'Jeszcze nie wieczór' reż. J. Bławut

W CYKLU "PRZYWRÓCONE ARCYDZIEŁA"

Od Łukasza Maciejewskiego:
Listopadowe „Przywrócone arcydzieła” to listopadowy, wspomnieniowy film o legendach polskiego aktorstwa. „Jeszcze nie wieczór” w reżyserii Jacka Bławuta.
12 listopada przyjadą do Krakowa, reżyser i współscenarzysta filmu, Jacek Bławut, oraz odtwórczyni ważnej roli Małgorzaty – Sonia Bohosiewicz. Ten film z 2008 roku już jest legendą. Bławutowi, wybitnemu dokumentaliście, udało się zaprosić przed kamerę zarówno wielkich aktorów, jak i tych z mniejszych dorobkiem. Patrząc na zestaw tych nazwisk, widać, że był to już naprawdę ostatni moment, większość z nich nie żyje.Nie ma z nami: Niny Andrycz, Ireny Kwiatkowskiej, Wieńczysława Glińskiego, Zofii Wilczyńskiej, Danuty Szaflarskiej, Witolda Grucy, Witolda Skarucha, Teresy Szmigielówny, Zofii Perczyńskiej, Fabiana Kiebicza, Kazimierza Orzechowskiego, nie ma wreszcie odtwórcy głównej roli , Jana Nowickiego, któremu zadedykujemy listopadowy seans.

W rozmowie ze mną, Jan Nowicki wspominał:
„Bardzo bałem się tego spotkania. Niepotrzebnie, bo natychmiast się w Skolimowie zaaklimatyzowałem. Godzinami mogłem obserwować to dziwne życie – trochę klasztorne i przy tym jakby baśniowe. Bo Skolimów to niekończąca się defilada wspomnień i realności. Szedłem korytarzem, a tutaj nagle, obok mnie, zawadiacko przemknęła Irena Kwiatkowska, albo nieżyjący już Wieńczysław Gliński czy genialny tancerz, Witold Gruca. Szybko odnalazłem się w tym świecie i polubiłem jego kaprysy, dziwactwa i przyzwyczajenia. To zresztą wcale nie było trudne, gdyż cała ekipa – na czele z reżyserem – była uosobieniem koleżeństwa i wielkiej kultury osobistej. Tyle lat pracuję w tym zawodzie, zagrałem w setkach filmów, ale z tak czułym stosunkiem ekipy do aktorów spotkałem się po raz pierwszy”. Natomiast w 2017 roku, książce „Aktorki”, Sonia Bohosiewicz, zwierzała mi się: „Taniec z Wieńczysławem Glińskim, anegdoty Jana Nowickiego, wdzięk Romana Kłosowskiego, obecność Niny Andrycz, Danuty Szaflarskiej czy Ireny Kwiatkowskiej. Kontakt z legendami polskiego teatru i kina uczy pokory. Wtedy wszyscy mnie komplementowali za „Rezerwat”, więc mogła mi uderzyć do głowy sodówka, ale ja pomyślałam: i co ty się tak zachłystujesz sobą, popatrz na innych, naprawdę wielkich artystów, posłuchaj, co mają do powiedzenia”. Dzięki talentowi Jacka Bławuta i jego ekipy, udało się zatrzymać upływ aktorskiego czasu.
Jeszcze nie wieczór...