Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego - Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

inscenizacja z 1928 r.

Czarno-białe zdjęcie grupy ludzi ubranych w kostiumy przypominające stroje regionalne z regionu krakowskiego i Podhala. Za ich plecami na ścianie wymalowane wzory regionalne. Od środka na dwie strony zwisają ogromne, drukowane wstążki, przypominające te z kobiecych krakowskich strojów regionalnych.

fot. Archiwum Artystyczne Teatru im. J. Słowackiego

Przypominamy jeden z największych przedwojennych przebojów naszego Teatru – inscenizację tego utworu w reżyserii ówczesnego dyrektora Zygmunta Nowakowskiego, ze scenografią Mieczysława Różańskiego (premiera 20 XI 1928). Więcej >>

Nagrody dla spektaklu

Na 46. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych / Klasyka Żywa, werdyktem jury nagrodzono m.in. spektakl Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie „Cud mniemany czyli Krakowiacy i Górale” w reż. Cezarego Tomaszewskiego:
- za aranżację muzyczną i przewrotną grę z konwencją w spektaklu nagrodzony został Tomasz Leszczyński,
- za adaptację i dramaturgię nagrodzono Igę Gańczarczyk i Darię Kubisiak.

Zdjęcia ze spektaklu

Fot. Bartek Barczyk © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie

Na zdjęciu trzy kobiety stoją w drewnianym kole, z kolorowym środkiem. Przypomina koło fortuny. Kobiety mają na sobie szare sukienki z szerokimi, białymi kołnierzami, przypominające szkolny chałat. W tle elementy scenografii przypominające miejskie kamienice. Z lewej strony widać fragment ozdobnej loży widowni Dużej Sceny.

Na zdjęciu kobieta ubrana w krótki, biały podkoszulek i futerko. Nad głową trzyma strzelbę. Za nią stoi dwóch mężczyzn. W tle elementy scenografii przypominające tablicę w studio telewizyjnego teleturnieju. Zdjęcie jest ciemne, światło pada jedynie na kobietę.

Na zdjęciu dwie kobiety stoją na scenie. Pierwsza ubrana w czerwone buty, spódnicę i koszulę. Ma na głowie dużą blond perukę. Druga kobieta ubrana jest w białe spodenki i koszulkę. Z tyłu fragmenty scenografii. Po lewej stronie stół z czterema krzesłami. Za kobietami ustawiono podium, nad którym wisi świecąca tablica przypominająca te z telewizyjnych teleturniejów. W tle czarne góry.

Na zdjęciu kobieta w butach, spódnicy i koszuli w cętki. W oddali trzy kobiety w szarych sukienkach. W tle elementy scenografii,przypominające budynki w miasteczku z westernu.

Na zdjęciu kobieta w białej, koronkowej sukni siedzi na deskach sceny. Na głowie ma welon ozdobiony dwoma małymi, białymi gołąbkami. Obok niej stoi mężczyzna w białym garniturze. Za nią na fotelu siedzi mężczyzna w białym garniturze. W tle elementy scenografii przypominające studio telewizyjnych teleturniejów.

Na zdjęciu mężczyzna w błyszczącej, granatowej sukience i białym płaszczu. Obie ręce unosi nad sobą. Za w cieniu na krzesłach i podłodze siedzi kilka osób. W tle scenografia przypominająca budynki z westernu i tablicę z telewizyjnego teleturnieju. Światło pada tylko na mężczyznę.

Na zdjęciu pięć osób. Mężczyzna ubrany w spodnie do kolana, brązowy kubrak i koszulę stoi odwrócony tyłem. Obok trzy kobiety w szarych sukienkach. Każda z nich jest pochylona i opiera głowę o kobietę obok. Po lewej na kostkach z siana siedzi mężczyzna w jasnej koszuli i spodniach. W tle scenografia przypominająca budynki z westernu i tablicę z telewizyjnego teleturnieju.

Na zdjęciu kilka osób. Na pierwszym planie mężczyzna w samych spodniach, dłonie trzyma na nagim torsie. Za nim stoi chłopak w koszuli i spodniach, unosi rękę do góry. Jego ubiór to połączenie stylizacji górala i kowboja. W tle stoją trzy osoby. Scenografia przypomina tablicę w studio telewizyjnego teleturnieju.

Na zdjęciu kobieta, która klęczy na podłodze. Ma długie, jasne, rozpuszczone włosy. Wystawia język. Obok niej na podłodze leży dwóch mężczyzn. Tło jest ciemne i rozmazane.

Na zdjęciu dwóch mężczyzn siedzi na koźle gimnastycznym. Pierwszy ubrany jest w biały garnitur w paski. W dłoni ma mikrofon. Drugi ubrany jest w czarne spodenki i białą koszulę. W tle fragmenty balkonu widowni Dużej Sceny. Po prawej stronie słomiana scenografia w kształcie trzech okrągłych głów z doczepionymi papierowymi oczami. Zdjęcie jest ciemne, światło punktowo oświetla mężczyzn.

Na zdjęciu cztery osoby. Na pierwszym planie kobieta z długimi blond włosami. Ubrana w czerwoną spódnicę, koszulę i kapelusz. Unosi ręce do góry. Za nią stoi trzech mężczyzn. W tle elementy scenografii przypominająca tablicę w studio telewizyjnego teleturnieju.

Na zdjęciu mężczyzna w białej koszuli i krótkim, czarnym kożuszku bez rękawów. Siedzi na deskach sceny. Spogląda przed siebie, wygląda jakby o czymś mówił. Za nim płachta pomarańczowego materiału. Wydaje się, jakby była fragmentem większego obrazu.

Sesja do spektaklu

Fot. Bartek Barczyk © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie

Na zdjęciu trzech mężczyzn stoi na polanie w wysokich górach. Wszyscy ubrani na czarno, dwóch z nich ma na sobie puchate, białe futro. Każdy z nich trzyma w dłoniach pluszową zabawkę, dwóch koników na biegunach a jeden baranka. W tle wysokie góry. Świeci słońce i jest bezchmurne niebo.

Na zdjęciu cztery osoby, trzech mężczyzn i jedna kobieta. Wszyscy ubrani są na czarno, niektórzy mają kolorowe płaszcze. Dwóch mężczyzn ma białe, puchate futro, kobieta ma sztuczne bordowe futerko. Mężczyźni i kobieta w futrach mają w dłoni ciupagę. Mężczyzna bez płaszcza ma między nogami dużego, pluszowego baranka. W tle staw w wysokich górach.

Na zdjęciu młody mężczyzna w czarnych spodniach, golfie i czapce. Trzyma pod ręką pluszowego konia na biegunach. Patrzy przed siebie. Za nim w tle pastwiska, i zalesione góry. Świeci słońce i jest bezchmurne niebo.

Na zdjęciu młody mężczyzna w czarnych spodniach, golfie i białe, puchate futerko. Siedzi na małym, pluszowym koniu na biegunach. Ma uniesioną w górę głowę i zamknięte oczy. W tle zielone łąki, las i wysokie góry. Świeci słońce i jest bezchmurne niebo.

Na zdjęciu młoda kobieta w stroju regionalnym. Ma krótkie czarne włosy i usta pomalowane na czerwono. Na głowie ma wianek ze sztucznych kwiatów, do którego doczepione są wstążki. Ma na sobie białą koszulę i czarny, wyszywany gorset. Patrzy przed siebie. Za nią las i szczyty gór.

Na zdjęciu młoda kobieta w stroju regionalnym. Ma krótkie czarne włosy i usta pomalowane na czerwono. Na głowie wianek ze sztucznych kwiatów, do którego doczepione są wstążki. Ubrana w białą koszulę i czarny, wyszywany gorset.Siedzi na dużym, pluszowym baranku. Za nim w tle pastwiska, i zalesione góry. Świeci słońce i jest bezchmurne niebo.

Na zdjęciu cztery osoby, trzech mężczyzn i jedna kobieta. Mężczyźni ubrani są na czarno, dwóch z nich ma na sobie białe, puchate futerko. Kobieta ubrana jest w gorset i spódnicę w kwiaty. Ma jej głowie jest wianek ze sztucznych kwiatów, do którego doczepione są wstążki. Siedzi na brązowym, pluszowym koniu na biegunach i trzyma w dłoni bukiet suszonych kwiatów. Jeden z mężczyzn trzyma w dłoniach dużego, pluszowego baranka, drugi pluszowego konia na biegunach. Za nimi w tle pastwiska, i zalesione góry. Świeci słońce i jest bezchmurne niebo.

Na zdjęciu kobieta ubrana w czarne spodnie, golf i bordowe, sztuczne futerko. Siedzi na dachu budynku opierając się o litery szyldu. Podpiera głowę dłonią. Patrzy przed siebie. W tle widok na lasy i wysokie góry. Świeci słońce i jest bezchmurne niebo.

Na zdjęciu mężczyzna w czarnym golfie, spodniach i czapce. stoi na dachu budynku i opiera się o literę z szyldu. Spogląda w bok. Za nimi widok na lasy i wysokie góry. Świeci słońce i jest bezchmurne niebo.

Na zdjęciu kobieta ubrana w czarne spodnie, golf i bordowe, sztuczne futerko. Leży na dachu budynku. Ma zamknięte oczy. Przed budynkiem stoliki i krzesła. Zdjęcie zrobione z góry.

Recenzje:

Krakowiacy i Górale to przezcież "żywa gazeta", mająca opowiadać na społeczne i polityczne nastroje. Wystawienie takiej adaptacji u końca 2020 roku, po letniach strajkach społecznych LGBT i jesiennym Strajku Kobiet, nie pozostawia złudzeń, że stawką tytułowego konfliktu jest po prostu równość.

Teatr 3/2021

Szymon Kazimierczak

„Cud mniemany…” to przewrotny spektakl. Jako pierwszy narodowy musical country wydaje się skierowany do tak zwanej szerokiej publiczności, jednak melodramatyczna opowieść ze scenami pełnymi humoru (parodia premiera, który mówiąc o zdrowiu usiłował zacytować polskich klasyków!), przyjemny dla oka (i ucha) obrazek, stawia zarazem ważną diagnozę społeczną. Więcej >>

e-teatr.pl

Wiktoria Formella

Aranżacja Tomasza Leszczyńskiego była miejscami aż tak przekonująca, że zdarzały się chwile zwątpienia, czy na pewno słucham melodii Stefaniego, jednak zmian w niej nie było. (…) Dzięki tej aranżacji muzyka Stefaniego stała się bliższa tym, którzy z operą na co dzień nie mają nic wspólnego, a dla miłośnika opery jest to ciekawe doświadczenie, pozwalające odkryć znane arie na nowo. Więcej >>

orfeo.com.pl

Dominika Olender

Cały zespół Słowaka na scenie – fantastyczny, z połączenia pasji, talentu, niczym nieograniczonej wyobraźni i niewyobrażalnej pracy (choreografia!) powstało znakomite, porywające, cóż – również wzruszające - przedstawienie o nas tu i teraz, właściwie dokładnie takich samych jak oni – tam, wtedy. Więcej >>

rafalturow.ski/teatr/

Rafał Turowski

Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

Obsada:

Program do pobrania >

Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

Nagrody dla spektaklu

Zaproszenie na spektakl tłumaczony na PJM

Film w Polskim Języku Migowym, w którym tłumaczka przedstawia sylwetki bohaterów i ich znaki migowe.

Trailer

Zdjęcia ze spektaklu

Sesja do spektaklu

Patronat medialny premiery

Partner Premiery

Realizację spektaklu z dostępnością

Spektakl bierze udział w VII edycji Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.

Recenzje:

Zapisz się do newslettera Teatru!

Newsletter

Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

Obsada:

Program do pobrania >

Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

Nagrody dla spektaklu

Zaproszenie na spektakl tłumaczony na PJM

Film w Polskim Języku Migowym, w którym tłumaczka przedstawia sylwetki bohaterów i ich znaki migowe.

Trailer

Zdjęcia ze spektaklu

Sesja do spektaklu

Patronat medialny premiery

Partner Premiery

Realizację spektaklu z dostępnością

Spektakl bierze udział w VII edycji Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.

Recenzje:

Zapisz się
do newslettera Teatru!