Zapisz się
do newslettera Teatru!

Bądź na bieżąco z naszym repertuarem, nowościami
i ofertami specjalnymi.

Newsletter

Wprowadź poprawny email
EN
Przejdź do strony głównej Teatr im. Juliusza Słowackiego
Teatr im. Juliusza Słowackiego
Przejdź do strony głównej Scena MOS
Scena MOS
Przejdź do strony głównej Dom Rzemiosł Teatralnych
Dom Rzemiosł Teatralnych
Zdjęcie przedstawia plakat ze spektaklu Balladyna. W centralnej części na środku otwarte poziomo usta z zębami. plakat wygląda jakby z jednych ust wyłaniają się drugie. Plakat jest minimalistyczny. Tło jest kremowe.
Wszystko
Home Spektakle

Balladyna

Zobacz wszystkich
2 h
EN UKR

Czy walka o słuszne idee jest warta morderstwa?

Balladyna Juliusza Słowackiego to opowieść o przejęciu władzy w obliczu końca świata. Świata w którym jest zbyt późno na zaprowadzenie nowego porządku. To także opowieść o bliskości świata natury, który współcześnie upomina się o swoje pierwotne prawa mocniej niż kiedykolwiek wcześniej. To wreszcie opowieść o świecie kobiet, który doszedł do głosu w epoce, w której na wszystko jest już zbyt późno.

Wypowiedź reżysera:

Czytając Balladynę Słowackiego razem z zespołem aktorskim, zadajemy pytanie dlaczego do władzy dochodzą osoby niewłaściwe? Co takiego noszą w sobie ludzie żądni władzy, że osiągają ją bez względu na obiektywne kryteria, według których moglibyśmy ocenić ich merytoryczne przygotowanie do sprawowania rządów? Opowieść o Balladynie, która– niczym szekspirowska Lady Makbet – zdobywa koronę kierując się własnym interesem, racjonalizuje wybory i chowa się pod maską pozorów niewinności, wydaje się napisana zupełnie współcześnie.

Obok świata polityki zaś na gruzach upadłej cywilizacji kiełkuje kapryśna, idylliczna rzeczywistość Goplany, która niesiona językiem niczym media kreuje wydarzenia śmiertelnych zgodnie ze swoim kaprysem poza racjonalną logiką zdarzeń. Obok siebie funkcjonują światy chaosu i porządku – wpływając na siebie i podważając nawzajem. Państwo demokracji idealnej powinno zostać zbudowane na pełnej transparentności elit.

W świecie, w którym tak trudno jest odróżnić iluzję od realizmu, demokracja zdaje się fantazją równie realną, co czary słowiańskiej wiedźmy.

Czytaj wszystko

Obsada:

Katarzyna Zawiślak-Dolny Balladyna
Natalia Strzelecka Chochlik
Marta Konarska Wdowa
Marta Waldera Grabiec
Dominika Bednarczyk Goplana
Alina Szczegielniak Alina, Gralon
Karolina Kazoń Skierka
Rafał Dziwisz Pustelnik
Karol Kubasiewicz Filon
Rafał Szumera Kostryn
Marcin Sianko Kirkor

Do pobrania

Zaproszenie

na spektakl tłumaczony na PJM

Film w Polskim Języku Migowym, w którym aktorka zaprasza na spektakl "Balladyna" tłumaczony na Polski Język Migowy. Zaproszenie skierowane do osób z niepełnosprawnością słuchu.

Aktorka: Katarzyna Zawiślak-Dolny
Wideo: Karol Angerman

Spektakl

tłumaczony na Polski Język Migowy

Film w Polskim Języku Migowym, w którym tłumaczka przedstawia znaki migowe bohaterów "Balladyny". Film skierowany do osób z niepełnosprawnością słuchu.

Tłumaczka: Magdalena Sipowicz
Wideo: Karol Angerman

Klasyka Żywa

Spektakl "Balladyna" zakwalifikowany do tegorocznej edycji konkursu Klasyka Żywa
Miło nam poinformować, że spektakl "Balladyna" został przyjęty do VI edycji konkursu „Klasyka Żywa”. Więcej >>

TRAILER

Spektakl

fot. Bartek Barczyk © Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie
Zdjęcie podzielone na trzy plany. Na pierwszym po lewej stronie dwie uśmiechnięte młode kobiety. Na głowach mają duże białe wianki, są ubrane w luźne podkoszulki i długie spódnice. Aktorka z lewej strony trzyma okrągły bochenek chleba, a druga białą plastikową solniczkę. Za nimi, na schodach stoi mężczyzna w średnim wieku z rękami w kieszeni. Patrzy w kierunku dwóch kobiet. Na prawo od niego widoczna do połowy kobiecą postać. Stoi w otworze w scenie. Jest ubrana cała na biało, ma długie białe włosy do ramion. Twarz wykrzywia w nienaturalnym uśmiechu.
Zdjęcie przedstawia trzy kobiety. Dwie stoją na środku, lekko zwracają się do siebie plecami. Mają bardzo mocne makijaże i twarze wykrzywione w grymasach niezadowolenia. Kobieta z lewej strony jest ubrana w czarny kombinezon zasłaniający całe ciało, w miejscu sutków i łona są białe kamyczki. Druga kobieta trzyma filiżankę na spodku, ma sobie biały kombinezon, jej ręce są zasłonięte srebrnymi frędzlami. Przed kobietami kuca trzecia kobieta. Głowę opiera na ramieniu znajdującego się przed nią męskiego popiersia bez rąk. Kobieta ma biały top i czarne, krótkie spodnie, na stopach białe skarpetki i sportowe klapki.
Bohaterką zdjęcia jest kobieta stojąca z lekko odchyloną głową. Ręce ma rozłożone na boki, na dłoniach ma wielkie rękawice - są zielone i połyskliwe, wyglądają jak gadzie łapy. Kobieta jest ubrana w czarne spodnie i zieloną błyszczącą marynarkę. Twarz kobiety zasłaniają ciemne okulary, w ustach ma żółty plastik osłaniający zęby.
Zdjęcie przedstawia cztery kobiety. Trzy stoją jedna za drugą przed zagłębieniem w podłodze, czwarta tkwi w zagłębieniu. Pierwsza ze stojących jest ubrana na biało i ma nakrycie głowy jak u zakonnicy. Za jej plecami kobieta w wielkiej czarnej peruce i czarnym kombinezonie z narzuconą białą sukienką. Unosi sukienkę odsłaniając nogi. Na głowie ma biały welon, który trzyma trzecia kobieta. Jest ubrana na biało i ma przyklejony na twarzy czarny męski zarost. Kobieta w zagłębieniu ma czarną perukę i brudny popielaty top oraz czarne, krótkie spodnie. Przed nią tkwią ręce manekina.
Zdjęcie ukazuje kobietę i mężczyznę na brązowych schodach. Oboje elegancko ubrani, on stoi na baczność na przedostatnim stopniu wiszących jakby w powietrzu schodów. Ona siedzi poniżej, poprawia makijaż. Całości dopełniają dwa kieliszki z czerwonym trunkiem i cooler na butelki.
Dwie kobiety stoją w zagłębieniu podłogi scenicznej. Kobieta z lewej jest zasłuchana, na twarzy ma przyklejony czarny zarost. Jest w białym body z piórami na wysokości ramion i dekoltu. Druga przemawia i wystawia nogę na krawędź zagłębienia. Na głowie ma plastikową koronę, jest ubrana w luźną, czarną marynarkę i spodnie nad kolana.
Na czarnym tle krzycząca młoda kobieta. Kadr od prawego profilu do wysokości biustu. Ma na sobie popielaty, luźny podkoszulek z dziurą w jednym miejscu. Brązowe włosy zasłaniają jej szyje, są puszczone luźno, ma zaplecione w nich kilka małych warkoczyków. Na głowie ma duży biały wianek wykonany ze sztucznych kwiatów.
Na zdjęciu cztery postaci siedzące przodem. Kadr obejmuje je od szyi do nóg, skrajne postaci nie mieszczą się w całości. Wszystkie są ubrane dosyć nietypowo, w różnej stylistyce. Na ich kolanach leży młoda brunetka w podkoszulku i spódnicy w kwiatowe wzory. Na głowie ma duży wianek, w dłoniach pusty kieliszek do wina. Jedna z siedzących postaci trzyma nad nią uniesione sztuće.
Bohaterką zdjęcia jest kucająca kobieta. Ma mocny makijaż, jest ubrana cała na biało, na głowie ma kowbojski kapelusz, spod którego wystają białe loki. Głowę odchyla lekko do tyłu, a do szyi przykłada krótki nóż.

Sesja

fot. Bartek Barczyk
Na czarnym tle widoczny do wysokości klatki piersiowej mężczyzna. Jest ubrany w biały golf, powyżej jest pomalowany na biało. Makijaż kończy się wyraźną, poziomą białą linią na wysokości połowy nosa, lina jest na szerokość całej twarzy.  Mężczyzna ma zamknięte oczy. Włosy są zaczesane na gładko do tyłu. Przed twarzą ma umieszczoną cieńszymi bokiem szpadę, która dzieli niesymetrycznie jego twarz – przechodząc pod skosem od lewej do prawej strony. Szpada kończy się powyżej jego twarzy.
Na czarnym tle widoczna jest cała twarz kobiety z zasłoniętymi oczami czerwoną wstążką. Kobieta ma zaczesane włosy na bok, usta są delikatnie rozchylone i pomalowane na czerwono. Na ramionach kobiety spoczywają czarne, aksamitne ramiączka od sukni.
Zdjęcie przedstawia dwie kobiety na drewnianej podłodze przedzielonej metalowym elementem na tle czarnej, odrapanej ściany. Jedna z nich siedzi na zgiętych kolanach. Jest ubrana w jasną luźną sukienkę, druga z nich trzyma głowę na jej kolanach. Kobieta w białej sukience ma  kręcone włosy lekko upięte w tył i trupio blady makijaż. Lekko uchylonymi oczami spogląda, w dół w stronę leżącej kobiety, jedną ręką gładząc jej włosy. Leżąca kobieta ma wieczorową czarno czerwoną suknię, wyrazisty makijaż i spogląda przed siebie. W wygiętej ręce, na wysokości kolan drugiej kobiety trzyma maliny.
Kobieta od pasa w górę widoczna na czarnym tle. Kobieta patrzy prosto w obiektyw, ma zaczesane włosy na bok, usta są delikatnie rozchylone i pomalowane na czerwono. Prawa dłoń kobiety jest uniesiona i przesłania częściowo twarz, na jednym z palców znajduje się duży czerwony pierścień, zaciska maliny, które puszczają krwistoczerwony sok ściekający po przedramieniu kobiety. Kobieta w  lewej dłoni na wysokości klatki piersiowej trzyma kilka malin.
Na kolanach kobiety ubranej w białą sukienkę leży druga kobieta ubrana w wieczorową suknie. Nie widać twarzy siedzącej kobiety, jej postać jest widoczna od szyi w dół. Ręką gładzi po głowie leżącą kobietę. Kobieta leżąca na kolanach patrzy prowokacyjnie w obiektyw, ma pomalowane na czerwono usta. Dół jej sukni jest wykonany z czerwonego atłasu, a górna część z czarnego aksamitu. W dłoni, która jest przełożona przez kolana drugiej kobiety trzyma kilka malin.
Wnętrze pralni -  z lewej strony widoczny jest blat, fragment dużego niebieskiego urządzenia, na którym jest zawieszona szmata, na ścianach metalowe rury, na podłodze beżowe płytki. W centralnym miejscu stoi ogromna pralka otwierana od przodu w metalicznym kolorze. Z szeroko otwartej pralki wyłaniają się kobiece nogi, przed pralką stoi metalowe wiaderko z czerwoną cieczą.
Wnętrze pralni - na ścianie po lewej stronie jest zawieszona szmata, na pozostałych ścianach i suficie metalowe rury, na podłodze beżowe płytki. W tle stoi ogromna pralka otwierana od przodu w metalicznym kolorze. Przed pralką kobieta w czerwonej rozkloszowanej, tiulowej sukni z głębokim półokrągłym dekoltem. W prawej ręce trzyma metalowe wiaderko z czerwoną cieczą, w lewej kilka malin. Wygląda jakby szła przed siebie, ma szeroko otwarte oczy. Na twarzy, na wysokości oczu ma namalowany czerwony pasek. Usta ma pomalowane na czerwono.
Na czarnym tle widoczny od klatki piersiowej mężczyzna. Jest ubrany w luźny, gruby, biały golf. Powyżej jest ubrany na biało. Makijaż kończy się wyraźną, poziomą białą linią, która ciągnie się przez całą twarz pod oczy. Ma szeroko otwarte oczy. Włosy zaczesane na gładko do tyłu. W ustach zagryza szpadę.
Na czarnym tle widoczna jest twarz mężczyzny, z pół profilu od szyi. Mężczyzna jest ubrany w biały golf, powyżej jest pomalowany na biało. Makijaż kończy się wyraźną, poziomą białą linią, która ciągnie się przez całą twarz do wysokości połowy nosa. Ma otwarte oczy. Włosy zaczesane na gładko do tyłu. Przed twarzą trzyma szpadę, na końcu której jest nabita czerwona malina.

Patron medialny

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

Recenzje:

To gorzkie przedstawienie, ale oglądałem je z zachwytem, mamy bowiem napisaną przez Słowackiego (i wierną oryginałowi, z nieznacznymi skrótami) rzecz o… pozbawionych mózgu celebrytach, o mściwych i żądnych krwi nieudacznikach, bawiących się w politykę, czy - o zachłannych prostakach, którzy uważają się za elitę.

Słowacki naprawdę wielkim poetą był! Więcej >>

www.rafalturow.ski

Rafał Turowski

Świeżo w pamięci mam jeszcze przed oczyma plakaty i banery szeroko reklamujące krakowski spektakl Bolesław Śmiały Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Pawła Świątka: „Śmiały władca versus święty męczennik”, „Państwo versus kościół”, „Władza versus władza” –krzyczały hasła promujące przedstawienie. W dzisiejszych realiach polsko-polskiego sporu, sugerowały mi, że przedstawienie może pójść w kierunku szyderstwa z państwa, Kościoła, religii, władzy duchownej i świeckiej. Z duszą na ramieniu szedłem zatem na to przedstawienie do Teatru Słowackiego. Szczęściem dla mnie i, mam nadzieję, dla dużej części widowni, moje obawy nie potwierdziły się. Otrzymaliśmy pełnokrwiste dzieło teatralne z całym wachlarzem świadomie użytych środków inscenizacji. Scena, w której król Bolesław (w tej roli wyśmienity Michał Majnicz) biegnie niczym na stadionowej bieżni (a może arenie cyrkowej) ku władzy, a może ucieka przed klątwą i przeznaczeniem, do dziś przyprawia mnie o dreszcze. Poruszające. Więcej >>

e-teatr.pl

Marek Chowaniec

Spektakl Świątka jest zrealizowany znakomicie. Reżyserów, którzy sami piszą sobie adaptację, cenię najbardziej. Oglądać i śledzić myśl Świątka, który w autentyczny, nieczęsto już spotykany sposób rozmawia z autorem - to czysta przyjemność. Rozmowa ta, choć często odważna i bezkompromisowa, nigdy nie przekracza granicy pogwałcenia praw autora. Tak było z Wyspiańskim czy z Masłowską, tak jest i ze Słowackim. Niezwykłe, że Świątkowi udało się przy całej jego koncepcji na spektakl przeprowadzić widza komunikatywnie przez wszystkie meandry pogmatwanej fabuły Słowackiego, dzięki czemu ironiczno-współczesny filtr, nałożony przez twórców na oryginał, stał się czytelny i zadziwiająco ożywczy. Otrzymaliśmy dzieło klasyczne w nieoczywistej, inteligentnej interpretacji, która może się nie podobać na polu ideologii, ale nie z uwagi na jakość samego teatru, gdyż pod względem rzemiosła Balladyna Świątka zrealizowana jest bardzo dobrze. Scenografia i kostiumy Chlandy - świetne, muzyka Strycharskiego - znakomita, tego spektaklu nie byłoby jednak bez aktorów. Więcej >>

e-teatr.pl

Tomasz Domagała

1989 1989 / spektakl w Gdańsku Act of Killing Agamemnon Australia Bóg, ja i pieniądze Botticelli Chory z urojenia Debil Dziady Hamlet Impreza zewnętrzna - Adria Art Impreza zewnętrzna - Adria Art Impreza zewnętrzna - Adria Art Impreza zewnętrzna - Adria Art Impreza zewnętrzna - Copa.pl Impreza zewnętrzna - Eskander IMPRO KRK Justine & Juliette Kobieta i życie Kobieta i życie - spektakl w Katowicach Lalka Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć O dwóch doktorach i jednej pacjentce Opowieść wigilijna Pani Bovary. Możliwa historia Państwo / Der Staat Proszę Państwa, Wyspiański umiera Rabacja Romeo i Julia Romeo i Julia / spektakl w Lublinie Serce ze szkła. Musical Zen Simona K. Wołająca na puszczy Siostrzeństwo / Sisterhood Smok! Spóźnione odwiedziny Sylwester w Teatrze - Serce ze szkła. Musical Zen Sylwester w Teatrze - SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY Szczeliny istnienia SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY SZYMBORSKA. KROPKI, PRZECINKI, PAPIEROSY / spektakl w Warszawie Tak zwana ludzkość w obłędzie Turnus mija, a ja niczyja TYSIĄC NOCY I JEDNA. Szeherezada 1979 WĘDRÓWKA NABU Wesele Wielki Gatsby Wydarzenie zewnętrzne "Boeing Boeing" Wydarzenie zewnętrzne "Judy - Niezwykła i poruszająca historia legendy Hollywood" Wydarzenie zewnętrzne "Wstyd" – komedia „Teściowie” w wersji teatralnej Znachor