Spektakle dostępne

Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego

MOS

Dom Rzemiosł Teatralnych

Home Spektakle

TYSIĄC NOCY I JEDNA. Szeherezada 1979

Autorka: Magda Fertacz
Reżyseria: Wojciech Faruga
Scenariusz i dramaturgia: Magda Fertacz
Scenografia, kostiumy, światła: Katarzyna Borkowska
Muzyka: Bartosz Dziadosz
Choreografia: Krystian Łysoń

Multimedia: Paweł Feiglewicz-Penarski
Asystentka reżysera: Dominika Przybyszewska (WRD AST)
Reżyseria dźwięku: Tomasz Dziedzic
Inspicjent, asystent reżysera: Bartłomiej Oskarbski
Producent: Agata Schweiger

Zobacz wszystkich

Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego - Duża Scena
Premiera: 26.03.2021

2 h (bez przerwy)

> 15 EN

Projekt Wojtka Farugi i Magdy Fertacz inspirowany Baśniami Tysiąca i Jednej Nocy oraz życiem i twórczością Oriany Fallaci. Przez pryzmat starych perskich opowieści przyglądać się będziemy islamskiej rewolucji irańskiej z 1979 roku. Pretekstem do tego będzie wizyta reporterki Oriany Fallaci w Teheranie, w celu przeprowadzenia wywiadu z Ajatollahem Chomeinim. Fallaci spędziła w Teheranie parę nocy, ale jedna była szczególna: ta w czasie której jej bezpieczeństwo było zagrożone, po tym jak ośmieliła się odsłonić włosy w obecności charyzmatycznego duchownego. Fallaci – niczym współczesna Szeherezada – siłą opowieści walczyć będzie o swoje prawo do życia.

Obsada:

Jerzy Światłoń - Szach Reza Pahlavi - były przywódca Iranu, wielbiciel diamentów,
Andrzej Grabowski - Chomeini - obecny przywódca Iranu, wielbiciel Allaha,
Tadeusz Zięba - Chomeini - obecny przywódca Iranu, wielbiciel Allaha (dublura) (28, 29 września),
Marta Konarska - Oriana Fallaci - pisarka, dziennikarka, przeciwniczka tyranii,
Daniel Malchar - Salami - tłumacz Oriany Fallaci, zwolennik Chomeiniego,
Jerzy Światłoń - Mułła (kiedyś Szach) - duchowny, fanatycznie zapatrzony w Chomeiniego,
Hanna Bieluszko - Leila - reżyserka, zwolenniczka Szacha (28, 29 września),
Lidia Bogaczówna - Leila - reżyserka, zwolenniczka Szacha (dublura),
Alina Szczegielniak - Nilufar – opiekunka hotelowa Oriany Fallaci, żona Salamiego, w ciąży, nie miesza się do polityki,
Antoni Milancej - Anusz - poeta, ojciec, opozycjonista, lewak,
Karol Kubasiewicz - Hassan - aktor, chłopak Tahera, oportunista,
Karolina Kazoń - Neda - studentka sztuk pięknych, religijna, nie lubi polityki (28 września),
Karolina Kamińska - Neda - studentka sztuk pięknych, religijna, nie lubi polityki (dublura) (29 września),
Agnieszka Kościelniak - Szadi - wykładowczyni literatury, wielbicielka Nabokova, politycznie niezależna,
Marta Waldera - Sima - nauczycielka, samotna matka, zwolenniczka Chomeiniego,
Bożena Adamek - Sara – aktorka, gwiazda Mułłowizji, wielbicielka Fallaci,
Krystian Łysoń - Taher - tancerz, chłopak Hassana, przeciwnika każdej władzy.

Czytaj wszystko

Obsada:

Jerzy Światłoń Szach Reza Pahlavi - były przywódca Iranu, wielbiciel diamentów

Andrzej Grabowski Chomeini - obecny przywódca Iranu, wielbiciel Allaha

Tadeusz Zięba Chomeini - obecny przywódca Iranu, wielbiciel Allaha

Marta Konarska Oriana Fallaci - pisarka, dziennikarka, przeciwniczka tyranii

Daniel Malchar Salami - tłumacz Oriany Fallaci, zwolennik Chomeiniego

Jerzy Światłoń Mułła (kiedyś Szach) - duchowny, fanatycznie zapatrzony w Chomeiniego

Hanna Bieluszko Leila - reżyserka, zwolenniczka Szacha

Lidia Bogaczówna Leila - reżyserka, zwolenniczka Szacha (dublura)

Alina Szczegielniak Nilufar – opiekunka hotelowa Oriany Fallaci, żona Salamiego, w ciąży, nie miesza się do polityki

Antoni Milancej Anusz - poeta, ojciec, opozycjonista, lewak

Karol Kubasiewicz Hassan - aktor, chłopak Tahera, oportunista

Karolina Kazoń Neda - studentka sztuk pięknych, religijna, nie lubi polityki

Karolina Kamińska Neda - studentka sztuk pięknych, religijna, nie lubi polityki

Agnieszka Kościelniak Szadi - wykładowczyni literatury, wielbicielka Nabokova, politycznie niezależna

Marta Waldera Sima - nauczycielka, samotna matka, zwolenniczka Chomeiniego

Bożena Adamek Sara – aktorka, gwiazda Mułłowizji, wielbicielka Fallaci

Krystian Łysoń Taher - tancerz, chłopak Hassana, przeciwnika każdej władzy

Program

Układ widowni

Zdjęcia ze spektaklu

fot. Bartek Barczyk © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie

Na zdjęciu trzy osoby. W lewym dolnym rogu stoi kobieta odwrócona plecami. Ma na sobie czerwoną koszulę i beżową spódnicę. W ręce trzyma walizkę. W centralnej części sceny znajduje się mężczyzna w galowym mundurze z ogromną, zdobioną czapką z piórami. Jest on zawieszony na linkach nad ziemią. W prawym górnym rogu na fotelu siedzi młody mężczyzna. Ma na sobie biały garnitur. Między kobietą a zawieszonym na linkach mężczyzną znajduje się podest, który z przodu jest dużo niższy niż z tyłu. W tle wyświetlane jest zdjęcie pustyni. Scena jest mroczna, światło pada tylko na prawą stronę sceny.

Na zdjęciu mężczyzna i kobieta. Mężczyzna ubrany jest w mundur galowy, przepasany wstęgą. Jest zawieszony na linkach i pochyla się, żeby podać dłoń kobiecie. Kobieta ubrana jest w biały garnitur. Ma długie, rozpuszczone blond włosy. Robi krok do przodu, Jedną dłoń podaje mężczyźnie, drugą rękę ma skierowaną w drugą stronę. Za nimi ustawione jest łóżko. U stóp kobiety leży ozdobna czapka, przypominająca koronę z czerwonymi piórami. W tle zdjęcie piaszczystej pustyni.

Dwie kobiety siedzą na podeście. Obie ubrane są w eleganckie koszule i spódnice. Obok jednej z nich leży ozdobna czapka, przypominająca koronę z czerwonymi piórami. Z lewej strony z ciemności wyłania się mężczyzna ubrany we wzorzystą koszulę. Za nimi ustawione jest łóżko, na którym leży zmięta pościel. W tle wyświetlane jest stare, czarno-białe zdjęcie. Światło pada wyłącznie na kobiety.

Na zdjęciu kobieta i mężczyzna leżą na miękkiej, wyściełanej poduszkami podłodze. Mężczyzna ma na sobie tylko bokserki. Kobieta ubrana jest w elegancką koszulę i spódnicę. Na jej kolanach leży bukiet róż. Mężczyzna, zbliżając się do kobiety wręcza jej kolejny kwiat. Tło jest ciemne. Światło pada wyłącznie na parę. Scena jest bardzo intymna.

Na zdjęciu kobieta ubrana w beżową sukienkę z długimi rękawami. Ma czarne, rozpuszczone włosy do ramion. Patrzy przed siebie. W tle wyświetlane jest stare zdjęcie samochodu przewożącego żołnierzy.

Na zdjęciu grupa ludzi. Po lewej stronie kobieta w ciąży w beżowej sukience, trzymając dłoń na brzuchu. Obok stoi mężczyzna we wzorzystej marynarce i brązowych spodniach. Przed nim stoi kobieta w białym garniturze. Obok kobieta w krótkiej, brązowej sukience trzyma w dłoni tacę z kieliszkami. Przed nią stoją dwie kobiety, ubrane w eleganckie koszule i białe spódnice. Za nimi mężczyzna z bukietem róż w dłoniach. Wszyscy mają w dłoniach szerokie kieliszki do szampana. W tle wyświetlane jest ogromne zdjęcie pustyni.

Na zdjęciu dwie kobiety. Pierwsza z nich ma długie blond włosy. Ubrana jest w biały garnitur. Patrzy przed siebie. Obok druga kobieta, odwrócona tyłem. Ubrana jest w brązową koszulę i beżową spódnicę. Spogląda w prawo na drugą kobietę. W tle rozmazane sylwetki innych postaci w długich sukienkach. Za nimi wyświetlane jest zdjęcie pustyni.

Na zdjęciu grupa ludzi ubranych w stylistyce lat siedemdziesiątych. Wszyscy są boso. Każdy z nich ma w dłoni bukiet róż. Zbiegają z wzniesienia, który przypomina piaszczystą górkę. W tle wyświetlane jest zdjęcie pustyni. Zdjęcie jest jasne. Dominują żółte kolory.

Na zdjęciu mężczyzna w czarnych spodniach i długim, brązowym płaszczu. Wygląda jakby tańczył. Podskakuje i próbuje zrzucić z siebie płaszcz. Jego twarz jest rozmazana. Za nim po lewej stronie jest łóżko, na którym leży kobieta. Po prawej stronie stoi inna kobieta w szarej, długiej, z zasłoniętymi włosami. W tle wyświetlane jest zdjęcie pustyni.

Na zdjęciu kobieta w jasnej spódnicy i brązowej koszuli przechodzi przez scenę. Wokół niej stoi sześć postaci w muzułmańskim stroju zakrywającym całe ciało, włosy i oczy. W tle wyświetlane jest zdjęcie pustyni. Podłoga jest złota. Panuje półmrok.

Na zdjęciu dziewczyna w brązowej sukience trzyma się za brzuch. Wygląda na przerażoną. Twarz w grymasie bólu. Za nią niewielkie wzniesienie, przypominające piaszczystą wydmę na pustyni. W tle zdobione elementy loży widowni Dużej Sceny Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Scena oświetlona jest żółtym światłem.

Na zdjęciu kobieta na której kolanach leży bezwładne ciało mężczyzny. Wygląda na tragicznie zmarłego. Kobieta trzyma w dłoniach twarz mężczyzny. Wokół stoją dwie kobiety przyglądające się ciału. Pierwsza z nich ma na sobie biały garnitur. Druga ubrana jest w muzułmański strój zakrywający całe ciało poza twarzą. Scena oświetlona jest żółtym światłem.

Na zdjęciu kobieta w czarnej koszuli i czarnych przeciwsłonecznych okularach. Ma ciemne włosy do ramion. Spogląda przed siebie. W dłoni trzyma zapalonego papierosa. W tle rozmazane zdjęcie pustyni. Scena oświetlona jest żółtym światłem.

Na zdjęciu kobieta i mężczyzna. Mężczyzna ma na sobie tradycyjną muzułmańską białą szatę, czarny płaszcz i kapelusz. Nie patrzy w oczy kobiecie. Kobieta ma na sobie muzułmańską szatę, zakrywające całe ciało bez twarzy. Otrzymuje od mężczyzny niewielką szkatułkę. Tło jest czarne.

Na zdjęciu mężczyzna siedzący na podeście. Ma na sobie tradycyjną muzułmańską białą szatę, czarny płaszcz i kapelusz. Spogląda w lewo. Za nim ustawione jest puste łóżko. Podłoga oraz tło jest w różnych odcieniach koloru brązowego.

Na zdjęciu dwóch mężczyzn i kobieta. Pierwszy mężczyzna ubrany jest w tradycyjną muzułmańską białą szatę, czarny płaszcz i kapelusz. Przechadza się po scenie z lewej na prawą stronę. Za nim w rzędzie stoi kobieta i mężczyzna. Ona ubrana jest w czarną, muzułmańską szatę, zakrywającą całe ciało bez twarzy. Mężczyzna ma na sobie biały garnitur. Patrzą przed siebie. Za nimi ustawione jest puste łóżko.

Na zdjęciu łóżko na którym leży kilka bezwładnych ciał kobiet i mężczyzn, Każdy z nich ma na sobie czarną bieliznę. W tle wyświetlane jest zdjęcie przedstawiające piaszczystą pustynię. Zdjęcie jest mroczne.

Na zdjęciu kilka osób siedzi blisko siebie. Ubrani są w stylistyce lat siedemdziesiątych. Każdy z nich ma w dłoniach bukiet róż. W centrum siedzi starsza kobieta w czarnej, muzułmańskiej szacie, zakrywającej całe ciało bez twarzy. W dłoniach trzyma fotografię przywódcy.

Na zdjęciu nagi mężczyzna skrywa się za brązowym, skórzanym fotelem. Dłonią wskazuje kierunek. Wygląda na wystraszonego. Obok znajduje się stolik z ozdobną wazą. Podłoga i ściany są w kolorze brązowym.

Na zdjęciu kobieta w jasnej spódnicy i brązowej koszuli siedzi na brązowym, skórzanym fotelu. Wygląda na pewną siebie. Ma założoną nogę na nogę. Patrzy przed siebie. Obok znajduje się stolik z ozdobną wazą. Podłoga i ściany są w kolorze brązowym.

Zdjęcia pochodzą z sesji towarzyszącej premierze

Foto: Bartek Barczyk, team: Edyta Sotowska-Śmiłek, Kinga Wiktoria Kowalska, Katarzyna Słowiak, Anna Cieślik, Elżbieta Orłowska i Mateusz Bernat przy wsparciu zespołu technicznego Teatru.

Na zdjęciu trzech mężczyzn i trzy kobiety na drewnianych ławkach. Dwaj mężczyźni i dwie kobiety siedzą. Mają na sobie beżowe spodnie i swetry. Kolejna kobieta siedząca obok ma na sobie różowy sweter i szal. Wśród nich stoi mężczyzna w czarnych spodniach i golfie. W uniesionej wysoko dłoni trzyma racę, która wypuszcza pomarańczowy dym. W tle pustynia i otaczający ją las.

Na zdjęciu mężczyzna w beżowym golfie i spodniach. Podrzuca w dłoniach piasek. Rozkłada dłonie. Spogląda w górę. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu mężczyzna skacze z drewnianej konstrukcji. Ręce unosi wysoko do góry. Ma na sobie beżowy golf i spodnie. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu kobieta i mężczyzna. Oboje siedzą na piasku plecami do siebie. Mają na sobie beżowa golfy i spodnie. Oboje mają ciemne włosy. Powieki kobiety pomalowane są na niebiesko. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu kobieta w beżowym golfie. Jest blondynką. Golfem zakrywa twarz po sam nos. Patrzy przed siebie. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu mężczyzna w czarnym golfie i spodniach. Ma siwe włosy i brodę. Siedzi na drewnianej konstrukcji. Dłonie trzyma na kolanach. Patrzy w górę. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu mężczyzna w czarnym golfie i spodniach. Ma siwe włosy i brodę. Stoi unosząc dłonie wysoko nad głowę. Patrzy przed siebie. W tle zachmurzone, burzowe niebo.

Na zdjęciu trzy kobiety i trzech mężczyzn. Wszyscy idą przez pustynię. Na pierwszym planie kobieta ubrana w jasne spodnie i ciemnoróżowy szal. Za nią w rzędzie dwie kobiety i dwóch mężczyzn w beżowym golfie i spodniach. Mężczyźni trzymają w dłoniach pomarańczową i żółtą racę. Wśród nich jest również mężczyzna w czarnym golfie i spodniach. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las. Niebo jest błękitne, prawie bezchmurne.

Na zdjęciu mężczyzna w beżowym golfie i spodniach. Ma czarne włosy do ramion i zarost. Stoi na szerokich nogach. Patrzy przed siebie. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu kobieta w beżowym golfie i spodniach. Blondynka. Jest odwrócona tyłem. Biegnie przez pustynię oglądając się za sobą. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu kobieta w beżowym golfie i spodniach. Jest odwrócona tyłem. Jest blondynką. Jej powieki pomalowane są na niebiesko. Dłońmi obejmuje szyję, jakby chciała się udusić. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu kobieta w beżowym golfie i spodniach. Przechodzi z lewej na prawą stronę. Jest szatynką. Jej powieki pomalowane są na niebiesko. Spogląda w bok, prosto w obiektyw. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu kobieta w beżowym golfie. Jest szatynką. Jej powieki pomalowane są na niebiesko. Golfem zakrywa twarz po sam nos. Patrzy przed siebie. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Na zdjęciu kobieta i mężczyzna siedzą na dywanie. Kobieta ma na sobie beżowe spodnie, różowy golf i szal. Mężczyzna ma na sobie czarny golf i spodnie. Spogląda na kobietę. Między nimi ustawiony jest telewizor. Wokół piaski pustyni oraz otaczający ją las.

Spektakl w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej

Z radością informujemy, że nasz spektakl "Tysiąc nocy i jedna. Szeherezada 1979" został przyjęty do Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Celem Konkursu jest popularyzacja współczesnego dramatu polskiego, promocja rodzimych dramatopisarzy, wspomaganie teatrów wystawiających polski dramat i adaptacje polskiej literatury współczesnej oraz nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych. Więcej >

Nagrody dla spektaklu "Tysiąc nocy i jedna. Szeherezada 1979"

15.05.2022 r. w Centrum Spotkania Kultur w Lublinie - gala finałowa 6. edycji Festiwalu Scenografii i Kostiumów „Scena w Budowie” 2022

Nagrodę „Złotą Kieszeń” za najlepszą scenografię do spektaklu „Tysiąc nocy i jedna. Szeherezada 1979” Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie otrzymała Katarzyna Borkowska. Jury swój wybór uzasadniło niezwykle sugestywnym połączeniem formy wizualnej, kreującej wieloznaczne i metaforyczne przestrzenie, z warstwą dramaturgiczną spektaklu.

Nagrodę „Złotą Kieszeń” za przygotowanie najlepszych kostiumów do spektaklu „Tysiąc nocy i jedna. Szeherezada 1979” dla Katarzyny Borkowskiej. Jury chciałoby podkreślić prostotę i szlachetność kostiumów łączących wielorakie tradycje kulturowe z uniwersalnym przesłaniem przedstawienia.

2022r. - Finalista Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Scenariusz i dramaturgia

Trailer

Trailer teatralny

Patronat medialny

Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19

Recenzje:

Spektakl poruszający, znakomicie przez Magdę Fertacz napisany, z kilkoma bardzo pięknymi scenami i z budzącym grozę Andrzejem Grabowskim w roli Chomeiniego. Więcej >>

Rafał Turowski

Zapisz się do newslettera Teatru!

Newsletter