Hamlet

"Hamlet" jest zawsze wyzwaniem. Dla Bartosza Szydłowskiego sztuka jest zadaniem artystycznym, misją społeczną. W "Hamlecie" wystawionym w Teatrze im. Juliusza Słowackiego ów uniwersalno-doraźny potencjał został jeszcze wzmocniony. Powstał "Hamlet" polityczny, pełen dylematów, pozbawiony jednoznacznych odpowiedzi, "Hamlet" rozpięty pomiędzy wizualną ponadczasowością a ideologicznym czy raczej filozoficznym napięciem. W przedstawieniu padają pytania największej wagi: o wolność jednostki, prawo do samodzielnych decyzji, a także, co wybrzmiewa być może najmocniej, o sytuację człowieka myślącego indywidualnie, w każdym razie starającego się tak myśleć, w rzeczywistości ulepionej z mód, póz, liczmanów i figur retorycznych. Nieprzypadkowo intelektualnym partnerem dla Szekspira jest w krakowskim spektaklu Stanisław Wyspiański. Jego "Studium o "Hamlecie"" to była rzecz o Polsce. Każdej Polsce, także tej współczesnej. Fortynbrasowy wyraz zasmucenia i zdumienia. Tak to teraz wygląda? Nie ma niczego więcej?

Więcej >

Szydłowski wyreżyserował w moim przekonaniu swoje najlepsze przedstawienie. Przemyślane, konsekwentne i odważne, zarówno w podejściu do legendy Szekspira, jak i w ocenie współczesności. Ważne, że wszystko to i tak tylko przyczynek do dyskusji, którą wraz z Piotrem Augustyniakiem, tą krakowską współczesną „wdową po Wyspiańskim”, obaj prowadzą, zarówno z myślą Wyspiańskiego, jak i rzeczywistością. Robią to fascynująco i miejscami odkrywczo. Wypada tylko pogratulować.

Więcej >

Bartosz Szydłowski czyta "Hamleta" przez Stanisława Wyspiańskiego, zmęczonego narodowymi sloganami rewolucjonistę, którego wielu wspomina dziś wtedy, kiedy im wygodnie (Wyspiański tymi wspomnieniami zapewne by gardził). Podstawą spektaklu jest Studium o "Hamlecie", rozprawa z 1904 roku, stworzona po spotkaniu z aktorem Kazimierzem Kamińskim, który poprosił Wyspiańskiego o pomoc w interpretacji tytułowego bohatera. Szydłowski i dramaturg Piotr Augustyniak mówią o rozpadzie świata, w skali mikro i makro. Hamlet-inteligent (Marcin Kalisz), z niekończącym się ciągiem myśli, buntownik z jedną nogą w grobie, jedyny uczciwy, ma przeciwko sobie cały naród - i polski i duński. Kłamców i hipokrytów.

Więcej >>

Świetny spektakl Bartosza Szydłowskiego w krakowskim Teatrze im. Słowackiego pokazuje, co zrobiliśmy z niepodległością. „W Polsce zagadką Hamleta jest to: co jest w Polsce – do myślenia" – napisał Stanisław Wyspiański w „Studium o Hamlecie". Współtworzy ono scenariusz przedstawienia, bo też historia duńskiego księcia zawsze krytycznie diagnozowała polską rzeczywistość. Tak też jest teraz, gdy spektakl Bartosza Szydłowskiego wpisuje się w galerię najważniejszych inscenizacji szekspirowskiej tragedii po 1989 r.

Więcej >>

Gonitwa myśli i pomysłów rozsadziła tego "Hamleta". Szczątki, które oglądamy przez dwie godziny, bywają efektowne, ale też niedomyślone i wiodące donikąd. Nie mam pretensji do Bartosza Szydłowskiego o to, że nie zrobił „Hamleta” po bożemu, co często sprowadza się do mniej lub bardziej udanego streszczenia dramatu. Tu nie chodziło o sprawne opowiedzenie historii księcia duńskiego, ale o pokazanie w serii obrazów świata, który jest „kością wyłamaną w stawie”. Naszego oczywiście świata, bo, jak pisał Wyspiański, „»Hamlet” jest o tym, co dziś w Polsce – do myślenia”. Nawiasem mówiąc, choć na afiszu obok Szekspira widnieje Wyspiański, w spektaklu jego rozważania o „Hamlecie” istnieją szczątkowo.
Więcej >>