nascenie.info
Kwiat paproci
- Autor: Maria Wojtyszko
- Reżyseria: Jakub Krofta
- Scenografia i kostiumy: Matylda Kotlińska
- Muzyka: Paweł Szamburski, Patryk Zakrocki
- Multimedia: Jakub Lech
- Reżyseria światła: Damian Pawella
- Mapping: Jakub Hader
- Producent: Bartosz Jelonek
- Inspicjent: Iwona Cieślik
- Lalka Małego Stasia (wykonanie): Jiří Bareš
- Teatr im. Juliusza Słowackiego - Duża Scena
- Premiera: 06.12.2018
- Spektakl dla dzieci od 8 lat z tłumaczeniem na język angielski i ukraiński. UA. "Цвіт папороті". Вистава для дітей з перекладом українською мовою.
Najbliższe terminy
Maria Wojtyszko i Jakub Krofta – specjaliści od nowoczesnych w formie i mądrych w wyrazie bajek teatralnych – opowiadają tym razem historię Stanisława, który nieśmiertelności szuka w sztuce, w malarstwie, w teatrze. Konkretnie w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. Oraz baśniową historię Stasia, chłopca który przedwcześnie stracił mamę i który – w pogoni za nieśmiertelnością – próbuje odnaleźć mityczny kwiat paproci.
W tym pięknym wizualnie iskrzącym się od absurdalnego humoru przedstawieniu spotykają się postaci historyczne z baśniowymi, tradycyjne techniki lalkowe z najnowocześniejszymi projekcjami, a kurtyna Siemiradzkiego… z kurtyną Wyspiańskiego.
Premiera odbyła się 6 grudnia (Mikołajki) na Dużej Scenie.
↓
Spacer szlakiem Stanisława Wyspiańskiego → pobierz plik
Zdjęcia ze spektaklu
fot. Michał Ramus © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie











Film do spektaklu "Kwiat paproci" w Polskim Języku Migowym, opisujący bohaterów.
Aktorka Lidia Bogaczówna (w roli: Hermes Żywe Srebro i Kwiat Paproci) zaprasza w Polskim Języku Migowym na spektakl pt. "Kwiat Paproci".
Udogodnienia do spektaklu zostały przygotowane w ramach projektu „Teatrosfera bez barier. Akt drugi"
Projekt jest dofinansowany ze środków MKiDN
Materiał prasowy
Spektakl "Kwiat paproci" zakwalifikowany do konkursu
Recenzje:
"Kwiat paproci" to piękny i wzruszający spektakl. Stanisław Wyspiański nie zostaje w nim ustawiony na marmurowym cokole, ale potraktowany jest z dużą czułością.
Maria Wojtyszko zdecydowała się napisać o pragnieniu nieśmiertelności artysty, którego od najmłodszych lat otaczała śmierć. Najpierw umarła matka, potem ojciec, a później w młodym wieku choroba zaczęła systematycznie niszczyć ciało artysty, przez co żył on pod nieustanną presją czasu widząc na horyzoncie widmo swojej śmierci i kres swojej sztuki. Jest to wątek niezwykle istotny w twórczości Wyspiańskiego, a jednocześnie znajdujący się niejako na marginesie narracji bardziej poręcznych na przykład w szkolnym nauczaniu.
e-teatr.pl