Widowisko jest ciekawym zabiegiem artystycznym. Nie tylko dlatego, że właściwie widz przez całą sztukę ma wrażenie zawieszenia w czasie. Jakby ta osławiona cisza przed burzą, stała się głównym bohaterem minionego czasu. Podczasniej, w precyzyjnie odmierzanym czasie, jednocześnie, a zarazem osobno austriaccy urzędnicy, polska szlachta i polscy chłopi prezentują swoje racje. I są to racje, którym nie można zaprzeczyć, można jednak zobaczyć, jak zmienia je przyjęty punkt widzenia, jak można je wykorzystać, jak można ich użyć, by stały się poręcznym narzędziem dla uzyskania określonych uczuć i reakcji społecznych. Przeczytaj całą recenzję >>
Niewidoczna sieć powiązań wzajemnych, Dziennik Teatralny Kraków