Spektakle dostępne

Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego

MOS

Dom Rzemiosł Teatralnych

Plakat do spektaklu "Lalka". Na plakacie głowa i ramiona dużej, plastikowej lalki. Jej usta są zasłonięte czarnym prostokątem jak paskiem cenzury. Lalka jest brązowa, ma niebieskie oczy i puste spojrzenie skierowane na wprost. Włosy lalki to widniejące na głowie poskręcane, wypukłe linie. Są ciemnobrązowe i imitują loki.

Home Spektakle

Lalka
POŻEGNANIE Z TYTUŁEM

Autor: Bolesław Prus
Reżyseria: Wojtek Klemm
Adaptacja i dramaturgia: Tomasz Cymerman
Scenografia: Magdalena Gut
Kostiumy: Julia Kornacka
Muzyka: Albrecht Ziepert

Reżyseria świateł: Michał Grabowski
Producent: Bartosz Jelonek
Inspicjent: Iwona Cieślik
Asystenci reżysera: Hubert Fiebig, Gosia Jakubowska Raczkowska
Konsultacje choreograficzne: Aleksander Kopański
Konsultacje kaskaderskie: Tadeusz Widomski

Zobacz wszystkich

Teatr w Krakowie im. J. Słowackiego - Duża Scena
Premiera: 17.05.2019

3 h 40 min, 1 przerwa

> 15

Na wskroś współczesna – ale w pełni wierna autorowi – adaptacja prawdopodobnie najważniejszej polskiej powieści. 100% Prusa w Prusie. Drapieżna i bezwzględna walka o osiągnięcie swoich celów. Pozbawiona czystych intencji i wzniosłych ludzkich namiętności opowieść o świecie, którym nie rządzi już nawet pieniądz i miłość, a raczej władza i pożądanie. W którym podziały społeczne, ustalone latami hierarchie walą się, niekoniecznie budując cokolwiek nowego.

Czy w takiej sytuacji jest szansa na prawdziwe uczucie? A jeśli tak, to do kogo? Czy można tu jeszcze mieć plany, marzenia, czy pozostaje już tylko bezładna szamotanina szaleńca? I czym jest ów mityczny „metal lżejszy od powietrza”?

Obsada:

Dominika Bednarczyk - BARONOWA KRZESZOWSKA,
Hanna Bieluszko - CIOTKA HORTENSJA, WIELKA DAMA, (15, 16, 17 stycznia)
Marta Waldera - CIOTKA HORTENSJA, WIELKA DAMA (dublura),
Karolina Kamińska - KAZIA WĄSOWSKA,
Karolina Kazoń - IZABELA ŁĘCKA,
Natalia Strzelecka - HELENA STAWSKA,
Tomasz Augustynowicz - WĘGIEŁEK,
Mateusz Bieryt - JULIAN OCHOCKI, HANIBAL ESCABEAU,
Mateusz Janicki - STANISŁAW WOKULSKI,
Marcin Kalisz - IGNACY RZECKI, PAN CHIMERA,
Adam Wietrzyński - KAZIO STARSKI, GEIST,
Marcin Sianko - HENRYK SZLANGBAUM, (15, 16, 17 stycznia)
Rafał Szumera - HENRYK SZLANGBAUM (dublura),
Wojciech Skibiński - BARON KRZESZOWSKI,,
Tadeusz Zięba - KSIĄŻĘ, SUZIN,
Dominik Stroka - DOKTOR SZUMAN.

Czytaj wszystko

Obsada:

Dominika Bednarczyk BARONOWA KRZESZOWSKA

Hanna Bieluszko CIOTKA HORTENSJA, WIELKA DAMA

Marta Waldera CIOTKA HORTENSJA, WIELKA DAMA (dublura)

Karolina Kamińska KAZIA WĄSOWSKA

Karolina Kazoń IZABELA ŁĘCKA

Natalia Strzelecka HELENA STAWSKA

Tomasz Augustynowicz WĘGIEŁEK

Mateusz Bieryt JULIAN OCHOCKI, HANIBAL ESCABEAU

Mateusz Janicki STANISŁAW WOKULSKI

Marcin Kalisz IGNACY RZECKI, PAN CHIMERA

Adam Wietrzyński KAZIO STARSKI, GEIST

Marcin Sianko HENRYK SZLANGBAUM

Rafał Szumera HENRYK SZLANGBAUM (dublura)

Wojciech Skibiński BARON KRZESZOWSKI

Tadeusz Zięba KSIĄŻĘ, SUZIN

Dominik Stroka DOKTOR SZUMAN

Zdjęcia ze spektaklu

fot. Michał Ramus © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie

Na pierwszym planie stoi jak na wybiegu aktorka grająca Izabellę Łęcka. Patrzą na nią wszystkie pozostałe postaci. Aktorka ma duże ciemne okulary, złotą cekinową sukienkę i białe futro do kolana. Po jej prawej stronie widoczne są loże widowni Dużej Sceny Teatru, obok nich czarne pianino. Za nią, nieco niżej stoi grupa ludzi w kolorowych, ekscentrycznych kostiumach i ciemnych okularach. Po prawej koło szafy z podświetloną figurą Matki Boskiej stoi starszy, elegancko ubrany mężczyzna. Za nim na dwupoziomowej konstrukcji stoi mężczyzna i rozkłada ręce w geście bezradności.

Zdjęcie rozświetlają punktowe niebieskie i białe światła. W centralnym miejscu znajduje się pusty betonowy podest z kilkoma poziomami. Z lewej strony, przy czarnym pianinie siedzi kobieta w błękitnym płaszczu. Za jej plecami schody prowadzą w dół do niższego poziomu, który jest odgrodzony biało-czerwoną taśmą budowlaną. W głębi tego poziomu znajduje się beżowa kanapa i rozrzucone w nieładzie kartony. W prawym rogu zdjęcia elegancko ubrany mężczyzna wspina się bokiem o brzeg podestu.

W centralnym miejscu zdjęcia stoi zdezorientowana, rudowłosa kobieta w czarnym dopasowanym skórzanym kostiumie – kurtce, spódnicy, kozakach na obcasie. W dłoniach na wysokości klatki piersiowej ściska czarny, skórzany neseser. Za nią, w głębi stoi masywna szafa, zza niej, ze światła wychodzi mężczyzna. W prawym rogu stoi wysoki podest do którego prowadzą schody, na jego szczycie stoi wanna.

Z przodu na betonowej konstrukcji stoi grupa aktorów obróconych prawym bokiem. Najgłębiej stoi kobieta w czarnym dopasowanym skórzanym kostiumie i czarnym neseserem w rękach. Przed nią stoi grupa ekscentrycznie ubranych, trzech kobiet. Stoją z lekko ugiętymi kolanami i z odrazą odsuwają tułowia od rudej kobiety. Za nimi skierowany przodem do rudej kobiety mężczyzna w jarmułce rozkłada ręce w geście powitania. Ma białą koszulę i niebieskie jeansy z frędzlami jak u żydowskiego tałesu. W głębi, znajduje się szafa i krzesła oraz wyższy poziom konstrukcji.

Zdjęcie utrzymane w ciemnych, zimnych kolorach. Wielopoziomowa konstrukcja z betonu, aluminiowych kratownic i drewna. Na dolnym poziomie konstrukcji stoi pięcioro mężczyzn w czarnych cylindrach. Pierwszy od lewej trzyma dużą szktaułę, drugi ma opuszczone ręce wzdłuż ciała. Mężczyzna umiejscowiony centralnie stoi boso, bliżej krawędzi podestu. Sprawia wrażenie jakby przeskakiwał z nogi na nogę, przed nim leżą ubrania wojskowe buty. Po jego lewej stronie stoi mężczyzna w płaszczu, z kartkami w rękach i drugi z szeroko otwartymi ustami. W prawym rogu zdjęcia znajduje się druga konstrukcja ze schodami, na jej szczycie stoi wanna, w której leży kobieta.

W kadrze boczne loże widowni Dużej sceny i fragment rogu sceny, w której stoi wysoka konstrukcja. Na jej brzegu klęczy długowłosa blond kobieta. Przekłada głowę przez barierkę, wygląda jakby krzyczała z niezadowoleniem. Jest ubrana w złotą cekinową sukienkę.

Dwupoziomowa konstrukcja. Światło na zdjęciu jest ciemne i intensywnie czerwone, w przestrzeni sceny unosi się dym. Na niższym poziomie stoją rozstawieni jak pionki kobiet i mężczyzn w wieczorowych, ekscentrycznych strojach. Na wyższym poziomie stoi mężczyzna w długiej sukni z cekinami, śpiewa do mikrofonu na statywie. Prawą rękę ma uniesioną w bok, lewą podtrzymuje rozcięcie w sukience.

Dwóch mężczyzn widocznych z profilu stoi poniżej rzędu foteli teatralnych. Stoją przodem do siebie, mężczyzna z prawej strony ma zawiązane oczy, za dłonie prowadzi go drugi. Przed nimi, przebiega biało-czerwona taśma budowlana. Mężczyzna z lewej strony jest ubrany w wełniany płaszcz, na głowie ma czarną czapkę. Drugi jest ubrany w beżową marynarkę i koszulę. Za nimi, w zagłębieniu porozrzucane kartonowe pudła i beżowa sofa.

Sesja zdjęciowa

fot. Michał Ramus © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie

Młoda blondynka stoi rozparta pomiędzy metalowymi elementami konstrukcyjnymi. Zapiera się o metalowe elementy powyżej głowy, nogi ma szeroko rozstawione. Jest w złotej, cekinowej, rozciętej z przodu sukience bez ramion. Kobieta ma mocno pomalowane oczy patrzy wyzywająco przed siebie.

Grupa kobiet i mężczyzn w różnym wieku stoi pomiędzy elementami metalowej konstrukcji. Wszyscy mają na sobie wieczorowe stroje, stoją swobodnie od siebie oddaleni. Kobiety mają mocne makijaże, stroje nasycone cekinami, mężczyźni mają ciemne garnitury i białe koszule.

Kobieta stoi pomiędzy beżowymi, stalowymi elementami konstrukcji. Kadr od ud w górę. Stoi bokiem, ma srebrną, cekinową sukienkę z długimi rękawami, ale odsłaniającą plecy. Na twarzy maluje się wyraz zagubienia. W tle okna, przez które przebija się światło.

Kobieta z krótkimi, siwymi włosami siedzi na betonowej podłodze. Opiera się o betonowy stopień. Uśmiecha się lekko, patrzy w prawą stronę, w kierunku obiektywu. Ma mocny makijaż podkreślający oczy i usta. Jest w srebrnej, długiej sukni z długimi rękawami.

Krótkowłosy blondyn stoi bokiem wśród elementów konstrukcji ze stali, drewna i blachy. Ma nagi tors i jest ubrany w czarną marynarkę i spodnie , spogląda w obiektyw. Ręce trzyma w kieszeniach, jedną nogę opiera o metalowy element.

Brunet z kilkudniowym zarostem przechyla się do przodu, rękami zapiera się o blaszane elementy. Jest widoczny od pasa w górę, spogląda przed siebie. Ma ciemny garnitur z podwiniętymi do łokci rękawami i białą rozpiętą koszulę, odsłaniającą owłosiony tors.

Trailer

Film do spektaklu "Lalka" w Polskim Języku Migowym, opisujący bohaterów.

Aktor Marcin Janicki zaprasza w Polskim Języku Migowym na spektakl pt. "Lalka"

teaser #1

Audiodeskrypcja filmu dla osób z niepełonosprawnością wzroku

Teaser spektaklu Lalka. Film sprawia wrażenie jednego, długiego ujęcia. Kamera przejeżdża z lewej strony kadru na prawą. Tło jest czarne. Nagranie zaczyna się planszą, na czarnym tle białe napisy, Bolesław Prus, Lalka, reżyseria Wojtek Klemm. Na drewnianej podłodze siedzi mężczyzna w średnim wieku. To Ignacy Rzecki. Trzyma dwie lalki, palce wbija w ich głowy. Lalki przypominają niemowlęta. Mężczyzna porusza nimi jak marionetkami. W ostatniej scenie lalki wiszą bezwładnie, przyczepione do rąk mężczyzny. Całość kończą widniejące na czarnym tle napisy, premiera 17 maja 2019, następnie logotyp teatru i adres strony www.

teaser #2

Spektakl "Lalka" zakwalifikowany do tegorocznej edycji konkursu Klasyka Żywa

Z radością informujemy, że spektakl "Lalka" wg. Bolesława Prusa w reżyserii Wojtka Klemma zakwalifikował się do tegorocznej V edycji Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”. Więcej na ten temat przeczytaj tu >>

LEKCJA ONLINE "Lalka"

Zapraszamy do uczestniczenia w lekcji online , którą zrealizowaliśmy w ramach cyklu kulturalno-edukacyjnego „Zamknięty teatr, otwarte głowy”.

Jest to film, który będzie doskonałym merytorycznym wsparciem dla nauczycieli podczas omawiania „Lalki” B. Prusa. Scenarzystą i reżyserem projektu jest Tomasz Cymerman.

Program do spektaklu "Lalka"

Partner spektaklu

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardow

Recenzje:

Wojtek Klemm nie zlekceważył powieści Bolesława Prusa, nie potraktował jej jako pretekstu do li tylko własnej wypowiedzi o świecie, choć taką wypowiedzią uczynił. Tomasz Cymerman, autor scenariusza i dramaturg przedstawienia, przyjrzał się uważnie każdej postaci, zinterpretował niemal każdy wątek. Obaj przedstawili wizję spójną i zrealizowaną z talentem, a przy tym pełną energii i mocującą rzecz w naszej epoce. Więcej >>

e-teatr.pl

Kalina Zalewska

Nie można Wojtkowi Klemmowi zarzucić braku pomysłów inscenizatorskich. Ani tego, że nie stara się umilić widzom tych czterech godzin w teatrze. Atrakcji w jego "Lalce" jest mnóstwo. Duże partie tekstu (Klemm i autor adaptacji Tomasz Cymerman podkreślali, że powieść nie została przez nich zmieniona) są np. wypowiadane znad miednicy łazienkowej, znad sceny, spod sceny, a nawet znad głów widzów. Mamy interakcje z publicznością; jest sporo muzyki, łącznie z disco-transem, który wprowadza nas w klimat nocnego Paryża; są wyścigi konne; nie brak chińskich akrobacji i psychodelicznych tańców. Więcej >>

Onet.pl

Dawid Dudko

Zapisz się do newslettera Teatru!

Newsletter

Lalka POŻEGNANIE Z TYTUŁEM