rolę w "Orkiestrze" (reż. J. Głomb) i reżyserię „Zrozumieć H” na XII Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2012), a także nagrody aktorskiej na XVI edycji tego festiwalu za role w „Hymnie narodowym” P. Wojcieszka (2016). W 2017 roku wystawił autorski monodram „Maraton/ Tren” w Teatrze Modrzejewskiej, a także (wspólnie z P. Wojcieszkiem) spektakle „Strefa” i „Czystka” (2017) we Wrocławiu (Teatr Muzyczny Capitol – Scena Restauracja). „Gazeta Wyborcza Wrocław” uhonorowała go nagrodą kulturalną „Warto” (2017). W Subiektywnym Spisie Aktorów Teatralnych Jacka Sieradzkiego pojawił się dwukrotnie w kategorii „Zwycięstwo” – w 2017 roku za role w „Hymnie narodowym” w reż. P. Wojcieszka, a w 2021 za rolę Biskupa Vergerusa w „Fanny i Aleksandrze” w reż. Ł. Kosa. W 2021 roku reżyserował Koncert Finałowy Konkursu Interpretacji Piosenki PPA we Wrocławiu. Za duodram „Mój niepokój jest twoim niepokojem” otrzymał trzecią nagrodę specjalną nurtu SzekspirOFF Produkcja 25. Festiwalu Szekspirowskiego w Gdańsku (2021). Od 2017 roku jest wykładowcą wrocławskiej Filii Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie.

Maciej Półtorak

Fot. Piotr Dłubak

Absolwent PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie.
Absolwent Liceum Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Krakowie (klasa perkusji)
Od 2005 roku związany z zespołem „Piwnicy pod Baranami"
Od 2007 r. (z przerwą – wrzesień 2011 – sierpień 2012) aktor Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.
Obecnie Aktora można  zobaczyć w spektaklach:
Brat Kunegundy, Żolnierz II, Eunuch, Żyd Issachar; "Kandyd, czyli optymizm" Voltaire'a, adaptacja - Maciej Wojtyszko, Krzysztof Orzechowski, reż. Rafał Szumski
Thelenius Monk; "Pannonica" Hannah Rotschield, scenariusz i reżyseria: Paweł Szumiec
Gé; "Fałsz", Lot Vekemans, reż. André Hübner-Ochodlo
Fistach: "Testosteron", scenariusz i reżyseria - Andrzej Saramonowicz
Pan Martin: "Łysa śpiewaczka" E. Ionesco, reż. Andrzej Majczak

Nagrody i wyróżnienia:
* Laureat Nagrody im. Zbigniewa Grucy przyznawanej przez Dziennik Teatralny za tytułową rolę w "Hamlecie" Williama Szekspira w reż. André Hübnera-Ochodlo (2015)
* Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Częstochowy  za "wybitną kreację wokalno-aktorską Hamleta" na scenie Teatru im. Mickiewicza (2015)

Filmy/seriale
"Heniek "w reżyserii Elizy Kowalewskiej i Grzegorza Madeja
"Czarny Czwartek. Janek Wiśniewski padł"w reżyserii Antoniego Krauze
"Karol, człowiek, który został papieżem" w reżyserii Giacomo Battiato
Epizodyczne role w serialach:
"Oficer", "Determinator", "Wielkie ucieczki"

Artur Święs

Fot. Przemysław Jendroska

Aktor o charakterystycznym, pełnym wewnętrznej siły głosie. Był członkiem jednego z najlepszych chórów Europy Resonans Con Tutti pod kierownictwem prof. Norberta Kroczka. Ma za sobą wiele charakterystycznych ról musicalowych, m.in. w Teatrze Rozrywki w Chorzowie jak np. cwany i charyzmatyczny Korowiow w „Balu u Wolanda”, żądny władzy i pieniędzy tytułowy władca we „Franku V”, młody i niepokorny reżyser Mark w kultowym musicalu „Rent”, niezrównoważony fryzjer w „Przygodzie fryzjera damskiego” czy w Operze Śląskiej w Bytomiu, gdzie wcielił się w pewnego siebie cynika prof. Higginsa w „My Fair Lady”. Współpracuje ze wszystkimi scenami województwa śląskiego.

W Teatrze Śląskim kreuje niejednoznaczne postacie o złożonej psychologii, jak np. 40-latek, któremu wydaje się, że nagle odkrył sens życia (H. Levin „Jakobi i Leidental”), toczony perwersyjnym pożądaniem żongler (T. Bernhard „Siła przyzwyczajenia”), introwertyczny pacjent szpitala psychiatrycznego (K. Kesey „Lot nad kukułczym gniazdem”) czy charyzmatyczny dziennikarz z podzielonej Irlandii Północnej (St. Wyspiański „Wesele”). Zagrał również postacie tak klasyczne postacie jak np. Romeo (W. Shakespeare „Romeo i Julia”), Wacław (A. Fredro „Zemsta”), Bohater (W. Gombrowicz „Ferdydurke”), Edyp (Sofokles „Król Edyp”) czy Makbet (W. Shakespeare „Makbet”).

Dwukrotny laureat Nagrody im. Leny Starke (2001 i 2003) i Złotej Maski (2006 i 2012). W 2021 otrzymał Nagrodę Aktorską im. Jacka Woszczerowicza za rolę Führera w spektaklu „On wrócił” (reż. R. Talarczyk) na 61. Kaliskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej.

Stała współpraca grupa Impro.KRK

"1989" w Gdańsku "1989" w Poznaniu "1989" w Toruniu "1989" w Warszawie "Debil" w Grudziądzu "Debil" w Lublinie "Romeo i Julia" w Gdańsku "Spóźnione odwiedziny" w Tychach "SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY" w Lublinie "SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY" w Warszawie "Znachor" w Jeleniej Górze "Znachor" w Opolu 1989 1989 / LIVE ! Act of Killing Act of Killing Agamemnon Berek, czyli upiór w moherze Bóg, ja i pieniądze Botticelli Chory z urojenia Debil Dobrze się kłamie Dwoje na huśtawce Dziady Dziady Goło i wesoło Hamlet IMPRO KRK IMPRO KRK Kobieta i życie Kobieta i życie Kto się boi Virginii Woolf? Kwiat paproci Lalka Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć Ludzie inteligentni Mężczyźni są z Marsa, kobiety z Wenus My Baby, czyli rodzinny biznes Nerwica Natręctw Niespodziewany powrót Noc Teatrów - Pani Bovary. Możliwa historia Noc Teatrów - Smok! Nowy Jork. Prohibicja O dwóch doktorach i jednej pacjentce O mało co... Opowieść wigilijna Pani Bovary. Możliwa historia Pani Pylińska i sekret Chopina Państwo / Der Staat POMOC DOMOWA Porwanie - Nowa komedia Artura Barcisia Prawda Proszę Państwa, Wyspiański umiera Rabacja Romeo i Julia Seks dla opornych Simona K. Wołająca na puszczy Siostrzeństwo / Sisterhood Słoneczni chłopcy Smok! Smok! - spektakl na dziedzińcu Zamku Królewskiego na Wawelu SPA, czyli Salon Ponętnych Alternatyw Spóźnione odwiedziny Sylwester w Krakowie: Ludzie inteligentni Szczeliny istnienia SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY Testosteron Turnus mija, a ja niczyja Tydzień, nie dłużej TYSIĄC NOCY I JEDNA. Szeherezada 1979 Wesele Wieczorek pożegnalny Wielki Gatsby Wstyd – komedia „Teściowie” w wersji teatralnej Wydarzenie zewnętrzne "BARABUUM" Wydarzenie zewnętrzne "Boeing Boeing" Wydarzenie zewnętrzne "Damski biznes" Wydarzenie zewnętrzne "Inteligenci" Wydarzenie zewnętrzne "Kim jest pan Schmitt?" Wydarzenie zewnętrzne "Między łóżkami" Wydarzenie zewnętrzne "Optymiści czyli nasi w Egipcie" Wydarzenie zewnętrzne "Prywatna klinika" Wydarzenie zewnętrzne "Scenariusz dla trzech aktorów" WYDARZENIE ZEWNĘTRZNE "SZALONE NOŻYCZKI" Wydarzenie zewnętrzne "Wąsik - Jak się (nie) golić przed wizytą teścia" Wydarzenie zewnętrzne: "Ślub doskonały: I że Cię nie opuszczę aż do śmiechu" Zamknięci w Teatrze Zimowla Znachor Znachor żONa